Grand Slam Track: rennen om veel geld, met tweede hordentijd ooit

In de atletiekwereld is dit jaar een nieuwe competitie gaande: de Grand Slam Track, opgezet door oud-atleet Michael Johnson. Het is een soort tegenhanger van de Diamond League, maar alle technische onderdelen zijn niet welkom en atleten moeten ook onderdelen lopen die doorgaans niet binnen hun straatje passen, waarbij het uiteindelijk met name gaat om de forse geldprijzen. De eerste twee Slams zitten er inmiddels op: begin april was men in het Jamaicaanse Kingston, afgelopen weekeinde werd gelopen in Miami.

Er zijn vier evenementen gedurende het jaar, die worden 'Slams' genoemd. Daarin wordt telkens gestreden in zes categorieën: de korte sprints, lange sprints, korte horden, lange horden, korte duur en lange duur, waarbij elke categorie bestaat uit twee onderdelen. De 'korte sprints'-combinatie bestaat bijvoorbeeld uit de 100 en 200 meter, de 'lange horden' uit de 400 meter horden en, vreemd genoeg, de vlakke 400 meter. Wie tijdens een Slam het best presteert op de twee onderdelen binnen zijn of haar categorie, wint die Slam, aan het einde van het seizoen wordt gekeken welke man en welke vrouw in totaal de meeste punten heeft gehaald.

Korte sprints (100m, 200m)
Bij de mannen is Kenny Bednarek tot nu toe dominant: hij won de 100 en 200 meter in het Jamaicaanse Kingston en was afgelopen weekeinde ook twee keer de beste in Miami. Daar was hij ook nog eens bloedsnel: Bednarek won de 100 meter in 9,79 seconden, wel met iets teveel wind in de rug, en de 200 meter in een beste wereldjaarprestatie van 19,84 seconden.

Bij de vrouwen was Melissa Jefferson-Wooden in Kingston twee keer goed voor de winst, in Miami won ze de 100 meter in een razendsnelle 10,75 seconden - ook zij had iets teveel wind in de rug. Gabby Thomas won er de 200 meter, maar Jefferson-Wooden's derde plek was genoeg voor haar om na Kingston ook de Miami Slam te winnen.

Lange sprints (200m, 400m)
In Kingston was de Brit Matthew Hudson-Smith op de 200 meter de beste van het veld, dat vooral uit 400 meter-lopers bestond en dan ook relatief niet zo hard ging. Christopher Bailey's 44,34 op de 400m was dat wel, maar Hudson-Smith's tweede plek leverde hem de Slam-zege op. Jereem Richards uit Trinidad liep in Miami met 19,86 seconden een beste wereldjaarprestatie, de Dominicaan Alexander Ogando evenaarde die tijd. Op de 400 meter deed thuisloper Jacory Patterson dat met een geweldige 43,98 seconden, maar Richards' tweede plek leverde hem de Slam-winst op.

Gabby Thomas was in Kingston de beste op de 200 meter, maar vooral haar tweede plek op de 400 meter maakte grote indruk - achter de ongenaakbare Bahreinse Salwa Eid Naser's 48,67 seconden leverde het Thomas de Slam-winst op. Marileidy Paulino liet in Kingston zien ook enorm te kunnen sprinten: winst op de 200 meter in 22,30 seconden, waarna ze in 49,21 ook de 400 meter won en daarmee de Miami Slam pakte.

Korte horden (100/110m horden, 100m vlak)
Vreemd genoeg wordt bij de korte horden ook de vlakke 100 meter gelopen door de hordenspecialisten. Sasha Zhoya deed dat in Kingston het best: hij won de 100 meter, werd tweede op de 110m horden en pakte zo de Slam. In Miami werd hij twee keer geklopt door Trey Cunningham, die met 13,00 en 10,17 seconden twee keer serieuze indruk maakte.

Bij de vrouwen was Danielle Williams voor eigen publiek de beste: ze won de 100 meter en werd tweede op de horden. In Miami was ze er niet bij, landgenote Ackera Nugent pakte de Slam met winst op de 100 meter en plek drie op de horden. Daar ging de winst naar olympisch kampioene Masai Russell, die in 12,17 seconden de op één na snelste tijd ooit liep - Tia Jones liep in 12,19 de derde tijd ooit.

Lange horden (400m horden, 400m vlak)
Op Alison dos Santos staat nog geen maat: zowel in Kingston als in Miami pakte de Braziliaan een dubbele overwinning, met onder meer een sterke 47,61 op de horden in Kingston en 44,53 op de 400 meter in Miami.

Ook bij de vrouwen is er tot nu toe één dominant: Sydney McLaughlin-Levrone won zoals verwacht zowel in Kingston als in Miami beide wedstrijden. Vooral in Miami was ze indrukwekkend: 52,07 seconden op de horden en 49,69 seconden op de vlakke 400 meter, zonder noemenswaardige concurrentie. Cathelijn Peeters was er in Kingston bij en werd twee keer vijfde.

Korte duur (800m, 1500m)
De Keniaan Emmanuel Wanyonyi, olympisch kampioen op de 800 meter, pakte toch wel verrassend de winst op de 1500 meter. Op zijn 800 meter werd hij verslagen door Marco Arop, maar de Kingston Slam was wel voor Wanyonyi. Hij was er in Miami niet bij, daar ging het naar Josh Kerr: de Brit won de 1500 meter en werd vijfde op de wederom door Arop gewonnen 800 meter.

De Kingston Slam bij de vrouwen werd een prooi voor de Ethiopische Diribe Welteji, die de 1500 meter won en tweede werd op de 800 meter. In Miami moest ze dat aan landgenote Freweyni Hailu laten: ook zij won de 1500 meter, terwijl ze op de door Mary Moraa gewonnen 800 meter vierde werd.

Lange duur (3000m, 5000m)
In Kingston was Grant Fisher op de 5000 meter de rapste, op de drie kilometer was een derde plek net genoeg om voor winnaar Hagos Gebrhiwet te blijven in het Slamklassement. Ook in Miami was Fisher de beste: dit keer domineerde hij de vijf kilometer en werd hij tweede op de drie kilometer, die de Ier Andrew Coscoran wat verrassend won.

Bij de vrouwen pakte Ejgayehu Taye uit Ethiopië de dubbel in Kingston, en daarmee dus ook de Slamwinst. In Miami was ze er niet bij en de nummer twee van Kingston, Agnes Ngetich, stond op met winst op de vijf kilometer. Een derde plek op de drie kilometer was vervolgens genoeg om de Miami Slam te pakken.