Sensationele ontknoping F3-titelstrijd in laatste bocht op Monza
Op het circuit van Monza is zondagochtend het Formule 3-kampioenschap beslist. Dat werd een werkelijk zinderende ontknoping, die pas in de allerlaatste bocht van het hele seizoen werd beslist.
Voorafgaand aan de slotrace waren er nog drie coureurs met een serieuze kans op de titel: Leonardo Fornaroli, started vanaf poleposition, Gabriele Mini (P3) en Luke Browning (P13) - Arvid Lindblad had in theorie nog een kans, maar dan moesten er hele gekke dingen gebeuren.
Kampioenschapsleider Fornaroli vertrok dus vanaf poleposition, naast Alex Dunne en voor titelkandidaat Mini, Sami Meguetounif, Santiago Ramos, Sebastian Montoya, Joshua Dufek, Christian Mansell, Mari Boya, Dino Beganovic, Tasanapol Inthrapuvasak en Tim Tramnitz, de sprintracewinnaar - Browning moest vanaf plek dertien eigenlijk hopen op een wonder voor de titel.
Fornaroli kende een prima start, maar aan het eind van de openingsronde kwam Dunne langszij - de kampioenschapsleider leek weinig zin te hebben in overdreven veel risico bij het verdedigen. Meguetounif reed achter hem, voor Mini, Montoya en Ramos.
Na een paar ronden waren de titelkansen voor Browning definitief klaar: hij ging in de Variante Ascari de mist in en dat resulteerde ook nog eens in een crash voor een handvol andere coureurs, waaronder Nikola Tsolov, en dus moest de safety car de baan weer betreden.
Nadat de boel was opgeruimd kon het groen weer gezwaaid worden, met Dunne, Fornaroli, Meguetounif en Mini voorop. Fornaroli pakte gelijk de leiding terug van Dunne, maar nog geen ronde later ging hij in de fout en viel hij terug naar plek vijf, achter Mansell...en Mini, die daarmee virtueel ineens aan de leiding van het kampioenschap reed.
Mini liet zich echter bijna gelijk verschalken door Mansell en kwam zo voor de neus van Fornaroli terecht, waarna de twee volle bak in gevecht gingen voor plek vier. Fornaroli zette zijn auto er voorbij en pakte de plek terug, net als de virtuele leiding in de titelstrijd.
Ondertussen had Meguetounif de leiding in handen genomen, voor Dunne en Mansell, terwijl Fornaroli op enige afstand op plek vier reed, maar wel voor Mini. Met de eindfase langzaam maar zeker in zicht had Fornaroli het tempo weer wat beter te pakken en nam hij plek drie over van Dunne.
Met drie ronden te gaan waren Fornaroli én Mini voorbij Mansell en Dunne gegaan, waarna ze volop knokten om de tweede plek - voor Fornaroli was het geen probleem om achter Mini als derde te eindigen, zo lang Meguetounif maar op kop bleef.
In de voorlaatste ronde werd de boel wéér om gegooid: Mini verschalkte Fornaroli, die kort daarna ingehaald werd door Mansell, waardoor Mini virtueel weer de leider was. Fornaroli trok álles uit de kast om Mansell terug te pakken en nota bene bij het ingaan van de allerlaatste keer Parabolica lukte dat.
Meguetounif reed ver voor al het getouwtrek naar een prachtige zege, Mini werd tweede, maar Fornaroli eindigde dus als derde en dat leverde hem - zonder ook maar één zege dit jaar - de titel op.
