OS: Belgische hockeyrevolutie heeft olympische gouden kroon

De Belgische hockeyrevolutie heeft in Tokio eindelijk zijn olympische gouden kroon gekregen. In het Oi Hockey Stadium wonnen de Red Lions de finale van Australië. Na een 1-1 eindstand na de reguliere speeltijd wonnen de Belgen de shoot-outs.

Het was na de shoot-outs dolle vreugde in het Belgische kamp. Een paar minuten daarvoor hadden de Red Lions ook al hun goalie Vincent van Vanasch bestormd, maar toen was daar de videorefferal die Jacob Whetton had aangevraagd. Het duurde en duurde, maar uiteindelijk bleek Vanasch toch de voet van de Australiër te hebben geraakt. Opnieuw nemen, oordeelde de videoscheidsrechter.

Whetton zette zich achter de bal, maar de overtuiging ontbrak om shootout-koning Vanasch te verschalken. België wint goud! Onder de tonen van het We are the champions dansten en zongen de Belgen. Op de bank had coach Shane McLeod het te kwaad. Hij sloeg de handen voor zijn ogen en liet zijn tranen de vrije loop.

Hockeyrevolutie
Zoals waarschijnlijk in heel veel Belgische huiskamers de emoties hoog zijn oplopen. Een olympische gouden medaille is waar de natie van droomt sinds de Belgische voorzitter Marc Coudron in 2005 op de burelen van het bondsbureau in Brussel een hockeyrevolutie ontketende. Na jaren van nederlagen en een bijrol in het mondiale hockey vond de oud-international dat er iets moest veranderen. Zijn plan vormt de basis van de huidige succes van de Belgische mannenploegen.

Stap voor stap werd met een slim uitgedokterd en gefinancierd plan gewerkt aan een weg naar de wereldtop. In 2016 werd dat proces al bijna bekroond met een gouden olympische medaille. Maar volgens de Nieuw-Zeelandse coach McLeod vierden de Belgen de winst in de halve finale iets te uitbundig, waardoor de sluwe Argentijnen in de eindstrijd konden profiteren.

De Belgen lieten zich er niet door van de wijs brengen. Het trainingsprogamma werd geïntensiveerd. Alles, zelfs de Belgische competitie, moest wijken voor de nationale ploeg. Met succes, want in 2018 werd België ten koste van Nederland wereldkampioen in Bhubaneswar.

Daarmee was de honger niet gestild. Olympisch goud, dat was de missie waarmee de Belgen naar Tokio zijn gekomen. Ze moesten de EK-titel aan Nederland laten, maar daar maalde helemaal niemand om in het kamp van de Red Lions.

De poulefase verliep soepel voor de Belgen, die in de knock-outfase ook weinig moeite hadden met Spanje en India. In de finale moest het dus gebeuren tegen Australië, de geelgroene spierbonken die in Perth waren klaargestoomd door Colin Batch.

Briels in de basis
België begon de finale, die onder andere werd geleid door de Nederland Coen van Bunge, opnieuw met Thomas Briels in de basis. De gewezen aanvaller kwam als reserve naar Tokio, maar heeft op een poulewedstrijd na alle duels gewoon gespeeld. Slachtoffer van de dadendrang van Briels was Tom Boon, die niet helemaal fit in Japan arriveerde maar inmiddels helemaal hersteld is. Shane McLeod gaf niettemin de voorkeur aan Briels.

De aanvaller van Oranje-Rood speelde een onopvallend eerste kwart, waarin de kansen schaars waren. Het was duidelijk dat de twee beste hockeyploegen van de wereld ontzag en respect voor elkaar hadden. Geen kansen en corners weggeven, voerde de boventoon in de spelopvatting van beide ploegen.

Sebastien Dockier en Antoine Kina schoten beiden een keer, maar brachten doelman Charter niet echt in moeilijkheden. Aan de andere kant waren Tim Brand en Lachlan Sharp allebei dichtbij een tip, maar ook goalie Vincent Vanasch hoefde niet noemenswaardig in actie te komen. De 0-0 stand na 15 minuten in de tot dan saaie finale was niet meer dan logisch.

Schroom
In het tweede kwart gooiden de Belgen wat van de schroom van zich af. Cedric Charlier kreeg de eerste serieuze kans, die Charter redde. De doelman toonde een paar minuten later al zijn klasse door een hoge harde backhand van Kina soepel met de backhand van de stick uit de kruising te tikken. Een briljante actie.

Diezelfde Charter moest in de tiende minuut weer aan de bak, toen aan de kop van de cirkel Alexander Hendrickx verscheen: het strafcornerfenomeen van deze Spelen, die al veertien keer scoorde. De eerste twee pogingen van hem strandden op een Australische voet en naast het doel van de Kookaburras.

De wedstrijd zat verder muurvast. Daar kwam binnen twee minuten na rust verandering in toen Florent van Aubel attent in de cirkel reageerde en een door Charter weggegeven rebound tot doelpunt promoveerde: 1-0.

Briljante reflex
Nu moesten de Australiërs wel hun verdedigende stellingen verlaten. Dat deden ze behoedzaam, maar met daadkracht. De Aussies kregen ook kansen. Eerst was Flynn Ogilvie dichtbij de gelijkmaker, maar zijn tip werd door Vanasch verijdeld. De geweldige Belgische doelman reageerde daarna met een briljante reflex op een strafcornerpoging van Jeremy Hayward.

Australië rook bloed en draaide de duimschroeven aan. België moest terug. In het derde kwart resulteerde dat nog niet in een doelpunt, maar een treffer kon bijna niet uitblijven. Aan het begin van het vierde kwart was het raak. Na een scrimmage in de cirkel pushte Aran Zalewski de bal richting Vanasch, die duwde de bal omhoog waardoor Tom Wickham kon toeslaan: 1-1. Opnieuw dus Wickham, de rechtsachter die tegen Nederland ook al beide treffers voor zijn rekening nam in de gewonnen kwartfinale.

In de laatste minuten ontspon zich eindelijk een heerlijk finale, waar Australië meer balbezit had, maar de Belgen er gevaarlijk uitkwamen. Dat resulteerde nog in een strafcorner, maar ‘Jimi’ Hendrickx koos met een goed gemetselde geelgroene muur voor zich voor een variant. Die ging de mist in.

Shoot-outs waren noodzakelijk om een beslissing te brengen tussen de twee beste herenploegen van de wereld. Daarin groeide Vanasch uit tot de grote held. In twee etappes, maar daar maalt niemand in België om: de hockeyrevolutie is met een gouden olympische medaille vervolmaakt.