Castroneves wordt legende met 4e Indy 500-zege na schitterende strijd, Van Kalmthout 8e

heywoodu

Op de Indianapolis Motor Speedway is zondag de 105e editie van de Indianapolis 500 verreden, de zesde race van het seizoen in de IndyCar Series. Het werd geen geweldige race voor mensen die voor crashes kijken, maar voor raceliefhebbers was het tweehonderd ronden lang zitten op het puntje van de stoel.

Veelvoudig IndyCar-kampioen Scott Dixon, Indy 500-winnaar in 2008, vertrok van poleposition en had jongelingen Colton Herta en Rinus van Kalmthout naast zich op de eerste rij, met Ed Carpenter, Tony Kanaan en Alex Palou op de tweede rij.

De start van Van Kalmthout was lekker: hij behield zijn plek en een ronde later ging hij overtuigend langs Dixon én Herta om zo als eerste Nederlander in hele lange tijd aan de leiding te gaan van de Indy 500.

Na ruim dertig ronden kwam Van Kalmthout als eerste van de voorste mannen binnen en die stop ging prima. De caution volgde midden in de pitstopronde: Stefan Wilson ging in de pitstraat in de rondte en reed zijn auto de muur in, einde race.

Dixon moest nog stoppen en deed dat noodgedwongen: hij had geen brandstof meer en mocht in de gesloten pitstraat wat brandstof halen. Zijn motor sloeg daarbij echter af en dus verloor hij al zijn posities en zelfs twee volle ronden, zeker nadat hij alsnog zijn reguliere stop maakte.

Nadat iedereen gestopt was en de boel weer op orde was konden we door, met Herta, Van Kalmthout en de perfect gestopte Conor Daly voorop. Diezelfde Daly was na de herstart uiterst agressief en reed zich langs Herta en Van Kalmthout naar de leiding.

Na bijna zeventig ronden opende Van Kalmthout de tweede ronde pitstops, die een goede tien ronden duurde. De Nederlander lag daarna op kop, voor teamgenoot Daly, Herta, Pato O'Ward en Alex Palou, met Ryan Hunter-Reay en Castroneves daar weer achter.

Ook de derde ronde pitstops werd wat de mannen vooraan betreft geopend door Van Kalmthout, die tegelijk met Daly stopte en ruim voor hem de baan betrad. Palou was uiteindelijk de grote winnaar van de pitstopronde, die werd afgesloten met een klapper: Graham Rahal stopte als laatste, maar bij het wegrijden zat één wiel nog niet goed vast, met als gevolg een harde klap de muur in en schade voor Daly, die tegen het wegstuiterende wiel reed.

Van Kalmthout kwam na iets minder dan 150 ronden zijn in principe voorlaatste stop maken, hij pitte vanaf plek vier en verloor een plek aan Hunter-Reay. Dixon was de laatste die stopte en met nog 38 ronden te gaan had hij een kans: met een forse caution zou hij het, in tegenstelling tot de rest, zonder nog een pitstop kunnen halen.

Minder dan dertig ronden voor het einde opende Castroneves vanaf de leiding de laatste ronde stops, Van Kalmthout kwam iets later met Palou en Hunter-Reay binnen. De stop ging niet echt lekker en de Nederlander verloor tijd, terwijl Castroneves virtueel de leiding behield.

Hunter-Reay bleek te snel de pitstraat in te zijn gegaan en kreeg een drive through penalty, de strijd om de winst leek te gaan tussen Palou, Castroneves, O'Ward en de naar voren gekomen Simon Pagenaud.

Met zes ronden te gaan pakte Castroneves de leiding en na de pitstop van Sato was het duidelijk: het ging tussen Castroneves, Palou, O'Ward en mogelijk Pagenaud en zelfs Carpenter.

Een prachtig duel tussen Palou en Castroneves moest het beslissen en de 46-jarige Braziliaan wist het af te maken: Spiderman pakte na 2001, 2002 en 2009 zijn vierde overwinning, waardoor hij op gelijke hoogte komt met legendes Rick Mears, Al Unser Sr en AJ Foyt. Van Kalmthout eindigde uiteindelijk als achtste.