Jeugd vindt dat bejaarde oorlogsveteraan hen moet begrijpen in deze moeilijke tijd
De 94-jarige meneer Hoek reageerde zaterdag in het AD via een lezersbrief op het gezeur van jongeren die het onmogelijk lijken te vinden om tijdens deze coronaperiode even niet te feesten en om een beperkte periode thuis te moeten zitten.
"Jongelui, hou even vol en je kunt over een jaartje weer helemaal los. Ik ben in 1925 geboren en ben ook jong geweest. Wel in een rottijd. In 1940 brak de oorlog uit, ik werd dat jaar 15. Wij waren tien jaar van onze jeugd kwijt. Probeer nou nog een klein jaar de rug recht te houden", schreef meneer Hoek, die in de oorlogstijd nog bijna werd verraden door zijn buren en na de oorlog niet door kon gaan met zijn leven, maar als dienstplichtige in de oorlog in Nederlands-Indië terecht kwam.
De jeugd reageerde op de brief en de reacties kwamen erop neer dat meneer Hoek vriendelijk bedankt werd, maar dat hij zich toch vooral in de jeugd van tegenwoordig moet inleven. Hieronder een bloemlezing van de onthutsende reacties:
Chantal, 17 jaar:
"Ik had later aan mijn kinderen willen vertellen hoe mijn eindexamenjaar was. Hoe het gala was, de examenfeestjes. Ik kan die verhalen nooit vertellen, omdat ik die dingen nooit zal meemaken. Gelukkig had ik een diploma-uitreiking, maar ook daar miste ik belangrijke gezichten."
"Aan het begin van de crisis verloor ik mijn baan bij een speelgoedwinkel. Maandenlang heb ik gesolliciteerd en werd ik afgewezen."
Nassredin, 18 jaar:
"U heeft tien jaar lang oorlog meegemaakt en heeft helemaal geen jeugd gehad. Op een weekend tijd veranderde alles. Alles werd onzeker: eindfeesten, gala's, hoe moesten we dat regelen? Ik had het liefst een mooi afscheid gewild met mijn klasgenoten, maar dat ging niet."
"Als ik tegen mensen vertel dat ik dit jaar ben geslaagd, zeggen sommigen: geslaagd? Je hebt helemaal geen eindexamen gedaan. Zo is het ook gaan voelen. Als een enorme poppenkast."
"Dit is geen oorlogssituatie. Jongeren hebben maanden niet kunnen feesten. Door die opoffering en het gebrek aan nood, hoe serieus ik corona ook neem, kan je het jongeren niet kwalijk nemen dat ze nu willen inhalen."
Nathalie, 17 jaar:
"Na de laatste toetsen ging ik op vakantie, in Limburg. Daar leerde ik niemand kennen. Er was niemand waarmee ik kon praten, niemand waarmee ik vrienden kon worden."
"Ik had al een jurk voor mijn gala. Dat ging niet door. Over de geplande evenementendag heb ik nooit meer iets gehoord. Het was allemaal heel heftig."
"U bent uw jeugd kwijtgeraakt aan de oorlog. Ik ben niet mijn jeugd kwijtgeraakt aan corona. Het was hectisch, moeilijk en eenzaam, maar het was ook speciaal."
Giomy, 16 jaar:
"Uw jeugd was vele malen moeilijker, dat kan ik me echt voorstellen. Maar kunt u ook wat empathie opbrengen voor ons? Mijn eindexamens gingen niet door, ik heb geen officieel afscheid gehad met mijn klasgenoten, geen gala, geen examenstunt, en ook raakte ik mijn baan in de horeca kwijt."
"Er kwam een abrupt einde aan het jaar waar ik het meest naar had uitgekeken. Het voelt zelfs nog niet eens af. U zegt; zet je er een jaartje overheen. Dat wil ik zeker doen, maar begrijp wel dat ik dat lastig vind. Ik wil ook gewoon mijn oude routine terug."
Reactie meneer Hoek:
"Ik zou tegen iedereen willen zeggen: 'doe nou toch 's effe kalm an.' Ik begrijp dan ook niet dat zoveel mensen klagen dat ze niks meer kunnen. Ze moeten per se op vakantie of naar een feestje. Nou, dat komt echt wel weer terug.''
