Niet alles is wat het soms lijkt
En dat blijkt wel uit het onderstaande verhaal van politiemedewerker Anita. Een verhaal waaruit blijkt dat de samenleving de laatste decennia aan het verharden is, en wat pijnlijk duidelijk maakt dat we als mens wel eens wat meer naar onze naasten zouden moeten omzien, in plaats van alleen maar aan onszelf te denken.
Een oudere dame komt het politiebureau inlopen. Haar grijze haren netjes gekapt, een goudkleurige bril op haar neus en een handtas aan haar arm. Ik zit achter de balie en volg haar om te zien wat ze van plan is. Mijn eerste indruk is een lieve oude dame, maar opeens zie ik haar ogen opvlammen en stapt ze vastberaden mijn kant op. Ze komt zo driftig aangelopen dat ik me toch een beetje schrap zet en even diep ademhaal om er klaar voor te zijn. Met een kleine vuist tikt ze stevig op de balie en zegt: ‘Ik wil een wijkagent spreken’.
Ik vraag de dame wat er aan de hand is. Ze wil dat de wijkagent eens met haar onderbuurman gaat praten, want ze wordt helemaal gek van hem en zo kan het niet langer. Ik denk gelijk aan geluidsoverlast of iets dergelijks, maar vraag door waar ze last van heeft.
De dame begint te praten over hoe het er allemaal tegenwoordig aan toe gaat. Er bestaat geen fatsoen meer en niemand houdt zijn straatje en zijn huisje nog schoon. Iedereen doet maar wat. Ze ratelt en ratelt en er is geen speld tussen te krijgen. Ik laat haar even praten want ik merk dat ik er toch niet tussen kom.
De dame vertelt dat ze na het overlijden van haar man naar een flat is verhuisd. Onder haar woont een man alleen. Daar maakte ze in het begin nog wel een praatje mee, maar hij gaat haar al een tijd uit de weg. Dat snapt ze wel, want als haar iets niet aanstaat dan zegt ze het en niet iedereen kan daartegen. Toen ze haar onderbuurman beter leerde kennen en eens een keer bij hem binnen was, heeft ze hem duidelijk gemaakt dat ze hem maar een viespeuk vond. Hij zorgt niet goed voor zichzelf en houdt zeker zijn huis niet schoon.
Nu maakt hij het echt te zot. Al een tijd kan ze haar ramen niet openzetten want dan heeft ze last van een vreselijke stank en komen er grote zwarte vliegen binnen. Bij mij gaat een belletje rinkelen en ik kap haar gekwetter af. Hoe lang heeft ze de buurman niet gezien? Hebben andere buren hem wel gezien of weet iemand of hij bijvoorbeeld met vakantie is? De dame weet dat niet. Ze is al verschillende keren bij hem aan de deur geweest en weet zeker dat hij expres niet opendoet, omdat hij van haar de wind van voren krijgt.
Ik noteer de adresgegevens van haar onderbuurman en zeg haar dat wij met de buurman gaan praten. Mevrouw is erg tevreden dat ik haar zo serieus neem en vertrekt.
Eerst zoek ik in ons systeem naar gegevens van de onderbuurman en eventuele meldingen, maar ik vind niks bijzonders. Het kan natuurlijk zo zijn dat iemand inderdaad de boel laat vervuilen, maar mogelijk is er een andere reden voor de stankoverlast. Mijn vermoeden blijkt waar te zijn, want mijn collega’s treffen de onderbuurman overleden aan. Het blijkt een natuurlijke dood te zijn. De oude dame heeft geen moment stil gestaan bij deze mogelijkheid, anders had ze vast en zeker al veel eerder aan de bel getrokken.
