Huwelijksaanzoek tijdens corona

Trouwen, wanneer moet je een aanzoek doen? Er zijn geen regels voor. Maar als je het aanzoek hebt gedaan, zit je wel aan regels. Of eigenlijk daarvoor al. Hoe doe je dat, buiten je parner om een aanzoek voorbereiden?

We hadden het er wel vaker over gehad, trouwen. Maar eigenlijk ook te druk met andere dingen. Eind vorig jaar zat ik al te denken, 19 maart 2020 zijn we 10 jaar samen. Zal ik haar ten huwelijk vragen? Het vuurwerk kwam er aan, de fietsen gingen even aan de kant, dus tijd niet over gedacht. Tot eind januari. Miranda zou over 3 weken jarig zijn, een maand later zouden we 10 jaar samen zijn. Het trouwen kwam terug in gedachten.

Een aantal dagen voor haar verjaardag ben ik eens informatie in gaan winnen bij mijn ervaren, getrouwde (buur)vrouw. Die wist al gelijk wat mijn vraag was. Want ja, je wil geen steken laten vallen. Miranda was sporten dus ik had mooi even tijd om daar langs te gaan. Miranda en ik hadden sowieso al bedacht dat we zouden gaan wokken 19 maart. Het idee was, om haar daarvoor te vragen. In de tussentijd zou er worden versierd. Maar, er was nog helemaal geen plan..

Ik sta elke (werk)dag 06.45 op, Miranda sliep dan nog altijd. Dus kon ik mooi mij inlezen op een aanzoek. Er kwam naar voren dat het "gebruikelijk" is, om voor het aanzoek bij de schoonvader de hand van zijn dochter te vragen. Dat moest ik sowieso doen. Maar hoe? Ik zou het op haar verjaardag kunnen proberen, als er een moment was. Dat moment was er niet. Wel was er een moment om iemand bij het complot toe te voegen, want ideeën genoeg! Er kwam een geheime appgroep, genaamd "Het aanzoek". De meldingen had ik uit gezet en daar zou het plan vorm krijgen.

Op mijn werk kreeg ik te horen dat we een middag dicht zouden zijn ivm een andere bruiloft, waar ik verder niet van doen had. Behalve dat ik niet hoefde te werken. Ik appte mijn schoonvader, of ik die middag langs kon komen. Die vrijdag ben ik naar hem gegaan om de hand van zijn dochter te vragen. Miranda dacht dat ik gewoon aan het werk was. De bedoeling was, dat er na het wokken een klein feestje zou zijn. Ik had het eerste ja-woord binnen en reed tevreden terug op de geleende elektrische fiets van mijn werk. Bij thuiskomst zag Miranda natuurlijk de fiets, ik verzon dat toen ik bij het werk wegfietste, de ketting knapte en ik dus de eerste beste fiets heb gepakt om naar huis te gaan. Zij kon immers niet door de kettingkast kijken.

Ook mijn moeder, die internet en smartphoneloos is wilde ik erbij betrekken. Maar ik kon haar alleen bellend bereiken. Een berichtje sturen had weinig zin. Ze is een beetje digibeet, een beetje heel veel. Maar een schat van een moeder. Ze zorgde dat ze vrij was om 19 maart deze kant op te komen na het aanzoek, zij zou bij de buren gaan slapen want ja, de verlovingsdag, eh, nacht.. Nou ja, goed. Dat was dus geregeld.

Ondertussen was ik ook al op zoek gegaan naar de ringen. Ik wist haar ringmaat niet dus moest dat zien te ontdekken, maar hoe? Op de verjaardag werd het onderwerp ringen aangekaart, wellicht werd het zo prijs gegeven. Ze wist het zelf ook niet echt. Ik moest ringen kopen op de gok, met de gedachte maat. Mijn maat kon ik wel meten. De ringen liet ik op mijn werk bezorgen, uiteraard. Alles was immers geheim en Miranda had nog niks door. Mijn ring kon ik passen maar was dus te groot, er kwam een kleinere ring, ook te groot nog. En een derde ring voor mij, die paste wel. Maar was haar ringmaat wel goed? Ik weet dat als zij de afwas doet, zij de ring in de vensterbank legt. Ik had dus al een rolmaat op een niet bijzondere plek gelegd in de buurt, als ze de afwas zou doen en naar de wc moest, kon ik snel meten. En dat gebeurde. Ik kon de juiste ringmaat doorgeven.

Er was al geregeld dat de boodschappen van het feestje bij de buren gestald werden. Dat kon ik doen met de smoes "ik ben wat later, loopt uit op het werk." Dus eigenlijk, alles was geregeld.

Inmiddels had Corona ook flink voet gezet in Nederland. De horeca zou wellicht gaan sluiten dus het wokken zou niet doorgaan.. Dus ik moest een plan B bedenken wat ik dan zou doen. Miranda en haar zusje, die bij de verjaardag in het complot kwam wilden al lang samen op de foto, en Miranda en ik ook, dus dat was mooi.. Miranda vond dat ook een goed idee, zonder dat ze wist wat er zou gebeuren.. Wederom was er een dekmantel. Daarbij kwam nog, dat de slaapplek van mijn moeder onbeschikbaar werd. Dus dat moest ik ergens ook zien te regelen.. Mijn moeder heb ik helaas af moeten zeggen voor het feestje. Ook mijn schoonvader twijfelde of het veilig genoeg zou zijn. Uiteindelijk zouden hij en zijn vrouw er niet bij zijn die avond. Ik twijfelde, moet ik het afblazen? Maar nee, de belangrijkste personen zouden Miranda en ik zijn.

We bespraken in "Het aanzoek" de laatste details. Ik was zenuwachtig, niet normaal, als een angsthaas stond ik bij de buren: "sssht, straks heeft Miranda de deur open!".. Zij wist immers nog steeds van niks.

19 maart 2020, de grote dag, Shirley, het zusje van, was inmiddels hier om Miranda mooi te maken, zij wist immers dat dit de grote dag zou zijn. We gingen op pad om foto's te maken. De ringen had ik in mijn binnenzak van de jas. Ondertussen zouden de buren het huis versieren want ja, als buren heb je elkaars sleutel. Toch? TOCH!?

We hadden een mooie plek voor foto's gevonden, Miranda deed haar jas uit voor wat foto's maar ik hield hem aan. Ging op mijn knieën en zij zei ja.. We vlogen elkaar in de armen, en het was vastgelegd. Dit is het mooiste moment van mijn leven, gelijk belde Miranda haar vader, die natuurlijk al lang wist hoe en wat.. Ik vertelde glunderend eigenlijk, dit verhaal..

Toen ging de telefoon.. kennelijk hadden deze buren geen sleutel van elkaar door een wisseltruck. Het enige steekje wat is gevallen in het hele plan, maar wat was het een mooie dag!!