Baanwielrenners verpletteren wereldrecords op grote hoogte

heywoodu

In het Boliviaanse Cochabamba worden deze week de Pan-Amerikaanse kampioenschappen baanwielrennen gehouden. Dat is leuk voor de baanwielrenfans onder ons, maar er is iets bijzonders aan: Cochabamba ligt op ruim 2,5 kilometer hoogte en dus is de baan bloedsnel.

In 2013 reed de inmiddels helaas verlamde Duitse Kristina Vogel het wereldrecord op de 200 meter met vliegende start, de kwalificatie voor de individuele sprint. Vogel noteerde destijds 10,384 seconden en deed dat in het Mexicaanse Aguascalientes, een bloedsnelle baan...en niet geheel ontoevallig op dik anderhalve kilometer hoogte gelegen.

Vogel's tijd ging er aan dankzij de Colombiaanse Martha Bayona, die 10,360 op de klokken zetten. Lang duurde haar record niet: Daniela Gaxiola uit Mexico, eerder dit jaar nog 15e op het WK, klokte 10,344 seconden, waarna de Canadese Kelsey Mitchell - die nog maar sinds kort aan baanwielrennen doet - het record met 10,154 seconden aan gort reed.

Bij de mannen een vergelijkbaar verhaal: de Fransman François Pervis snelde in 2013 in Aguascalientes naar 9,347 seconden, maar op de Boliviaanse hoogte ging de Surinamer Jair Tjon En Fan - doorgaans niet echt een hoogvlieger - er met 9,249 dik onderdoor. Daar bleef het niet bij, want het record staat nu op naam van de in elk geval wel zeer talentvolle Nicholas Paul uit Trinidad & Tobago: 9,100 tellen.

Vorig jaar verraste de relatief onbekende Ashton Lambie vriend en vijand al op het Pan-Amerikaans kampioenschap in, uiteraard, Aguascalientes, waar hij met 4:07,251 het wereldrecord op de individuele achtervolging verpulverde. Dat record is er nu ook al aan: Lambie reed na 4:06,407 minuten over de streep.

Op de teamsprint bij de mannen bleef het record van de Duitsers uit 2013 (41,871) nét overeind: Keron Bramble, Njisane Phillip en de eerdergenoemde Nicholas Paul kwamen tot 41,938 seconden. Ietwat gevaarlijk voor de lokale sportfans, want media in Trinidad doet alsof men grote favorieten voor olympisch goud heeft, maar dat is realistisch gezien niet echt het geval.