Hockeyers winnen brons in Pro League dankzij Pruyser en Hertzberger

Het Nederlands hockeyteam heeft zondagmiddag in een sfeervol Wagener Stadion de troostfinale van de Hockey Pro League spectaculair gewonnen van Groot-Brittannië, de nummer 7 van de wereld. Het was het verschil tussen 50.000 dollar of 12.500 dollar verdelen. Twee heerlijke spitsengoals van Pruyser gaven de doorslag op een 3-3 stand. Na een wisselvallige Pro League-campagne zijn de ogen nu gericht op het EK en de EK-selectie.

Drie keer vuurwerk na drie goals in twee minuten: de troostfinale van de Pro League werd gespeeld zoals de nieuwe landencompetitie zelf een half jaar lang was. Spectaculair, wisselvallig, maar vol entertainment. Maakte Jeroen Hertzberger in de 29ste minuut de 2-2, dan scoorde Groot-Brittannië uit hun afslag meteen de 2-3, waarna Oranje met een videoreferral weer een strafcorner haalde, die door Van der Weerden werd binnen gepusht voor de 3-3. Als de Pro League ergens voor staat, dan is het spektakel in volle stadions. De twee heerlijke spitsengoals van een liggende Mirco Pruyser in zijn Wagener, de 3-4 en 3-5, zorgden ervoor dat de supporters op de banken stonden op zondag.

Het was in de strijd om het brons vooral een bijzondere wedstrijd voor de 30-jarige aanvoerder Billy Bakker, die zijn 200ste interland speelde. Een voor zijn doen speels huppeltje maakte aanvoerder Billy Bakker, bij het betreden van het veld, als frontman van Oranje, in een kolkend Wagner. Een sprongetje in de lucht, honderdtachtig graden, dat ervoor zorgde dat hij beide kanten van het volle stadion kon begroeten.

Toepasselijker dan in zijn achtertuin kon die wedstrijd niet plaatsvinden. Hier, op de velden van het Amsterdamse Bos, waar hij op de beruchte heuvel als jeugdspeler van Amsterdam altijd zijn sprintjes moest doen, kreeg hij de handen op elkaar voor die mijlpaal. Van rechtsachter, tot centrumspits, tot middenvelder en leider, dat is de ontwikkeling die de nummer acht doormaakte de afgelopen tien jaar. Dat zijn maatje Pruyser de spotlights greep, moet hem goed hebben gedaan.

In de troostfinale – is er een betere titel voor deze wedstrijd? – met Groot-Brittannië, was het de gedreven Jeroen Hertzberger die Oranje op voorsprong zette, met een tip-in na een voorzet van Jonas de Geus, die de geblesseerde Croon verving. Dat Hertzberger juichte alsof hij zijn eerste treffer scoorde voor Oranje, zegt alles over de motivatie van de Rotterdammer, die met negen goals als topscorer eindigt van Oranje in de Pro League.

Na onnodig balverlies van De Geus op het middenveld, kon Zachary Wallace na een fijne steekpass de gelijkmaker scoren voor Groot-Brittannië. Een slippertje in de Nederlandse defensie zorgde ervoor dat Henry Weir de bal met de backhand binnen kon tippen. Zou Oranje na de 1-3 in Eindhoven en de 2-2 in Londen nou weer gepiepeld worden door de Britten? Jip Janssen kreeg nog voor de rust de bal bij de strafcorner bij Hertzberger, die zijn tweede goal van de wedstrijd maakte.

Dat Oranje daarna meteen een strafcorner incasseerde, was zwak verdedigd. De bal ging via de push van Phil Roper heel makkelijk langs Sam van der Ven. Maar een succesvolle videoreferral zorgde alweer voor nog een Nederlandse strafcorner. Mink van der Weerden liep naar Taco van den Honert, en pushte daarna feilloos raak. Een doelpuntenfestijn, dat is wat de Pro League zo vaak was dit jaar.

Bondscoach Max Caldas was – zoals vaker – de hele wedstrijd zijn team verbaal aan het coachen. Er moest meer druk worden gezet, hogerop het veld worden gestaan. ‘Niet loslaten, meer druk, meer druk’, schreeuwde Caldas naar Lars Balk, als hij één centimeter te veel ruimte gaf aan zijn aanvaller. Zijn energie stroomde soms over naar de benen van de spelers, soms leek hij tot zijn frustratie in het luchtledige te schreeuwen. ‘Hoger, hoger!!’, bleef over het veld galmen.

Kellerman liet in het derde kwart zien dat hij en Pruyser elkaar blindelings weten te vinden. Na een loopactie, vond de aanvaller Pruyser, die liggend in zijn stadion de 4-3 aantekende. Daarna was het Van der Weerden die ervoor zorgde dat Pruyser bijna identiek en net zo schitterend de 3-5 maakte en het brons in Nederland hield.

Na de laatste wedstrijd van Oranje in de Pro League kunnen de kille cijfers worden opgemaakt: zestien wedstrijden gespeeld, zes gewonnen, vijf gelijk en vijf verloren, en met de hakken over de sloot naar de Grand Final. Dat was onder andere een gevolg van de keuze voor 31 spelers. Het team kan met wisselende gevoelens terugkijken naar de zestien wedstrijden die ze gespeeld hebben, in een achtbaan, in een worsteling van clubbelangen en landsbelangen, waar de ups en downs elkaar in hoog tempo opvolgden en de verrassing nooit ver weg was.

Op de poulefase kon Oranje niet op worden afgerekend. Dat kon het al meer op de halve finale tegen België, waar bijna het sterkste elftal speelde, minus Jonas de Geus en Sander de Wijn. Maar in het vrijworstelen vrijdagavond tegen België bleken de zuiderburen gevaarlijker, creatiever en gewoonweg beter dan de Nederlanders. Nu het brons is gehaald, heeft Oranje zijn status als nummer drie van de wereld, achter Australië, en België, bevestigd.

De Pro League heeft Oranje ook veel gebracht. De Pro League heeft Jip Janssen gelanceerd als volwaardig international. De vleugelverdediger van Kampong bewees zich als strafcornerschutter op het internationale podium en liet zien dat hij meekan in het internationale geweld, hoewel hij zeker nog moet schaven aan het veldspel.

De Pro League zag middenvelder Diede van Puffelen zijn vinger opsteken als serieuze kandidaat voor het EK in Antwerpen, zeker als Valentin Verga en Robbert Kemperman – zoals het er nu naar uitziet – geen kans maken op het EK, en moeten hopen op een uitnodiging voor trainingen na Antwerpen. De nieuwe landencompetitie zag ook de tweede jeugd van Jelle Galema, die zichzelf nomineerde voor het EK. Hij hockeyde het WK in Den Haag vijf jaar geleden en schitterde daarna door afwezigheid, maar laat elke wedstrijd zien dat hij na zijn overstap naar Den Bosch als herboren speelt. Of het genoeg is voor EK-selectie, valt te bezien, maar misschien verdient de energieke Galema wel gewoon die kans.Net als Bjorn Kellerman, die na Jeroen Hertzberger (9), Mirco Pruyser (8) de meeste Nederlandse goals maakte, met vijf treffers (uit elf wedstrijden). Hij liet zien dat hij de teleurstelling van het missen van het WK kon omzetten naar prestaties.

De Pro League zag ook spelers als Teun Beins af en toe excelleren, Marlon Landbrug schitteren tegen Duitsland en de onverwachte routinier Arjen Lodewijks heerlijke goals maken. Maar tijdens de Pro League zag Oranje ook hun assistent-coach Graham Reid vertrekken naar India. Er was een tegenvallend rendement van de strafcorner, waar Mink van der Weerden vijf keer scoorde en Jip Janssen drie keer. Hoewel de rake sleeppush van Van der Weerden in Duitsland in de slotminuten, weer deed denken aan een dominante Van der Weerden van weleer.

Ter vergelijking: bij Australië scoorden Blake Govers acht sleeppushes en Jeremy Hayward zes. De keepers Pirmin Blaak en Sam van der Ven wisselden briljante wedstrijden af met slippertjes, zeker in het finaleweekend. De allergrootste domper lijkt dat een van de grootste beloften van het Nederlandse hockey, Jorrit Croon, het EK misschien gaat missen. Want pure creativiteit en onverwachte openingen creëren: dat onderdeel is nu wat dunner bezaaid bij Oranje.

Vooral het domineren van wedstrijden, wat Oranje zo graag wil doen en waar ze zelf ook vaak over praten, blijft een groot probleem. Dat lukt vooralsnog niet. Een vakantie, een vaste EK-selectie om weken mee voor te bereiden, moet een team smeden dat kans maakt om in Antwerpen het ticket voor Tokio te winnen en een bijzondere trilogie aan EK-titels aan elkaar te rijgen. Maar daarvoor zal er nog heel veel werk verzet moeten worden.