Jennifer Hopelezz is meer dan een dragqueen

De meeste mensen kennen hem als de extravagante en strijdbare dragqueen Jennifer Hopelezz, maar onder de zware make-up en de surrogaat bilpartij gaat de bescheiden Richard Keldoulis schuil. AT5 bezocht Keldoulis in zijn club Club Church in de Kerkstraat in Amsterdam voor het programma De Straten: Binnenskamers.

Het liberale karakter en tolerantie ten aanzien van homo’s trok Richard Keldoulis in 1990 naar Amsterdam. Daarvoor werkte de geboren Australiër met Griekse roots een korte tijd als leraar Engels in Japan. Maar het conservatieve karakter daar en ook in zijn geboorteland dreven hem naar Nederland. Ook zag Keldoulis het niet echt zitten om huisarts te worden, waarvoor hij gestudeerd had. Acht jaar later begon hij gay events te organiseren in Amsterdam. Dit resulteerde in de fetisjclub Club Church.

'De wereld is preutser'
"Niet alleen Nederland is preutser geworden, het is de hele wereld", vertelt Keldoulis voor de deur van Club Church. Hij geneert zich een beetje voor de extreme seksfeesten in de club. "Het lijkt wel alsof we seksmonsters zijn." Maar Keldoulis vindt openheid over seks erg belangrijk. "In de heterowereld zijn er zoveel regels en taboes, mensen kunnen nergens naartoe met hun fantasieën. In onze club kunnen mensen naakt rondlopen als ze willen en seks hebben met wie ze willen. Het is een plek waar mensen veilig zijn en hun fantasieën waar kunnen maken. Dat vind ik belangrijk."

Jennifer Hopelezz en activisme
De bebaarde over the top drag, Jennifer Hopelezz, die Keldoulis rond de eeuwwisseling bedacht, werd een manier om aandacht te vragen voor homorechten. "Ik werd altijd laatste tijdens playbackwedstrijden, maar kwam er achter dat ik in drag veel meer aandacht kreeg, dan als mezelf."

Er zit volgens Keldoulis ook een keerzijde aan Hopelezz. "Het is erg dubbel. Ik wil serieuze zaken zoals het bestrijden van hiv aankaarten, maar mensen nemen zo’n clownesk figuur als Jennifer niet altijd serieus."

Achter de jolige buitenkant van dragqueen Jennifer Hopelezz gaat ook veel leed schuil. "Elke gay van mijn leeftijd heeft een verhaal. De hiv-epidemie van de jaren '80 heeft een ravage aangericht in de homogemeenschap. Mijn eerste vriend is gestorven aan AIDS. Het was een enge tijd. Toen ik hem leerde kennen, wist ik al dat hij besmet was. Ik ben sinds die tijd altijd voorzichtig geweest en heb het altijd veilig gedaan. Pas rond 1996 kwam de eerste medicatie tegen hiv op de markt."

PrEP en het einde van hiv
Jarenlang streed Richard (als zichzelf maar ook als Jennifer) voor het naar Nederland halen van het hiv-preventiemiddel PrEP. Inmiddels is het verkrijgbaar, maar wordt het nog niet vergoed.

"We hebben eindelijk na 35 jaar de mogelijkheid om een einde te maken aan de hiv-epidemie, maar toch zijn er partijen die dat tegenwerken", vertelt Keldoulis. "De VVD doet altijd alsof ze zo’n homovriendelijke partij zijn, maar het waren hun bestuurders die de komst van dit middel lang tegenhielden."

Waar het activisme van Keldoulis en de drang om altijd weer de pruik en de laarzen aan te trekken vandaan komen, laat zich raden. "Ik weet het niet, ik kan gewoon heel erg boos worden om onrecht. Misschien is het mijn Griekse bloed. Als ik iets onrechtvaardigs meemaak dan denk ik vaak: 'Don’t get angry, get even'."