Ouders hoeven kinderen niet meer; voorwaardelijke celstraf

Stel, je bent gelukkig getrouwd en hebt twee kinderen. Je huwelijk loopt niet meer zo best en je besluit om te gaan scheiden. Dan raak je verwikkeld in een lang proces waarbij je goede afspraken met elkaar maakt om zo goed mogelijk samen voor je kinderen te blijven zorgen. 

Een echtpaar uit het Franse Tierasse dacht daar begin vorig jaar anders over. Zowel pa als moe wilde niet voor het kroost zorgen en probeerden de kinderen, twee jongetjes van 4 en 6, bij elkaar te dumpen. Op een gegeven moment dumpte pa de kinderen bij hun moeder en ging ervandoor voor ze hem kon tegenhouden. 

Moederlief was de beroerdste niet en bracht haar zoons terug naar hun vader, hoewel die niet thuis gaf. Niet dat dat haar ook maar iets uitmaakte. Ze liet het tweetal achter in de regen, slechts gekleed in een pyama, op de stoep en verdween. Volgens de Franse krant L’Union rende de oudste nog achter de auto aan, maar zonder resultaat. Een buurman ontfermde zich over het ontredderde duo en belde de politie. Die kreeg te horen van de moeder dat zowel zij als haar ex-man de kinderen 'niet meer wilden.' Inmiddels wonen de kereltjes in een pleeggezin en mogen de afvallige ouders hen één keer per maand een uurtje zien. 

Verder zijn de 'zorgzame ouders' veroordeeld tot 8 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf, en krijgen de kinderen elk 5000 euro op hun spaarbankboekje bijgeschreven, te weten 3000 van papa en 2000 van mama. Daarnaast mag vaderlief op eigen kosten een cursus volgen over de verantwoordelijkheid van het ouderschap. 

Hoe het zover heeft kunnen komen? Volgens de advocaat van de kinderen had mamalief meer te doen dan voor de jongens te zorgen: "Ze werkt en haar woonsituatie laat het niet toe om de kinderen onder goede omstandigheden op te vangen". Vaderlief zag het al helemaal niet zitten: "Om er zeker van te zijn dat hij niet voor ze hoeft te zorgen, heeft hij tegen de sociale dienst gezegd dat hij elk moment gewelddadig zou kunnen worden." Dat hij het geen punt vond om die woorden kracht bij te zetten blijkt wel uit het feit dat hij in het verleden zijn oudste zoon met een riem geslagen heeft.