Halsema: 'ik word er emotioneel van'

Femke Halsema is nu een half jaar burgemeester van Amsterdam, en blikte vanavond in het AT5-programma Het Gesprek met de Burgemeester terug op de afgelopen maanden. 'Ik vind het werk emotioneler dan ik me had voorgesteld.'

'In veel opzichten lijkt het op wat ik dacht dat het zou zijn,' antwoordt ze op de vraag of het werk overeenkomt met het beeld dat ze er van tevoren van had. 'Alleen wat je niet weet voordat ik het ambt aanvaardde, dat is hoe de verantwoordelijkheid voelt en op je schouders drukt.'

Instituut
'Gek genoeg voel je dat het meest, natuurlijk ook bij een aanslag of een ontruiming, maar bijvoorbeeld ook als je op bezoek gaat bij een moeder die net in een steekpartij haar zoon heeft verloren. Dat zijn de momenten waarop je beseft dat je daar als instituut bent, niet als persoon, en dat het belangrijk is dat je troost biedt, dat je zorgt dat je er voor mensen bent. En dat zijn ook heel emotionele momenten.'

Bezetting P.C. Hoofthuis
Een ingewikkeld moment maakte ze mee toen ze geconfronteerd werd met de bezetting van het P.C. Hoofthuis door boze studenten. 'Ik vond dat een ingewikkelde, want je hebt geen criminelen tegenover je. Ik bedoel, je hebt jonge mensen tegenover je die vol idealen naar je kijken, maar wel een pand hebben bezet. (...) Ik ben al met al trots omdat het een vreedzame ontruiming is geweest die binnen een dag heeft plaatsgevonden. Maar ik vond het ingewikkeld om op te treden tegen studenten met idealen en hen door de politie weg te laten halen.'

Misschien was die beslissing juist ingewikkeld omdat ze iets van zichzelf herkende in de studenten. 'Ja natuurlijk! Je staat tegenover je jongere zelf. Dat zijn vreemde momenten, dat je realiseert dat je nu het gezag moet uitoefenen en ze moet vertellen wat wel en niet mag.'

Vergrootglas
Het ambt van burgemeester brengt ook met zich mee dat elke uitspraak op een goudschaaltje gewogen wordt. 'Ik word me er meer en meer van bewust dat mijn uitspraken ook onder een vergrootglas liggen.' Toch wil ze zich daar niet te veel door laten leiden.

'Ik ben me er ook wel beducht van dat ik het debat niet te veel wil mijden. Dus bijvoorbeeld het debat over de geloofsvrijheid, de begrenzing ervan, de bescherming die moslims in onze stad moeten kunnen genieten. Maar ook de grenzen aan radicalisme - of het nou extreem-rechts, extreem-links of religieus is - ik wil daar ook helder over zijn.'

'Best nog eens een opmerking'
'En omdat het heel veel mensen bezighoudt, wil ik daar ook wel vrijelijk met mensen over kunnen praten. Want we leven in een gepolariseerde stad en ik denk niet dat het helpt als we onderwerpen die moeilijk of na aan het hart liggen, om die niet meer te benoemen. Dus ik sluit niet uit dat er door mij best nog eens een opmerking gemaakt wordt.'