Hoe Barcelona via een truc de jonge Ronaldo weghaalde bij PSV

Nadat het Barcelona niet lukte om 'top target' Alan Shearer te halen, moesten de Catalanen ver gaan om Ronaldo in 1996 vast te leggen.

Barcelona moest een slimme truc verzinnen om tienersensatie Ronaldo over te nemen van PSV. De vice-president van de Spaanse grootmacht moest zelfs een vermomming uit de kast halen om de transfer te realiseren.

In 1996 stond de pas 19-jarige Ronaldo op het punt om door te breken in het internationale topvoetbal. In twee seizoenen bij PSV had de Braziliaan liefst 54 goals gemaakt in 57 wedstrijden. Hij was ook op weg om zich te vestigen in de nationale ploeg, waarmee hij op 17-jarige leeftijd al een gouden WK-medaille won.

Sir Bobby Robson hield de verrichtingen van Ronaldo goed in de gaten. De Engelse legende had aan het begin van de jaren '90 al bij PSV samengewerkt met Romário en in het seizoen 1996/97 coachte hij Barcelona.

"Hij was pas negentien jaar, maar ik vertelde de clubleiding van Barcelona dat we hem echt moesten hebben. Dat we dan niet alleen een geweldige speler zouden kopen, maar ook een speler voor de toekomst", wordt Robson geciteerd in het boek Barça: A People's Passion.

"Ronaldo is meer dan een alternatief voor onze andere aanvallers. Hij is zeldzaam, anders dan anderen en opwindend. Hij heeft andere vaardigheden dan onze andere centrumspitsen."

"Hij is een fantastische dribbelaar. Hij dribbelt als George Best, Tom Finney en Chris Waddle. Hij heeft het geweldige vermogen om zich altijd er doorheen te worstelen."

Ronaldo bij Barcelona 1996/1997 (Bron: Youtube)

Opvallend genoeg had de toekomst van Barça en Ronaldo heel anders kunnen uitpakken als Robson de spits had gehaald die bovenaan zijn verlanglijstje stond.

"Ik zal niet liegen, ik was geneigd om Engelse spelers te kopen en ik haalde bijna Alan Shearer naar Barcelona", verklaarde hij later in gesprek met Four Four Two.

"We hadden een nieuwe centrumspits nodig en de voorzitter vroeg of ik een goede wist. Dus ik zei: 'Jazeker, ik weet een cracker. Hij is Engels en hij is een topspeler'. Het was net na het EK van 1996 en ik nam contact op met Blackburn-manager Ray Harford. Ray zei dat Shearer niet te koop was en hij vroeg me of ik alsjeblieft niet aan de pers wilde vertellen dat we interesse hadden."

"Ik zei dat hij me kon vertrouwen en een week later werd Alan verkocht aan Newcastle United! Daarna haalden we Ronaldo."

Barcelona had genoeg financiële middelen om Ronaldo te kunnen kopen nadat de komst van Shearer mislukte. Het bleek echter knap lastig te zijn om de jonge Zuid-Amerikaan te bereiken.

En dat is waar Joan Gaspart in het verhaal komt. De man die enkele jaren later president van Barcelona zou worden was destijds de rechterhand van president Josep Núñez. Gaspart bedacht een slimme truc om de transfer van Ronaldo af te ronden.

"Ik moest mezelf vermommen om zijn handtekening onder het contract te krijgen", vertelde Gaspart aan Goal.

"Het duurde niet lang voordat we een akkoord hadden met PSV. De transfersom was 1.500.000.000 peseta's, ongeveer vijftien miljoen euro als je het omrekent naar de huidige waarde van de euro. Maar we hadden een probleem. We moesten vóór 15 juli ook met de speler tot een akkoord komen, want die dag zou onze overeenkomst met PSV vervallen."

Toen PSV begon te twijfelen of de verkoop van Ronaldo wel zo verstandig was, moest Gaspart improviseren om de Braziliaan toch naar Camp Nou te laten komen.

"PSV besloot dat ze de speler toch niet kwijt wilden raken en ze belden de Braziliaanse bond om de transfer van Ronaldo naar Barça tegen te houden", vervolgt Gaspart, die daarvan niet op de hoogte was toen hij naar Brazilië vloog en het hotel bezocht waar Ronaldo met de nationale ploeg verbleef.

De vice-president kon niet bij het gedeelte van het hotel komen waar de spelers sliepen. "Er stonden twee bewakers die mij niet door wilden laten gaan om Ronaldo of een andere speler te ontmoeten. Maar in het hotel ontmoette ik een Spaanse ober. Ik mocht zijn werkkleding lenen en hij gaf me een dienblad met een Coca-Cola."

"Ik trok de kleding aan, groette de bewakers en ik zei dat één van de gasten iets te drinken had besteld. Dit keer mocht ik doorlopen."

"Ik klopte op de deur van Ronaldo's kamer en hij deed zelf open. Daar ondertekende hij het contract, gewoon op het bed."

Ronaldo zou uiteindelijk maar één seizoen in Camp Nou spelen, maar met liefst 47 doelpunten in 49 optredens was dat wel een gedenkwaardig jaar.

En dan te bedenken dat dat misschien nooit was gebeurd als Robson de jacht op Shearer had doorgezet. Of als Gaspart minder vastberaden was geweest om de Braziliaan weg te halen bij PSV.