Vuelta: Etappe 21 - Sprinten om de Vuelta af te sluiten

Sprookjes bestaan niet in het wielrennen, maar soms maken we dingen mee die verdomd dicht in de buurt komen. De laatste zware rit van de Vuelta 2017 werd een rit om je vingers bij af te liggen. Een sterke groep reed na een lastige openingsfase weg, maar kreeg nooit veel ruimte. Trek reed op kop, omdat dit de dag van Alberto Contador moest worden. In zijn laatste bergrit moet hij nog een keer zijn kunsten laten zien. Die kunsten zagen we niet direct, want op de beklimming van de Alto de la Cobertoria ging het niet meteen los. In de kopgroep wel, maar daarachter ging het in gestrekte draf omhoog.

Pas in de afdaling kregen we met wat verschillen te maken, zo verzopen Aru en Lopez in deze natte afdaling. Ook Zakarin, Woods en De la Cruz waren niet direct mee, maar zij wisten nog wel terug te keren op de Cordal. Ook deze klim was niet echt direct het terrein van de splijtende demarrages, hoewel De la Cruz nadat hij was aangesloten wel direct weg probeerde te rijden. Dit leverde hem in de afdaling nogal wat problemen op, hij nam teveel risico's, kwam ten val en moest op de voorlaatste dag de race verlaten. Ook koploper Soler en Nibali kwamen in de problemen.

Ondanks deze schermutselingen deed Alberto Contador toch een poging om in de afdaling weg te rijden. Het lukte, met Pantano reed hij weg van de rest en voor we het wisten had hij een voorsprong van 40 seconden bij elkaar gefietst. Eenmaal beneden ging het direct weer omhoog, de Angliru moest meteen bedwongen worden. De lollerende Pool Marczynski reed nog op kop, maar al snel werd hij bijgehaald door de alliantie rond Contador. Iedereen reed met Bertje mee. Enric Mas, de gebroeders Yaids, Soler. Allemaal overblijfsels van de vroege vlucht, die het wel zagen zitten dat Contador in zijn laatste bergrit de overwinning zou pakken.

In het peloton reed Sunweb, samen met Sky, om de podiumplaats van Kelderman te redden. Gelukkig lukte dat niet, want Kelderman heeft met zijn verdedigende rijden niets afgedwongen. Contador dwong alles af. Hij werd zelfs nog even bijna tot stilstand gebracht door een supporter, maar wist op de steile stroken van de Angliru stand te houden. Hij reed weg van zijn vluchtgenoten en soleerde naar een prachtige, heroïsche winst op de Angliru.

Zijn tweede overwinning op die mythische berg en misschien wel zijn mooiste overwinning ooit. In je allerlaatste serieuze rit als wielrenner nog even zo'n prachtige prestatie uit je benen toveren, het is ongeëvenaard. Niets dan respect voor Alberto Contador, een renner die we in de toekomst gaan missen. Zijn aanvalslust is geweldig en het is fantastisch dat het in de laatste lastige rit van de Vuelta beloond werd.

Achter hem werd Chris Froome veilig naar de finish geloodst door Poels, die ook een goede dag beleefde. Froome wint daardoor de Tour en de Vuelta in hetzelfde jaar, ook een prestatie die behoorlijk ongeëvenaard is. Toch boeit dat niemand iets, want Froome is niemand. Terwijl Contador juist alles is. Een van de mooiste en sierlijkste renners van zijn tijd, die op zo'n passende manier afscheid weet te nemen. Als schrijver zou je het niet zo in je verhaal weten te persen, maar het is echt gebeurd. Een van de mooiere verhalen van de afgelopen jaren, absoluut iets om te onthouden. Alberto Contador, hem vergeten we nooit meer. Chris Froom en Wilco Kelderman zijn we daarentegen nu alweer vergeten. De ronde sluiten we trouwens af met een ritje richting Madrid. Saai, zoals altijd.

De route van vandaag (Bron: Letour.fr)

Het profiel van vandaag (Bron: Letour.fr)

De startplaats
Op een kleine 500 kilometer van de Angliru start de laatste rit in de regio Madrid. De renners bevinden zich in Arroyomolinos, een stad met 27.000 inwoners waar de Vuelta nog nooit eerder was. Arroyomolinos bevindt zich aan de buitenkant van de grote agglomeratie van Madrid, op een kilometer of 30 van de binnenstad. Vroeger was het hier vooral een heel landelijk gebied, waar niet al te veel mensen woonden. De mensen die er in die tijd aanwezig waren hielden zich vooral bezig met de landbouw.

In de laatste jaren is Arroyomolinos sterk gegroeid en fungeert het vooral als stad waar de nodige forensen zich vestigen. De huizenprijs in Madrid ging sterk omhoog, terwijl er in Arroyomolinos nog genoeg ruimte over was om de nodige appartementencomplexen uit de grond te stampen. Zo is het inwonersaantal van 3000 in 1998 in 20 jaar tijd bijna 10 keer over de kop gegaan.

Dit gebied wordt al enige tijd bewoond, zo zijn er bewijzen gevonden dat de Romeinen hier zijn geweest. Toch werd de stad officieel pas gesticht in de tijd van de Moren. Een paar eeuwen later werd er in het inmiddels christelijke Arroyo een toren neergezet en tot de dag van vandaag is dat het enige interessante gebouw van de stad.

Torreón de Arroyomolinos, of Torre del Pan, vroeger een belangrijk verdedigingswerk en in latere tijden vooral een graanopslag of een duiventil. Tegenwoordig willen ze er graag wat meer culturele activiteiten in gaan ontplooien, want Arroyomolinos moet een keer tot leven gaan komen. Dit slaperige buitenwijkje van Madrid moet ontwaken. Misschien dat de Vuelta daarbij kan helpen.

Alles wat interessant is aan Arroyomolinos (Foto: WikiCommons)

De route
In het begin van de route rijden de renners eigenlijk de verkeerde kant op. Ze moeten naar Madrid, maar eerst wordt er een stuk over de Madrileense hoogvlakte gefietst, waarbij allerlei plattelandsdorpen en -steden de revue passeren. Na een lange en onzinnige tocht door Arroyomolinos fietst het peloton in niet zo gestrekte draf richting Móstoles, de volgende voorstad van Madrid. Hier is er een bocht naar rechts, waarna de renners tergend langzaam richting Villaviciosa de Odón rijden. Dit stadje passeren ze twee keer, gewoon omdat het kan. Een lokaal rondje begint, met in het begin van dat rondje een passage langs de campus van de Universidad Europea de Madrid, supergaaf.

Vervolgens mag het peloton over de snelweg rijden richting Brunete, waar vermoedelijk weinig brunettes wonen want het ziet er een beetje uitgestorven uit. In dit dorp verlaten de renners de snelweg en gaan ze weer terug naar Villaviciosa fietsen, via Boadilla del Monte. Na 36 kilometer zijn ze weer terug in Villaviciosa en daarna duurt het nog een kilometer of 35 voor we op het lokale circuit terechtkomen. Er wordt koers gezet richting Alcorcón, waarna men definitief in het stedelijke gebied van Madrid zit. Via voorsteden als Fuenlabrada en Leganés gaat het dan richting het centrum van Madrid.

Leganés is misschien wel een van de lelijkste voorsteden van Madrid, maar tegenwoordig ook een van de bekendste. Dit dankzij de lokale voetbalclub, het nietige CD Leganés. Geheel tegen de verwachting in promoveerde die club vorig naar naar de Primera División en ze kregen het voor elkaar om in die competitie te blijven. Tussen al die geldsmijterij door wel leuk om te zien dat kleine clubjes als Leganés en Eibar zich met verstandig beleid tussen clubs uit veel grotere steden weten te nestelen. Verder hoef je niet veel woorden vuil te maken aan deze stad, als je toch in de buurt bent blijf je beter in het centrum van Madrid hangen. Al hebben ze er nog wel een raar kunstwerktje.

Rare kunst in Leganés (Foto: Panoramio)

Na de doortocht in Leganés is het nog een kilometer of 10 fietsen tot het centrum van Madrid. Al snel rijden de renners de buitenwijken van de stad binnen, waarna ze een paar kilometer verderop uitkomen bij het lokale circuit. Na 73 kilometer komen we voor het eerst voorbij de finish en daarna mag de rit dan eindelijk een klein beetje beginnen. We gaan daarna nog acht rondjes rijden. Bij de derde passage van de meet, na 84 kilometer, is het tijd voor de tussensprint van de dag. De strijd om de puntentrui kan nog leuk worden, aangezien Trentin geen onoverbrugbare achterstand heeft op Froome. Als hij de tussensprint wint en de rit dan kan hij het groen nog mee naar huis nemen.

Het rondje in Madrid schijnt iets korter te zijn dan vorig jaar, want nu is het maar 5,6 kilometer lang in plaats van 5,8. Het komt wel op hetzelfde neer, het gebruikelijke rondje rond Plaza de Cibiles en over de Gran Via, met de nodige scherpe bochten. Paar bochtjes van 180 graden, die ondanks dat feit toch niet zo heel spannend zijn. Gaat toch altijd weer best goed. De laatste bocht komt steeds op iets meer dan een kilometer van de streep, dus de laatste rechte lijn is lekker lang. Het loopt nog wel heel licht omhoog, maar dan ook heel licht. Na ongeveer negen rondjes en 117 kilometer is deze Vuelta dan voorbij. De finish is weer op Plaza de Cibiles.

Het lokale rondje (Bron: Letour.fr)

De finishplaats
Madrid is natuurlijk de hoofdstad en de grootste stad van Spanje. Een stad met meer dan 3.000.000 inwoners. Is de laatste jaren zo'n beetje altijd het eindpunt van de Vuelta. Alleen in 2014 werd er even een uitzondering gemaakt, toen eindigde de ronde met een tijdrit in Santiago de Compostella. Alle jaren daarvoor was er wel een finish in Madrid en was er standaard een massasprint. Ook in 2015 en 2016 was dat het geval. Vorig jaar ging de overwinning naar Magnus Cort Nielsen, dat wat een perfecte afsluiter voor een vrij treurige ronde. De massasprint werd in 2015 gewonnen door John Degenkolb, die zijn tegenvallende Vuelta met deze rit toch nog wat glans wist te geven.

In 2013 won Michael Matthews de massasprint en 2012 won John Degenkolb ook al, hij heeft dus wel iets met Madrid. Dit jaar had hij voor de derde keer kunnen winnen, als hij niet na een paar dagen al afgestapt was. In 2011 was Sagan de snelste in de straten van Madrid en in 2010 won Tyler Farrar. In 2009 won Greipel en in de jaren daarvoor waren er een paar wat verrassendere namen. Bennati, Breschel en dat soort gedoe. Beetje hetzelfde verhaal als met de sprints tijdens deze Vuelta. De laatste keer dat er geen massasprint kwam in Madrid was in 2004, toen was er een tijdrit in deze stad. Die tijdrit werd gewonnen door de keihard schroeiende Santi Perez.

Madrid is vanzelfsprekend ook een stad waar grote wielrenners vandaan komen. Als we kijken naar het peloton dat hier nu gaat schroeien, komen we al uit op Contador, Dani Moreno en Luis Angel Maté. Voor Contador gaat het een bijzondere dag worden. Na zijn prachtige overwinning op de Angliru mag hij nu tijdens zijn allerlaatste dag als wielrenner rondjes gaan rijden door zijn eigen stad. Een mooier afscheid is bijna niet denkbaar.

Madrid is overigens best een mooie stad. Toevallig een tijdje terug zelf nog geweest, je kan er wel redelijk aardig flaneren. Beetje hobbelen over de Gran Via, even langs het Plaza de Cibiles. Via de Puerta de Alcalá naar die gigantische tuin lopen waar ook nog wat kicken gebouwtjes staan, niks mis mee allemaal. Aan de andere kant van het centrum heb je ook nog een aardig paleisje met een aardige kathedraal, maar dat deel van de stad laat de Vuelta altijd links liggen. Zonde, maar zo gaan die dingen. Museumpje van Prado schijnt ook wel de moeite waard te zijn, maar daar had ik geen tijd voor. Enfin, wel een aanradertje voor een midweekje ofzo. En zowaar heb ik een keer de mogelijkheid om een foto uit eigen collectie te delen, jolijt.

Een eigen foto vanuit Madrid (Foto: Rellende_Rotscholier)

Het weer & TV
De rit van de mannen begint pas laat op de dag. Om 17:00 staan de mannen aan het vertrek in Arroyomolinos. Drie uur later wordt de finish pas verwacht, tussen 20:10 en 20:33. In de tussentijd kan je ook nog kijken naar de wedstrijd van de vrouwen, want die mogen net als vorig jaar een aantal rondjes door Madrid rijden. Dit doen ze als het goed is lang voordat de mannen in de buurt zijn, maar een precieze tijd is mij niet helemaal bekend.

Ergens tegen het eind van de middag Sporza inschakelen, dan zie je misschien net als vorig jaar Jolien D'Hoore hier iedereen naar huis poetsen. De afgelopen heeft ze nog een paar keer Marianne Vos verslagen, dus met haar vorm zit het wel goed. De concurrentie moet komen van Coryn Rivera, Chloe Hosking en Kirsten Wild, maar die zijn normaal toch wel een tikkeltje minder in de sprint.

Het weer zal in Madrid trouwens heel behoorlijk zijn. 24 graden in de middag, geen kans op neerslag en weinig wind. In de avond koelt het af naar 22 graden, maar dat is ook best prima.

Voorspelling & favorieten
Zoals altijd eindigt het hier in een sprint.

1. Lobato. Want de laatste rit in een grote ronde wordt gewonnen door een renner van Lotto Jumbo. Van Emden wint de tijdrit in de Giro, Groenewegen wint de sprint op de Champs-Élysées en Lobato schroeit iedereen naar huis bij het Plaza de Cibiles.

2. Trentin. Nog even een poging wagen om de puntentrui binnen te halen. Lukt hopelijk wel, want als Froome met dat ding naar huis mag is het ook een beetje matig allemaal. Wint de rit dan weer niet, want dan zou hij net als Gaviria vier ritten winnen in een grote ronde, terwijl hij een pak minder is.

3. Cort. Mag nu wel voor eigen kans gaan! Eerst moest hij zorgen voor de gebroeders Yates en Chaves, zonder veel resultaat. Nu mag hij bij de laatste gelegenheid nog even zijn eigen plan trekken. Dat lukt hopelijk niet, want dat hij vorig jaar twee ritten won was al erg genoeg. Deze matige sprinter hoort niet twee keer achter elkaar te winnen in Madrid.

4. Molano. In de straten van Madrid eindigen altijd wel renners vooraan waarvan je het niet verwacht. Dit jaar zal dat de jonge Colombiaanse sprinter van Manzana-Postobon zijn. Dat slaat in als een bom, zou Lampaert zeggen. Haha.

5. Theuns. Ja, zoiets.