Hockeyers verliezen uitzwaaiwedstrijd van India
De band De Deurzakkers speelden in de rust in Waalwijk: ‘Het feest kan beginnen, want…’ En toen viel er een oorverdovende stilte, omdat de geluidsinstallatie er mee ophield. Het was zoals het Nederlands elftal hockeyde tegen India in hun laatste ontmoeting voor publiek, voordat het EK begint. Het was eerst hoopvol, maar het werd vooral slordig.
De dag begon zo liefdevol. Assistent Taco van den Honert – zelf vroeger een hockeyvedette – stond met een bidon water bij aangever Sander de Wijn, om na elke push van de verdediger het aangeefplekje op het droge kunstgras van de Katholieke Mixed Hockey Club (KMHC) Waalwijk hockeyclub van water te voorzien. Want in de topsport tellen de details, maar helaas bleken deze details zondag op en buiten het veld minder goed ingevuld.
De sproeiers functioneerden niet, waardoor de plaatselijke brandweer moest assisteren met het waterreservoir. Na drie kwartier vertraging stonden de teams van Nederland en India dan wel op het veld. Jubilaris Bob de Voogd kreeg een bloemetje voor zijn honderdste interland. Maar toen de volksliederen gespeeld moesten worden, haperde de geluidsinstallatie en werd dat onderdeel van de interland maar overgeslagen. Aan het einde van het eerste kwart klonk er een toeter, maar ook die bleek niet helemaal opgewassen voor het grote werk en stierf een snelle dood. De overijverige speaker hield er de moed in en ook Oranje liet zich in het begin niet van de wijs brengen door het kolderieke gebeuren in Waalwijk.
Mink van der Weerden pushte snel een strafbal binnen in deze wedstrijd van de Rabo Super Serie. Ondanks kansen op meer bleef het daarbij in het eerste kwart. Het feest kon nooit echt beginnen voor het Waalwijkse publiek, want vanaf het tweede kwart nam het jeugdige India – onder leiding van de Nederlanders Roelant Oltmans en Hans Streeder – het initiatief. Lalit Upadhyay dolde verdediger Floris Wortelboer en versierde een strafcorner, die werd binnen gepusht door Varun Kumar. Daarna kon India uitlopen naar een 1-4 voorsprong, omdat Oranje slordig acteerde en in het tweede en derde kwart vooral veel balverlies leed. Twee lichtpunten: verdediger Sander de Wijn was genoeg hersteld van zijn rugblessure om de hele wedstrijd mee te spelen. En Bob de Voogd wist in zijn honderdste interland op karakter de 2-4 en 3-4 te scoren.
Na de wedstrijd zochten de spelers van het Nederlands elftal elkaar nadrukkelijk op en werd er vooral in groepjes veel gepraat. Want waarom speelde het team een week voor eerste poulewedstrijd op het EK zo slordig? Betekende dat veel, of was het maar ‘een oefenwedstrijd’ die niets zegt over het werkelijke niveau van Oranje? De vraag stellen aan Sander de Wijn, betekende een hele lange stilte bij de verdediger. Hij was blij was dat hij weer kon spelen na een rugblessure die hem de afgelopen week aan de kant hield in drie wedstrijden in Barcelona, maar niet tevreden was over zijn niveau. "Bij vlagen ging het goed en makkelijk. Maar het was ook stroef", meende De Wijn, die blij is dat hij nog een kleine week heeft voordat het EK begint in Amsterdam met een poulewedstrijd tegen Spanje. "We weten hoe we willen spelen, maar we kunnen de conclusie trekken dat het er niet helemaal uitkwam zoals we zouden willen. We waren echt wat minder vandaag. Een beetje sloppy. Zowel in houding, als technisch. We moeten daar echt kritisch over zijn. Zelf miste ik toch wat ritme met het hockey. Mijn niveau was nog niet zoals het hoort te zijn."
Seve van Ass was zondag de aanvoerder in Waalwijk. In plaats van een duidelijke aanvoerdersband, had hij een stukje tape op zijn shirt, zodat het net leek alsof hij een rood-wit-blauwe aanvoerdersband droeg. Wie dé aanvoerdersband draagt op het EK is nog niet duidelijk. Dat kan een van de drie aangewezen leiders Mink van der Weerden, Billy Bakker of Van Ass zijn. Bakker droeg de band tijdens de HWL3 in Londen in juni. Middenvelder Van Ass was in zijn analyse in ieder geval een ware aanvoerder. Hij zocht vooral de positieve kanten. "Wij waren net niet scherp genoeg. Dus ik hoop dat we hier wat van leren. Maar dat we na zo’n voorbereiding toch goed begonnen en in het vierde kwart een betere houding hadden, was positief. Maar het blijft een raar fenomeen in de sport, zo’n laatste wedstrijd voor publiek voor een groot toernooi. Dat zijn vaak niet je beste wedstrijden."
