Giro: Etappe 3 - Weer sprinten en weg van Sardinië

Ook de tweede rit van de 100e Giro baarde een muis. Ondanks een parcours met best wat hoogtemeters gebeurde er praktisch niets. Er werd een gezapig tempo gereden, waardoor bijna niemand hoefde te lossen op de beklimmingen. Alleen Twan Castelijns kwam in de problemen, maar dat is logisch. In Hapert hebben ze immers niet zulke lange beklimmingen en bij Baby Dump hoef je ook nooit meer dan een viaduct te beklimmen. Arme Twan, ik denk dat hij zelf ook niet weet hoe hij hier verzeild is geraakt.

Enfin, zo'n beetje alle sprinters waren er in het slot van de rit nog bij. Gaviria ging weer eens vroeg aan, overschatte zichzelf zoals gebruikelijk en werd ingehaald door een aantal jongens. Ewan leek goed te zitten, maar die vindt ook verdacht vaak een manier om niet te winnen, nu schoot hij uit z'n pedaal door een tikje van Gaviria en was het klaar. Daardoor kon niemand Greipel nog bedreigen, zeker niet als je bedenkt dat zijn naaste concurrent Roberto Ferrari was. Daar kan je als Greipel haast niet van verliezen.

De Duitser pakte zo weer een overwinning in een grote ronde en ook meteen de roze trui. Alleen in de eerste twee grote rondes die Greipel reed won hij geen rit, in de 12 grote rondes daarna wist hij steeds één of meer ritten te winnen. Best fenomenaal. Hij gaat tijdens deze rit weer een kans krijgen, want de etappe die nu komt zal naar alle waarschijnlijkheid ook eindigen in een sprint. De laatste dag op Sardinië is het parcours zo plat als een dubbeltje. Het wordt geen kijkgenot voor ons, tenzij de wind een grote rol gaat spelen.

De route van vandaag (Bron: Giro d'Italia)
De route van vandaag (Bron: Giro d'Italia)


Het profiel van vandaag (Bron: Giro d'Italia)
Het profiel van vandaag (Bron: Giro d'Italia)

De startplaats
Ondanks het feit dat de start volgens de organisatie in Tortolì is, starten we toch echt in Arbatax. Dat is het dorpje aan de kust, wel in de gemeente Tortolì. Arbatax is een dorpje met ongeveer 5.000 inwoners. Het is echter vooral een populaire vakantiebestemming. Er zijn in deze omgeving talloze resorts, campings en hotels. Dat komt voornamelijk vanwege de mooie witte stranden, het azuurblauwe water en de befaamde warmroze rotsen. Er is ook een groen treintje dat hier stopt. Als je in het treintje gaat zitten kom je dwars door alle mooie natuur die de kustlijn hier te bieden heeft. Je schijnt dan op plaatsen te komen waar je met de auto niet zo snel kan komen.

Verder kan je ook bootjes huren om zelf de zee op te gaan. Alles is hier mogelijk, zo behoort het volgens allerlei reisblogs ook tot de mogelijkheden om hier te gaan wandelen. Dat maakt Arbatax toch wel tot een unieke locatie voor een vakantie. In de zomer zijn er dan ook nog eens allerlei muziekfestivals. De renners starten bij de haven van Arbatax, rijden dan in de neutralisatie richting Tortolì en net buiten dat stadje gaat deze totaal niet boeiende rit dan echt beginnen.

Arbatax (Foto: Panoramio)
Arbatax (Foto: Panoramio)

De route
Vanuit Tortolì gaat het eigenlijk in één rechte lijn door richting het zuiden. Typisch zo'n etappe waar de parcoursbouwers weinig tijd en aandacht aan hebben besteed. Gewoon in Google Maps Tortolì aanklikken, vervolgens Cagliari en dan voor de snelste weg gaan. De eerste 70 kilometer van deze rit rijden we over dezelfde weg en ook de weg die Google Maps mij aanbeveelt. Pas daarna wordt er gekozen voor een andere weg, omdat we anders te snel in Cagliari zouden zijn. De weg heeft wel wat bochten, maar het gaat toch vooral grotendeels rechtdoor.

Er zijn wat kleine hoogteverschillen onderweg, maar niets wat echt de moeite waard is. Onderweg is het uitzicht dan wel weer vaak de moeite waard. De natuur is ook richting het zuiden van Sardinië nog steeds mooi. Wel zitten we echt in het midden van het niets. Dorpjes zijn er hier bijna niet, waardoor het wel lekker rustig is. Op een paar tunneltjes na komt het peloton verdomd weinig tegen. Tussendoor is er na 34 kilometer overigens wel al een tussensprint geweest, op de Ponte Su Santu, een bruggetje over een rivier die in de zomer droog staat.

Mooie brug, mooie omgeving (Foto: Panoramio)
Mooie brug, mooie omgeving (Foto: Panoramio)

Deze voorbeschouwing gaat verder na de break!

Motorhomes Dirk Hofman (Foto: Motorhomes Dirk Hofman)
Motorhomes Dirk Hofman (Foto: Motorhomes Dirk Hofman)

Baby-Dump, een ode aan Twan Castelijns (Foto: Baby-Dump)
Baby-Dump, een ode aan Twan Castelijns (Foto: Baby-Dump)

Belisol, de oude sponsor van André Greipel's Lotto-formatie (Foto: Belisol)
Belisol, de oude sponsor van André Greipel's Lotto-formatie (Foto: Belisol)

Alpecin, doping voor het haar...alléén voor het haar (Foto: Alpecin)
Alpecin, doping voor het haar...alléén voor het haar (Foto: Alpecin)

Welkom terug. We pikken in ergens in de buurt van San Priamo, waar we de snelste weg richting Cagliari verlaten en een extra rondje gaan maken, richting de kust. Het parcours blijft simpel. Brede, voornamelijk rechte wegen zonder enorme hoogteverschillen. Het loopt nu wel een beetje vals plat omhoog voor een aantal kilometer, maar dat valt haast niet op. Pas een eind verderop, als we bijna in de buurt zijn van de tweede tussensprint van de dag, is er voor het eerst een kleine strook waar het daadwerkelijk stevig omhoog loopt. Is ook maar van korte duur, want in Villasimius, waar na 99 kilometer de tweede tussensprint van de dag is, loopt het alweer naar beneden.

Van Villasimius is het nog maar een paar kilometer tot de kust. Eenmaal aangekomen bij de kust wacht de renners een beeldschoon uitzicht over de zee. Lang kunnen ze daarvan niet genieten, want er komt zowaar nog een echt klimmetje aan. We gaan klimmen langs de Capo Boi, ongeveer drie kilometer aan een procentje of vijf. Daarna is het nog veertig kilometer tot de finish, dus het stelt allemaal geen reet voor, maar het gaat hier vooral weer om de natuur. Capo Boi is een prachtig stukje Sardinië en vooral tijdens de afdaling is er weer een goed uitzicht over de omgeving. De afdaling mag er ook best zijn trouwens, een brede met en mooie bochten.

Het profiel van de Capo Boi (Bron: Giro d'Italia)
Het profiel van de Capo Boi (Bron: Giro d'Italia)


Ook hier is het mooi (Foto: Panoramio)
Ook hier is het mooi (Foto: Panoramio)

Goed, na dit klimmetje is het dus nog een kilometer of veertig tot de streep. We blijven tot aan Cagliari langs de kust fietsen. De weg langs de zee is behoorlijk bochtig, het is continu draaien en keren. Bovendien gaat het ook nog een aantal keer omhoog en omlaag. Helemaal vlak is deze rit uiteindelijk toch niet. Bij Terra Mala, na 124 kilometer, is het wel gedaan met het glooiende gedoe en is het overwegend vlak richting de meet. We komen ook terecht in een wat dichter bevolkt deel van Sardinië en passeren derhalve een aantal dorpjes. Op een paar rotondes na zitten er verder weinig obstakels meer in de slotfase van deze rit.

De laatste kilometers voor Cagliari worden de renners volledig omgeven door water, met links de zee en rechts een binnenzee. Links is er ook nog een behoorlijk groot strand, dat misschien nog wel wat volk trekt aangezien het op Sardinië toch best aardig weer is. Hoe dan ook, de finale van deze rit is niet bijzonder moeilijk. Op iets minder dan vijf kilometer van de streep gaan de renners bij een rotonde rechtsaf en vervolgens gaat het bijna twee kilometer lang volledig rechtdoor. De wegen in Cagliari zijn ook behoorlijk breed, wat dit een behoorlijk simpele finale maakt. Ondertussen rijden de renners dicht langs het stadion van de lokale voetbalclub, Cagliari Calcio.

Op drie kilometer van de streep is er een rotonde, waar de renners rechtdoor gaan. Vervolgens is er een lopende bocht naar links en dan volgt de enige echte uitdaging van deze laatste kilometers, een rotonde waarbij daadwerkelijk gestuurd moet worden. Na die rotonde is het nog ongeveer twee kilometer tot de streep en op een flauwe bocht op 1,5 kilometer van de streep na blijft het een tijd rustig. Het gaat quasi rechtdoor tot de finish, alleen komt er op 350 meter van de finish nog een strook pavé aan, op de Via Roma. Dat pavé blijft tot de finish. Ligt er keurig bij, alleen met regen kan dat nog lachen worden, maar we krijgen geen regen. Dan gaat dit dus niet op. Langs de haven van Cagliari eindigt de koers, voorlopig.

De laatste kilometers van vandaag (Bron: Giro d'Italia)
De laatste kilometers van vandaag (Bron: Giro d'Italia)


De finishstraat van vandaag (Bron: Google Maps)
De finishstraat van vandaag (Bron: Google Maps)

De finishplaats
Iedere keer dat de Giro op Sardinië is geweest, eindigde er een rit in Cagliari. Dat is ook logisch, want Cagliari is de grootste en bekendste stad van Sardinië. Het is ook de hoofdstad van Sardinië en er wonen 154.000 mensen. Voor een bezoek aan Sardinië is Cagliari vaak de meest logische plek om te beginnen, er is een grote haven en een internationale vluchthaven. De stad zelf mag er ook best zijn, er is een oud, middeleeuws gedeelte met een citadel, gelegen op een heuveltje. Het torent hoog boven de rest van de stad uit.

De stadsmuren zijn nog redelijk intact en ook een aantal torens staan nog altijd fier overeind. Bovendien is er ook nog een kathedraal die de moeite waard is en staat er tussen al deze oude zooi nog een relatief modern museum, waar je onder andere veel informatie over de vroegere bewoners van Sardinië kan vinden. Beneden, in het havengebied, vind je de smalle straatjes met de leuke winkeltjes.

De finishstraat is een van de belangrijkste straten van Cagliari, met een enorme hoeveelheid winkels. Ook is er nog genoeg strand in de buurt van Cagliari, dat gaan we tijdens het slot van deze rit nog wel zien. Cagliari is ook nog eens een belangrijke universiteitsstad. Dat is wel fijn voor die eilanders, hoeven ze niet naar het vasteland om een beetje slimmer te worden. Wel heeft Cagliari maar weinig grote renners voortgebracht, volgens Wikipedia alleen maar Alberto Loddo. Die deed vier keer mee aan de Giro, maar wist de koers nooit uit te rijden.

We gaan trouwens op zoek naar een opvolger voor Robert Förster. Deze bijzonder matige Duitse sprinter wist in 2007 zowaar een sprintje te winnen, in de straten van Cagliari dus. Hoewel technisch gezien Alessandro Petacchi toen won, maar die was stout geweest en zijn naam werd derhalve geschrapt. De eerste winnaar in Cagliari was een verder niet zo bekende Italiaan met de prachtige naam Oreste Magni. Hij won in 1961 en 30 jaar later zou Mario Cipollini de tweede winnaar worden in deze stad. Wel typisch een stad voor sprinters, in ieder geval. Dat zal nu niet anders zijn.

Cagliari, lekker knus (Foto: WikiCommons/lostaiy)
Cagliari, lekker knus (Foto: WikiCommons/lostaiy)

TV & het weer
Deze korte rit begint logischerwijs relatief laat. Pas om 13:35 hoeven de renners aan het vertrek te verschijnen. Ze mogen dan tien minuutjes warmdraaien, om dan vervolgens daadwerkelijk te beginnen. Tussen 17:02 en 17:22 worden de renners in Cagliari verwacht. We zitten helaas nog steeds vast aan Eurosport en die er als het goed is meteen na de officiële start bij. Dan kunnen we dus weer de hele middag genieten van Jeroen Vanbelleghem, Michael Boogerd, de fantastische reclame van Eurosport en als we heel veel geluk hebben ook nog een leuke top-5 van gebeurtenissen uit het verleden waar we nu helemaal niets aan hebben omdat de koers bezig is.

Het weer schijnt qua temperatuur best acceptabel te worden, graadje of 24. Alleen is de kans aanwezig dat het verdomd hard gaat waaien. Windkracht 6 à 7, best fors. Dan denkt iedereen meteen aan waaiers, maar ik vrees dat ik die mensen toch lichtelijk teleur zal moeten stellen. Er is in het begin van de rit wel een stuk waar het een beetje open is en waar de wegen ook redelijk recht zijn, maar over het algemeen is het tijdens deze rit vooral weer veel draaien en keren, met veel beschutitng langs de kant van de weg.

Voor de renners de kust bereiken is er ook nog wel een open en recht stuk, maar het houdt niet over. Het landschap is ook niet bepaald vlak, waardoor het de vraag is of de wind wel vrij spel heeft, daar waar de renners fietsen. In de finale, op weg naar Cagliari, is het waarschijnlijk wind tegen. Ik zou dus niet direct al met het handje in de broek op de bank gaan liggen, hopend op waaiergenot.

Favorieten & voorspelling
Dit wordt natuurlijk een sprint. Daar hoeven we niet zo moeilijk over te doen. Misschien, als we heel veel geluk hebben, een sprint van een uitgedund groepje omdat er overal waaiers zijn ontstaan. Ik zou er alleen geen rekening mee houden. Gewoon een massasprint. Daarna snel Sardinië verlaten en hopen dat we op Sicilië wel koers krijgen.

1. Greipel. Aangezien zijn concurrenten het steeds verpesten krijgt hij nu een uitgelezen kans om meteen weer een rit te winnen. Als zijn ploeg weer een goede lead-out doet is hij voor mij de favoriet.

2. Ewan. Zal wel boos zijn na zijn mislukte sprint en gebrand op revanche. Dit is wel een ideaal ritje voor hem. Niet te moeilijk, vrij kort, dan komt hij met zijn korte pootjes wel goed tot zijn recht. Zou daarom ook zomaar kunnen winnen. #ziggoantwoord

3. Gaviria. Gaat weer eens van veel te ver aan, wordt ingehaald door andere sprinters en moet dan weer genoegen nemen met een ereplaats. Fernando heeft nog veel te leren. Tactisch inzicht van een totempaal. Maar het is wel een lieve jongen verder.

4. Modolo. Had aan het eind van de tweede rit blijkbaar te maken met kramp, daardoor mocht zijn teamgenoot Ferrari sprinten. Aangezien deze rit enorm simpel is zal hij nu wel weer zelf gaan sprinten en dan zal hij normaliter ook vrij ver vooraan eindigen.

5. Sbaragli. Robbie Hunter, die vroeger nog bij o.a. Rabobank en Barloworld heeft gereden, schijnt een beetje boos te zijn omdat Africa's Team niet voor een Afrikaanse sprinter rijdt. Het is ook vrij merkwaardig dat op Fraile na iedereen bij Dimension Data voor zichzelf lijkt te rijden, want al dat gesprint met twee verschillende renners slaat natuurlijk nergens op. Toch zou het ook nergens op slaan om Sbaragli te laten knechten voor Gibbons, aangezien Sbaragli beter is. Niet dat Dimension Data iets met deze kritiek gaat doen. Morgen weer gezellig met twee sprinten en dan zal wederom blijken dat Sbaragli de betere van de twee is. Helaas voor hem doen er alleen ook nog andere ploegen mee.

Overigens vind ik Eurosport een abominabel slechte zender.