Maleisië: "Israëlische zeilers bestaan niet op WK jeugd"
Als het aan Maleisië ligt bestaan Israëlische zeilers en zeilsters niet. Althans, dat blijkt uit de belachelijke voorwaarden die het land - fan van Palestina -stelde aan de Israëli's om mee te mogen doen aan het WK zeilen voor de jeugd in Langkawi. Het leidde er uiteindelijk toe dat windsurfers Yoav Omer en Noy Drihan, net als hun coach Meir Yaniv, door de Israëlische bond niet naar het WK gezonden konden worden.
Het toernooi begon dinsdag en duurt nog tot en met zondag, maar zal het zonder Israël moeten doen, doorgaans een sterk land in het windsurfen. De Maleisische zeilbond lijkt overigens zeker geen blaam te treffen: zij begonnen half oktober de visumprocedure voor de Israëlische ploeg, maar kregen twee weken later te horen dat de aanvraag geweigerd werd. Er bleken wel mogelijkheden voor discussie te zijn met de Maleisische overheid, hoewel ook dat weer erg lang duurde. Pas op 30 november - inmiddels nog geen maand voor het WK - kon men in gesprek gaan met de autoriteiten. Dat hielp echter niks, want de uitslag bleef hetzelfde: geen visum, want het zou uiteraard levensgevaarlijk zijn om een visum te verstrekken aan twee surfende tieners uit Israël.
Hoewel in veel landen die graag moeilijk doen over een visum wel uitzonderingen gemaakt worden in dergelijke situaties - deelname aan een WK bijvoorbeeld - wilde Maleisië daar nog steeds niet aan. De Maleisische zeilbond liet nog maar eens zien dat zij de Israëli's zeker wél wilden verwelkomen en ging zelfs met de zaak naar het kabinet. Na nog wat gesprekken en inspanningen van de nationale zeilbond werd er dan toch een aanbod op tafel gelegd, die door de Maleisiërs aan hun Israëlische collega's werden voorgelegd. Het bestond uit een reeks vrij belachelijke voorwaarden waar surfers Omer en Drihan net als hun coach aan moesten voldoen:
1. Het Israëlische team zou mee mogen doen aan het WK, maar wel op volledig anonieme basis.
2. Het team zou uit moeten komen als een team van wereldzeilbond ISAF, niet als Israël.
3. Alleen met indirecte vluchten via Singapore naar Langkawi mochten ze het land in. Het team zou deze tickets inderdaad geboekt hebben.
4. De teamleden mochten geen enkele vlag, naam, logo, kleur of wat dan ook gebruiken - op kleding, accessoires of zelfs de surfboards - die erop zouden duiden dat ze stiekem toch voor Israël uitkwamen. Zelfs een Israëlische tattoeage of een blauw-witte haardos zou niet toegestaan worden.
5. Als een van de teamleden een gouden medaille zou winnen was het absoluut ondenkbaar dat het Israëlische volkslied gespeeld zou worden.
De Israëlische zeilbond besloot dan maar thuis te blijven en niet af te reizen naar een land dat er alles aan deed om twee jonge surfers van hun droom af te houden. "We laten ons niet op deze manier vernederen en we gaan er dan ook serieus naar kijken om hier een zaak over aan te spannen tegen ISAF (organisator van het toernooi, red.) en Maleisië. We zullen dit samen met ons Olympisch Comité gaan doen", liet Gili Amir weten als voorzitter van de Israëlische zeilbond. Maleisië zegt overigens dat de visa niet geweigerd werden omdat ze de Israëli's niet wilden verwelkomen, maar omdat de twee landen geen diplomatieke betrekkingen hebben en een visum dus onmogelijk zou zijn.
