Familie weggejaagd door moslims

De ramen worden ingegooid, de kinderen worden gepest op school, bedreigingen... De hoeveelheid terreur en zorgvuldig georganiseerde discriminatie die de familie Hussain te verduren krijgt, liegt er niet om. Een deel van de islamitische gemeenschap van Bradford, een stad in Engeland, heeft veel moeite met de familie en laat er niets aan gelegen om dit ook te laten weten.

Wat heeft de familie Hussain gedaan voor de sociale uitsluiting, de vernielingen en het geweld? Hun 'misdaad' is dat ze zo'n tien jaar geleden de islam vaarwel hebben gezegd, ten faveure van een christelijke sekte, de Anglicaanse Kerk.

De vervolging begon al snel na de bekering. De buren, mensen van voornamelijk Pakistaanse afkomst, kregen lucht van het feit dat de Hussaini's afvalligen zouden zijn. De terreur begon onmiddellijk. In dezelfde buurt blijven wonen leek een onhoudbare situatie, dus verhuisde de familie uit arren moede naar een ander deel van de stad.

Dit hielp, totdat er in 2008 een documentaire over het lot van mensen die de islam verlaten hebben op de BBC te zien was. Vader Nissar had daar ook aan meegewerkt en in de buurt ging dit verhaal rond als een lopend vuurtje.

Daarna werd alles anders. De buurtgenoten wilden geen contact meer met ze. Het carpoolen om de kinderen naar school te brengen was voorbij en op het schoolplein kregen de kinderen van leeftijdsgenootjes te verstaan dat: "wij mogen van pappa en mamma niet meer met jullie omgaan. Want jullie zijn bekeerlingen".

Sociale uitsluiting was een feit. En alsof dat niet genoeg was, werden de kuffars slachtoffer van scheldpartijen, bedreigingen, er werden eieren gegooid en tot zes keer aan toe sneuvelde er een raam van de familieauto.

Nissar was een keer gearresteerd toen hij het euvele lef had om een keertje iets terug te zeggen tegen een van zijn belagers. Hij bracht 12 uur in een politiecel door en werd zonder aanklacht weer vrijgelaten.

De politie is al talloze malen opgebeld, maar de familie heeft het gevoel dat de wetsdienaren niet veel zin hebben om werk te maken van de religieuze intolerantie. Nissar voelt zich in de steek gelaten.

Ook de kerk bezoeken ze niet meer. De familie is ook zwaar teleurgesteld in de passieve houding van de kerkelijke gemeente. "Ze hebben niets voor ons gedaan", aldus een terneergeslagen Nissar. Een gesprek met een lokale imam liep ook op niets uit.

De man heeft zijn werk moeten opgeven vanwege de doorlopende lawine van ellende. Bij hem is depressie gediagnosticeerd, tezamen met een Posttraumatische Stressstoornis.

Ze gaan opnieuw verhuizen.