Ook kindhuwelijken in Nederland
Met de komst van verschillende islamitische gemeenschappen, lijkt er een vervelend en strafbaar fenomeen in Nederland te zijn geïmporteerd. Vooral binnen de Somalische en Afghaanse gemeenschap lijken gedwongen kindhuwelijken geen uitzondering te zijn. Dit blijkt uit een publicatie van het Instituut voor Multiculturele Vraagstukken FORUM.
Zodra meisjes geslachtsrijp zijn, is het binnen die gemeenschappen van het grootste belang dat de dames in kwestie zo snel mogelijk worden gedegradeerd van spelend kind naar een broedmachine in gevangenschap. Binnen de familie of bij een familie die dezelfde achtergrond, geloof en etniciteit deelt, wordt gezocht naar een geschikte kandidaat. Waarna de waan van individuele invloed hebben op je eigen leven voorgoed een gepasseerd station is.
Uiteraard wordt de verbintenis bezegeld met een islamitisch huwelijk, een huwelijk dat vaak verborgen blijft voor de boze buitenwereld, die hier om een of andere reden nog wel eens problemen mee zou kunnen hebben. De reden dat juist binnen de Somalische en Afghaanse gemeenschap meisjes vaak op heel jonge leeftijd van de zegening van het huwelijk genieten, is omdat Aziza of Khatira anders nog wel eens een keuze zouden kunnen maken, die niet helemaal naar smaak van de rest van de kliek is. De schaamcultuur en het idee van 'zo hoort het', spelen hierbij een grote rol.
Uit het rapport valt te lezen dat binnen de islamitische gemeenschap gedwongen huwelijken niet ongewoon zijn. Hoewel, vooral binnen de Marokkaanse en Turkse gemeenschap, een huwelijk niet altijd op de klassieke manier op tot stand komt (Fatima of Ekin worden zonder enige inspraak uitgehuwelijkt), speelt sociale druk een doorslaggevende rol. Vrijwel elk huwelijk vindt plaats binnen de eigen gemeenschap. Een kandidaat voor een Turkse dame dient bijvoorbeeld bij voorkeur van Turkse afkomst te zijn en in ieder geval moslim. Iets dat overigens geldt voor alle onderzochte groepen: moslim zijn is een absolute voorwaarde.
Groepen die al wat langer in Nederland verblijven, lijken het iets beter te doen. Zo genieten Marokkanen een redelijke vrijheid bij hun partnerkeuze. Dit alles natuurlijk wel binnen bepaalde kaders, die pappa en mamma bepalen. Een keuze van buiten de eigen kring wordt niet gemakkelijk geaccepteerd, maar komt voor. Ook bij Turken is de inspraak van de kandidaten iets groter geworden dan in het verleden. Hoewel ook hier sociale druk een grote rol speelt. Jongens en meisjes die het spelletje niet helemaal volgens de gewenste regeltjes spelen, kunnen rekenen op uitsluiting en staan er bij problemen vaak alleen voor.
Kort na het verschijnen van deze publicatie kondigde minister Asscher (PvdA) aan dat dit instituut geen subsidie meer zal ontvangen van de overheid. Dit betekent waarschijnlijk het einde van FORUM.
