FOK!toen: Queen - Queen II
Het is vandaag alweer veertig jaar geleden dat het tweede album van de band Queen verscheen. Queen was een progressieve rockband, die in juli 1973 haar debuut had gemaakt met het sterke album Queen. Amper een maand later was de groep alweer in de studio om te werken aan de opvolger Queen II. In FOK!toen werpen we vandaag een blik op dit epische maar ook veelal ondergewaardeerde album van de Britse rockers.
Queen II
De vroege jaren
Voor het ontstaan van de band Queen moeten we terug naar 1968. Het was namelijk in dat jaar dat gitarist Brian Harold May, bassist en zanger Tim Staffell en drummer Roger Taylor de band Smile oprichten. De band speelde psychedelische bluesrock en had in 1969 een platencontract bij Mercury Records getekend. Staffell had ook een vriend genaamd Farrokh 'Freddie' Bulsara, die een groot fan was van de groep. Het trio nam in de Trident Studios een zestal liedjes op, maar deze zouden destijds niet worden uitgebracht.
In 1970 besloot Staffell om alleen verder te gaan met zijn andere band Humpy Bong en zo kwam er een einde van de groep Smile. Bulsara moedigde May en Taylor om door te gaan, veranderde zijn achternaam in Mercury en kwam ook met een nieuwe naam voor de band: Queen. Nadat er nog een aantal bassisten waren versleten, kwam de groep in februari 1971 in contact met John Deacon. De groep was vanaf dat moment compleet en kon aan de slag met hun eerste album.
Het beroemde logo
Queen
In 1971 neemt de groep een demo op met de liedjes 'Liar', 'Keep Yourself Alive', 'The Night Comes Down' en 'Jesus', maar de grote platenmaatschappijen tonen geen enkele interesse. Mercury ontwierp ondertussen het beroemde logo voor de band, waarin de sterrenbeelden van de bandleden verwerkt zijn. Begin 1972 krijgt de groep alsnog een aanbieding van Chrysalis Records en gaan met het platenlabel in zee. Van juni tot november 1972 mag Queen in de nachtelijke uren aan de slag met de opnames voor hun debuutalbum in de De Lane Lea Studios.
Op 13 juli 1973 verscheen het debuutalbum Queen. De pers was laaiend enthousiast en vergeleek het album regelmatig met het verpletterende debuut van Led Zeppelin. Queen ging uitgebreid op tournee in Groot-Brittannië en speelt als voorprogramma van de band Mott the Hoople. Bij de concerten laat Queen het publiek ook al kennismaken met een drietal liedjes ('Procession', 'Father to Son' en 'Ogre-Battle') van het nog op te nemen tweede album.
De opnames van Queen II
In augustus 1973 gaan de mannen van Queen weer naar de Trident Studios om daar aan de slag te gaan met hun tweede album. De groep hoeft dan al niet meer in de nachtelijke uurtjes aan de slag. Met producer Robin Geoffrey Cable, met wie Mercury al eerder in 1973 de single 'I Can Hear Music' had opgenomen (onder het pseudoniem Larry Lurex) werd in minder dan een maand tijd het volledige nieuwe album opgenomen.
Het album
Side White
A1 Procession 1:12
'Procession' is een kort instrumentaal intro dat zich laat beluisteren als een soort van begrafenismars. Op het intro horen we de beroemde Red Special-gitaar, die door May en zijn vader werd gebouwd.
A2 Father To Son 6:14
'Procession' gaat naadloos over in het liedje 'Father To Son', waarin we ook duidelijk elementen uit de op dat moment zo populaire hardrock terughoren. 'Father To Son' stond van 1973 ror 1975 regelmatig op de setlijsten van de groep. Na 1975 zouden ze het nummer niet meer live vertolken.
A3 White Queen (As It Began) 4:34
'White Queen (As It Began)' is een compositie van May, waarin we een fijne combinatie van ouderwetse hardrock en akoestische giatren horen. Het liedje is gebaseerd op het boek The White Goddess van Robert Graves. Het liedje was te horen bij concerten van Queen tussen 1974 en 1977.
A4 Some Day One Day 4:23
'Some Day One Day' was het allereerste liedje van Queen dat volledig door Brian May werd gezongen. May speelt in dit liedje op drie verschillende gitaren.
A5 The Loser In The End 4:02
Ook drummer Roger Taylor schreef één liedje voor dit album en dat was 'The Loser In The End'. In 2004 wist men ternauwernood te voorkomen dat de handgeschreven tekst in de shredder terecht zou komen. Het is de oudste handgeschreven tekst in het archief van de groep.
Side Black
B1 Ogre Battle 4:10
In 1972 schreef Mercury al het nummer 'Ogre Battle' voor het debuutalbum, maar de rest van de band wilde het nummer later pas op gaan nemen. 'Ogre Battle' werd in december 1973 al eens opgenomen voor de BBC en mag zeker tot de allerhardste nummers van Queen worden gerekend. Het nummer werd live trouwens een stuk langzamer gespeeld dan op de plaat. Het nummer stond tot 1978 op de setlist.
B2 The Fairy Feller's Master-Stroke 2:40
'The Fairy Feller's Master-Stroke' sluit weer naadloos aan op het einde van 'Ogre Battle'. Voor het liedje liet de band zich inspireren door het gelijknamige schilderij van Richard Dadd. 'The Fairy Feller's Master-Stroke' was muzikaal gezien een groot experiment voor de groep en wat ons betreft ook een zeer geslaagd experiment.
B3 Nevermore 1:15
Het korte liedje 'Nevermore' sluit vervolgens weer naadloos aan op het vorige nummer. Het liedje, waarin we Mercury ook prachtig piano horen spelen gaat over een persoon met een gebroken hart.
B4 The March Of The Black Queen 6:08
In 'The March Of The Black Queen' maakt Queen gebruik van een polyritme. Net als het latere 'Bohemian Rhapsody' bevat ook dit liedje meerdere ritmesnelheden die tegelijk te horen zijn. In 1974 was dit een nog zelden in de popmuziek gebruikt fenomeen. 'The March Of The Black Queen' was te complex om volledig live uitgevoerd te kunnen worden maar wel waren er delen van te horen in een medley die de groep wel eens speelde in die jaren.
B5 Funny How Love Is 3:17
'Funny How Love Is' is een liedje dat tijdens de opnames voor Queen II ontstond. Het nummer dat weer naadloos aansluit op 'The March Of The Black Queen' doet wel wat denken aan het productiewerk van Phil Spector. 'Funny How Love Is' is nimmer live gespeeld, mede door de veeleisende hoge vocalen van Mercury.
B6 The Seven Seas Of Rhye 2:50
Het vorige album had Queen al afgesloten met een korte instrumentale versie van 'The Seven Seas Of Rhye'. Voor Queen II werd het opnieuw opgenomen. 'The Seven Seas Of Rhye' was ook de eerste single van het album en zou de eerste top 10-hit vormen van Queen. Rhye is een fictief land dat in meerdere liedjes van Queen terugkomt. Zo horen we het thema van het liedje terugkeren in het nummer 'It's a Beautiful Day (reprise)' op het album Made in Heaven. Ook worden de zeven zeeën van Rhye bezongen in 'Lily of the Valley' op het album Sheer Heart Attack.
De her-uitgave uit 1991
De verschillende uitvoeringen
Queen II werd in 1974 uitgebracht op elpee, cassettebandje en 8-track. In 1986 zou het album voor het eerst op cd worden uitgebracht, gevolgd door een geremasterde versie in 1991. Op de her-uitgave van 1991 staan drie bonustracks, de B-kant 'See What A Fool I've Been' en 1991 remixen van 'Ogre Battle' en 'Seven Seas Of Rhye'.
Uit de Japanse her-uitgave uit 2011
In 1994 werd het album nogmaals in een geremasterde versie uitgebracht, ditmaal zonder bonusmateriaal. In 2008 verschijnt het album in Spanje en Portugal in een prachtige her-uitgave in combinatie met een fraai boek. De mooiste uitvoering van dit album verschijnt in 2011 als Queen II wordt uitgebracht in combinatie met een EP met een vijftal niet eerder officieel op cd verschenen opnames van Queen.
NB: Voor het maken van deze FOK!toen zijn geen synthesizers gebruikt!
