FOK!toen: The Legend of Zelda
Een van de populairste franchises van Nintendo zag deze week het levenslicht. The Legend of Zelda kwam op 21 februari 1986 uit in Japan op de Famicom, de Aziatische NES. Het was een van de launchtitels voor de FDS, de Family Computer Disc Peripheral. Dit was een disc add-on voor de Famicom. Nou ja, disc, het ding las Disc Cards, een niet-standaard type floppy. De bedoeling was dat gamers spellen kochten bij vending machines door een floppy in zo’n machine te stoppen, de gewenste game te kiezen en dan werd deze op de floppy geschreven. Handig, totdat de cartridges meer data konden bevatten en de floppy dus eigenlijk te klein werd voor spellen. Er zijn in totaal 4,4 miljoen FDS verkocht.
Zelda no Densetsu: The Hyrule Fantasy, zoals de eerste game uit de serie in Japan heet, kwam een jaar later uit op cartridge in Noord-Amerika en Europa. Japan zou tot 1994 moeten wachten voordat de cartridge-versie op de markt kwam. De eerste The Legend of Zelda is wereldwijd 6,5 miljoen keer verkocht, waardoor het nog steeds een van de bestverkochte games uit de serie is. Later zijn er ook ports geweest voor GameCube, Game Boy Advance en natuurlijk de Virtual Console, de officiële emulator op de huidige Nintendo-consoles.
De producer van The Legend of Zelda is Super Mario-vader Shigeru Miyamoto. Het verhaal en script zijn geschreven door Takashi Tezuka, de persoon die nog steeds bezig is met de langverwachte Wii U-versie van een nieuwe The Legend of Zelda. Het ontwikkelteam was destijds bezig met een ‘klein’ project ernaast: Super Mario Bros. Miyamoto was verantwoordelijk voor welke ideeën er in welke game terecht zouden komen.
Miyamoto wilde vooral zijn jeugd in The Legend of Zelda krijgen. Als kind woonde hij in de buurt van Kyoto en ging hij vaak op pad, door velden, bossen en in grotten. Hij wilde dezelfde verbazing in The Legend of Zelda overdragen die hij ervoer als hij weer eens een meer of iets anders onverwacht ontdekte. De dungeons in het spel zijn dan weer bedacht doordat hij zich herinnerde dat hij als kind altijd verdwaalde door de vele deuren in het huis van zijn familie. Zijn jeugdige avonturen en herinneringen hebben dus gezorgd dat we The Legend of Zelda kunnen spelen.
Het ontwikkelteam had een uitdaging om twee games tegelijkertijd te maken en ze strikt gescheiden te houden. Super Mario Bros. was erg lineair en The Legend of Zelda juist niet. De actie in Mario is geheel bepaald, terwijl de actie in Zelda vooral gecentreerd is op het oplossen van puzzels om verder te komen. Er waren ook gelijkenissen: Miyamoto wilde graag dat de focus lag op de spellen uitspelen, niet op de high score. Het niet-lineair zijn van het spel zorgde ervoor dat de game-testers in Japan verward raakten. Je begon in de eerste versie van de game al met zwaard en testers wisten zich niet wat voor stappen ze moesten gaan ondernemen om verder te komen in de game.
De oplossing van Miyamoto was nogal rigoureus: het eerste zwaard verdween uit de handen van de speler om zo de gamers te laten nadenken: je loopt in een wereld zonder wapen, dus zoek maar een wapen. Waar? Communiceer maar met andere gamers om dat te achterhalen. Volgens Miyamoto is dit idee van communiceren de basis geweest voor een ander game-idee: Animal Crossing, dat alleen maar om communiceren met andere spelers gaat. Het bekendste zwaard is natuurlijk het Meesterzwaard, dat je in de loop van het avontuur moet vinden om de eindbaas te verslaan. Mocht je het ooit nog willen proberen, het is zelfs mogelijk zonder ooit het eerste houten zwaard in het spel te hebben ontvangen de eindbaas te verslaan.
In The Legend of Zelda is prinses Zelda gevangengenomen door de magiër Ganondorf, bezitter van de Triforce van Kracht. Hij wil de Triforce van Wijsheid vinden, maar Zelda heeft voor haar ontvoering het voorwerp in acht delen verspreid. De gewone jongen genaamd Link gaat op pad om haar te redden. Volgens Miyamoto moest Link een symbool worden van moed, kracht en wijsheid, niet geheel toevallig de speciale krachten die aan de drie delen van de Triforce worden toegekend. In de loop van het spel wordt hij steeds sterker, slimmer en kan hij grotere vijanden aan.
De naam Zelda komt van Zelda Fitzgerald, de vrouw van de schrijver F. Scott Fitzgerald. Miyamoto vond haar beroemd en mooi en de naam klonk hem goed in de oren. De naam Link komt eigenlijk van een van de concepten van de game. In het desbetreffende concept waren de verspreide delen van de Triforce elektronische chips en waren ze in het verleden en toekomst verstopt. De held van dat verhaal zou door de tijd moeten reizen om ze te zoeken, hij was de link tussen de verschillende periodes. Het idee van reizen naar het andere tijden klinkt vast bekend in de oren voor de fans.
Er zijn na de eerste The Legend of Zelda nog vele delen, spin-offs en verschijningen van personages uit de serie op Nintendo-platformen verschenen. De populairste delen uit de franchise zijn The Legend of Zelda: A Link to the Past dat verscheen op de SNES en The Legend of Zelda: Ocarina of Time dat op N64 verscheen. De franchise is nog steeds populair, gezien de verkoopcijfers van de laatste delen in de reeks. Nintendo is in ieder geval bezig met een nieuw deel in de The Legend of Zelda-serie, die op Wii U moet uitkomen.
