DNA als opslagruimte voor digitale informatie

De informatie van een miljoen cd's opslaan op een plek die niet groter is dan je pink en die vervolgens eeuwenlang veilig bewaren. Met DNA is dat mogelijk, melden wetenschappers. Het genetische materiaal bevat alle informatie die nodig is om planten en dieren te maken en zou nu ook van dienst kunnen zijn bij de groeiende vraag naar digitale opslagruimte.

Ewan Birney en Nick Goldman van het Europese Bio-Informatica Instituut in het Engelse Hinxton schrijven in een rapport dat woensdag verscheen dat ze alle 154 sonnetten van Shakespeare, een foto, een wetenschappelijk artikel en een 26 seconden durende opname van Martin Luther Kings I Have a Dream-toespraak hebben opgeslagen op een nauwelijks zichtbaar deeltje DNA in een reageerbuis.

Het proces behelsde het omzetten van de enen en nullen van digitale informatie naar het vierletterige DNA-alfabet. Die code is vervolgens gebruikt om strengen synthetisch DNA mee te creëren. Machines 'lezen' de DNA-moleculen en maken er gecodeerde informatie van. Dat leesproces duurde nu twee weken, maar technologische vooruitgang zal die tijd terugbrengen, aldus Birney.

DNA kan handig zijn voor het bewaren van informatie die lange tijd behouden moet blijven, maar die je niet vaak nodig hebt, aldus de onderzoekers. Als je het op een koele, droge en donkere plek bewaart kan het eeuwen meegaan. De technologie kan worden gebruikt voor het bewaren van bijvoorbeeld nationale historische archieven, aldus Goldman.

De onderzoekers zeggen geen enkele intentie te hebben om DNA-opslagruimte in levende wezens te plaatsen en benadrukten dat het vanwege de code niet mogelijk is dat het per ongeluk onderdeel wordt van genetisch materiaal van een levend wezen.

DNA-expert van de Universiteit van Harvard George Church stelt dat de technologie toestaat dat heel Wikipedia in een vingertop kan worden opgeslagen en dat de informatie die nu op alle harddisks ter wereld staat in een handpalm past.