Egypte: 'D-Day' in Caïro

Vrijdag is in Egypte de hele dag een uitgaansverbod van kracht. Hier trekken de Egyptenaren zich echter niks van aan en de protesten op D-Day (Departure Day) lijken dan ook nog niet op hun hoogtepunt. Honderdduizenden anti-Mubarak demonstranten zijn op het Tahrir plein (Vrijheidsplein) op de been en eisen het vertrek van president Hosni Mubarak.

De sfeer is momenteel redelijk positief, er wordt gezongen op het plein, dichters dragen gedichten voor en het voelt volgens aanwezigen veilig aan. Mensen uit alle lagen en leeftijden van de bevolking doen aan de protesten mee. Honderden Mubarak-aanhangers worden door het leger aan de andere kant van de Nijl gehouden. Zoals de hele week al zijn hier de live-beelden van de massa-demonstratie te zien.

De meest recente berichten spreken van plannen van de demonstranten om vrijdag op te trekken naar het presidentieel paleis.

Update 16.52 uur
Een mars naar het presidentieel paleis lijkt er niet te komen en men houdt het voorlopig bij demonstreren op het plein. Berichten dat de pro's weer aan het rellen zijn geslagen nemen toe. Vooralsnog lukt het het leger om de pro's weg te houden bij het Vrijheidsplein.

Update 20.12 uur
De situatie lijkt niet sterk gewijzigd ten opzichte van vrijdagmiddag en de demonstranten op het plein maken zich op voor een volgende nacht op het Vrijheidsplan. Achter de schermen zou Barack Obama helpen bij het oplossen van de crisis door een plan te helpen maken waardoor Mubarak af zou kunnen treden. Mubarak zegt het intussen helemaal gehad te hebben met Egypte, maar hij kan niet weggaan 'omdat het land zonder hem in chaos zou vervallen'.

25 januari
Vanaf dinsdag 25 januari zijn de protesten in Egypte in volle gang. Honderdduizenden tot miljoenen mensen in Egypte eisen het aftreden van de president. Hieronder in vogelvlucht het verloop van de demonstraties.
De demonstraties kregen meer en meer gehoor in het Noord-Afrikaanse land toen de overheid het internet platgooide, alsmede mobiele telefonienetwerken. In het begin van de demonstraties werden veiligheidstroepen van Mubarak ingezet om alles in goede banen te leiden. Dit werkte echter averechts en het gevolg was dat er in vooral Alexandrië, Suez en Caïro veel geweldsincidenten waren, waarbij tientallen doden vielen.

Het leger lijkt de hele week al aan de kant van de demonstranten te staan die het vertrek van Mubarak eisen, maar hebben in de praktijk nog niet duidelijk een kant gekozen. Dinsdag 1 februari was het grootste protest tot nu toe met ongeveer een miljoen demonstranten. Een mars naar het presidentieel paleis was het doel, maar dit is er niet van gekomen. Na dinsdag stonden de demonstraties in het teken van rellen tussen pro- en anti-Mubarak demonstranten.

Plunderaars, thugs, pro-Mubarak of agenten?
In de eerste week, nadat de veiligheidstroepen niet meer op straat te vinden waren, werd de sfeer grimmiger doordat in de rijkere wijken van Caïro plunderaars de buurten onveilig maakten. Tientallen van de 'thugs' bleken staatsveiligheids ID-bewijzen bij zich te dragen.

Vanaf het weekend bevinden zich in Caïro ook zogenoemde pro-Mubarak demonstranten (pro's). Ook veel van deze demonstranten blijken in het bezit te zijn van deze ID-bewijzen. Daarnaast heeft Vodafone bekendgemaakt dat ze werden gedwongen om sms'jes te sturen waarin staat dat mensen geld krijgen als ze voor Mubarak gaan demonstreren en de anti-Mubarak demonstranten aanvallen. Dit gebeurt dan ook massaal. De pro's zijn in het bezit van wapens als messen, stokken, vuurwerk, molotovcocktails en enkelen dragen ook vuurwapens met zich mee.

Journalisten op Twitter en de staatstelevisie, buitenlanders in gevaar
De nieuwe media spelen een zeer grote rol in de huidige situatie in het Noord-Afrikaanse land. Omdat het buiten inmiddels te gevaarlijk is geworden voor journalisten, komt bijna alle informatie via Twitter naar buiten. De rol van de media lijkt vooral te bestaan uit het wegfilteren van geruchten en propaganda.

De staatstelevisie meldt dat buitenlanders en met name journalisten geheim agenten van Amerika en Israël zijn. Voornamelijk hierom worden journalisten aangevallen, lastiggevallen, opgepakt, bedreigd en hun apparatuur gesloopt. De meeste journalisten zijn geëvacueerd, maar sommigen blijven verslag doen van de situatie. Al Jazeera lijkt het meest te lijden onder de verdachtmakingen en incidenten. Kantoren zouden gesloten zijn en camera's worden aan de lopende band gesloopt. Ze gaan tot nu toe echter onverminderd door met zo veel mogelijk live-verslag.

Reactie binnenlandse politiek, waaronder Mubarak
De al dertig jaar aan de macht zijnde president weigert op te stappen, maar heeft wel enkele concessies gedaan. Hij heeft zijn regering naar huis gestuurd en andere voorstanders van hem op de belangrijkste posten gezet. Daarnaast heeft hij beloofd in september zich niet herverkiesbaar te stellen. De verkiezingen zijn in Egypte niet heel democratisch, omdat alleen de NDP van Mubarak is toegestaan.

Oppositiepartijen waaronder de Moslim Broederschap de Wafd beweging en El Baradei proberen te bedenken hoe het nu verder moet in Egypte, maar de demonstranten willen zich hier echter niet mee identificeren. Zodra een oppositiepartij namens de demonstranten probeert te spreken, wijzen de demonstranten hem af met de mededeling dat het een revolutie van het volk betreft en niet van een enkele partij of groepering.

Internationale reacties
De Verenigde staten, de Verenigde Naties en woordvoerders van regeringen in Europa stellen eigenlijk allemaal hetzelfde. Ze veroordelen het geweld tegen de demonstranten, het afsluiten van media en verhogen de druk op Mubarak om af te treden. Mubarak lijkt zich ook hier echter nog niet veel van aan te trekken. Maar achter de schermen zou er naar verluidt veel gebeuren en staat het nog niet vast dat Mubarak niet door de knieën zal gaan.

Israël houdt het liever bij Mubarak dan bij wat er anders na hem kan komen, terwijl Iran graag een islamitische regering wil.