Voorbeschouwing Grand Prix van Monaco

De zesde race van het Formule 1-seizoen is een altijd bijzondere. Iedereen kijkt ieder seizoen weer uit naar de Grand Prix van Monaco waar gereden wordt door de smalle straten en waar inhalen praktisch onmogelijk is. Het glitter en glamour viert hoogtij, maar zal dat na afloop van de 78 ronden durende race nog zo zijn? Jenson Button gaat de race in als onbetwiste leider, maar voelt de hete adem van Sebastian Vettel wel in zijn nek. Ferrari lijkt de zaak beter voor elkaar te hebben dan eerder dit seizoen en wil mee gaan strijden om de bovenste plaatsen. Verrassingen zijn dit weekend niet uitgesloten, zeker niet als het weer onbestendig is. Wat het gaat worden, we weten het zondagmiddag rond de klok van vier.

Het stratencircuit van Monaco is nauw, hobbelig en erg langzaam. Het is het langzaamste en kortste circuit op de Formule 1 kalender. Desondanks is de GP van Monaco niet van de kalender weg te denken. Al sinds 1929 is de lay-out praktisch onveranderd, mede omdat daar weinig tot geen mogelijkheden toe zijn. Het lijkt alsof de tijd stil is blijven staan in het vorstendom.

Puur motorvermogen helpt je niet in de straten van Monaco, een bolide welke goed te besturen is kan je verder naar voren helpen. Een rondje Monaco rijdt de gemiddelde coureur met een full downforce afstelling. De grip op het circuit varieert enorm, te meer omdat het circuit na iedere sessie weer wordt vrijgegeven voor het gewone stadsverkeer.

Lengte: 3.340 km
Aantal ronden: 78
Totale lengte: 260.520 km
ronderecord: 1.14.439 (M. Schumacher - Ferrari F2004)

Coureurs

Constructeurs

Monaco heeft een lange historie op het gebied van autosport. Zo werd er in 1911 al de Rally van Monte Carlo gehouden. Om als autosportland mee te kunnen tellen, moest er een evenement volledig binnen de landsgrenzen plaatsvinden en de Grand Prix van Monaco was geboren. De eerste stratenrace werd in 1929 gehouden en was een prooi voor de Brit William Grover-Williams met een Bugatti.

In 1950 toen het Formule 1-wereldkampioenschap van start ging, stond de race ook op het programma en de legendarische Juan Manuel Fangio was toen de beste. Na enkele jaren afwezigheid keerde de Grand Prix in 1955 definitief terug op de kalender en is sindsdien een vaste waarde. Dat er veel grote namen hebben gewonnen blijkt wel uit het verleden toen onder meer Graham Hill, Jackie Stewart, Alain Prost, Ayrton Senna en Michael Schumacher vele malen de snelste waren in Monaco.

Dat de race lastig is bewijst Prost in 1982 door met vier ronden te gaan vanuit leidende positie op een natte baan te spinnen en zo de strijd te moeten staken. Riccardo Patrese en Didier Pironi gingen aan de leiding, maar ook zij kregen pech, waarna Andrea de Cesaris op de overwinning af leek te gaan. Hij kwam net als Pironi zonder brandstof te staan, waardoor Patrese alsnog met de winst er vandoor kan gaan.

Het jaar 1996 voegt wederom een bijzondere editie aan de geschiedenisboeken toe. Olivier Panis gaat met de zege aan de haal en dat terwijl de Fransman van plek veertien vertrokken is. Op een natte baan mag Michael Schumacher als eerste starten, maar de Duitser spinde al in de eerste ronde bij het uitkomen van de laatste bocht van Mirabeau. Eerder was onder andere de op slicks gestarte Jos Verstappen al de bandenstapels in verdwenen. Gedurende de race waren er overal op de baan incidenten en auto’s die met problemen kampten, waardoor na 75 ronden uiteindelijk maar drie coureurs afgevlagd konden worden met Panis als beste voor David Coulthard en Johnny Herbert.

De laatste jaren kent de Grand Prix van Monaco veel verschillende winnaars, maar wat opvalt is dat het team van McLaren altijd sterk is in de straten van het prinsdom. Wel kende de Britse renstal in 2001 pech toen Coulthard niet weg kon komen bij de formatieronde en daardoor achteraan moest starten. De Schot kwam toen een halve race klem te zitten achter de Arrows van Enrique Bernoldi. Een fraaie inhaalactie kwam in 2005 op naam van Jarno Trulli die bij Loews hairpin Giancarlo Fisichella aan de binnenkant passeerde en zo de Renault-coureur vijf plaatsen terug liet vallen. Helaas beschadigde de Italiaanse Toyota-rijder hierbij wel zijn auto.

Het was Ferrari dat de macht in de kwalificatie wist te grijpen door met Felipe Massa en Kimi Räikkönen de eerste rij te bezetten. Daarachter volgden de beide McLarens van Lewis Hamilton en Heikki Kovalainen. Doordat het nat was begonnen de coureurs de race op de intermediates, waarbij Kovalainen de grootste pechvogel was, want de Fin liet zijn motor voor de formatieronde afslaan. De start was voor Massa die direct Hamilton en Räikkönen achter zich aan kreeg. Daarachter volgden Robert Kubica, Fernando Alonso en Jarno Trulli.

De eerste van de toppers die in de fout ging was Hamilton die na zes ronden bij het uitkomen van Tabac de muur raakte en hier een lekke band aan over hield. McLaren verrichte goed werd en men wist de Brit met een volgetankte auto voor Trulli weer de baan op te sturen. Het geluk voor de Brit was dat Alonso er na een ongevalletje tussenuit viel en dat na een aanrijding tussen David Coulthard en Sébastien Bourdais bij Massenet de safety car naar buiten kwam. Hierdoor schoof het hele veld in elkaar. Nadat de safety car weer naar binnen was gegaan, bouwde Massa aan een voorsprong, terwijl Räikkönen terugviel door een drive-through-penalty, omdat de banden niet drie minuten voor de start van de wedstrijd op de auto gemonteerd waren.

Omdat Massa een keer rechtdoor ging bij Saint Devote kon Hamilton de leiding van de race overnemen van de Braziliaan na diens pitstop en bouwen aan een grote voorsprong. Na de tweede serie stops bleek Hamilton ruim te leiden voor Kubica en Massa. Nico Rosberg parkeerde in ronde 62 zijn Williams bij het uitkomen van Piscine hard in de muur, waardoor de safety car wederom noodzakelijk was. Grootste profiteur van het malheur van de andere coureurs was Force India-rijder Adrian Sutil die door een erg lange stint op plaats vier terecht was gekomen. De Duitser reed hierbij nog voor de Ferrari van Räikkönen. Nadat de safety car weer naar binnen was gegaan in de 68e ronde verloor de Fin de controle over zijn auto bij het uitkomen van de tunnel en torpedeerde daarbij de bolide van Sutil die op moest geven. Mark Webber profiteerde van het incident door door te schuiven naar de vierde plaats, terwijl Räikkönen na een bezoek aan de pits als negende aan kon sluiten. Deze volgorde veranderde niet meer toen na 76 van de 78 ronden de finishvlag viel. Hamilton mocht in de loge van de prins de trofee van de winnaar omhoog houden met aan zijn zijde Kubica en Massa

Donderdag 21 mei 2009

10:00 - 11:30 vrije training 1
14:00 - 15:30 vrije training 2

Zaterdag 23 mei 2009

11:00 - 12:00 vrije training 3
14:00 - 15:00 kwalificatie training

Zondag 24 mei 2009

14:00 - 2009 Grand Prix de Monaco

Webcam Monte Carlo