[Special] 'Kleintje' met prestigezucht II

Eind februari is met de Belgische semi-klassieker de Omloop het Nieuwsblad het klassieke voorjaar van deze wielerjaargang in gang geschoten. Voor FOK!sport de hoogste tijd om de meest in het oog springende koersen van deze lente onder de loep te nemen. Met vandaag op het menu: Gent - Wevelgem. Mosterd na de Vlaamse maaltijd, of aperitiefje voor het Franse hoofdgerecht?

Deel II

Hoewel de koers zijn authentieke traject van weleer terug heeft, lijkt de allure van destijds echt verleden tijd. Gent - Wevelgem is de klap van de non-participatie aan de wereldbekercyclus namelijk nooit te boven gekomen. Vandaar dat de organisatie eind maart van dit jaar in de media een balletje opgooide om de koers vanaf volgend jaar op een zondag te laten rijden. "Dat heeft de Internationale Wielerunie UCI ons vijf jaar geleden al eens voorgesteld, maar de Belgische wielerbond heeft dat toen afgeketst", vertelt organisator Luc Gheyens. "Kijk, de Ronde is nummer één in Vlaanderen. Wij zijn de nummer twee. Ik pak dus niets wat mij niet toekomt. En in de jaren vijftig viel Gent - Wevelgem ook op zondag."


Oscar Freire, winnaar in 2008

Een gang naar de zondag lijkt één van de laatste mogelijkheden om de klassieker ietwat van zijn verloren prestige terug te geven. Al is het allesbehalve zeker dat het plan van de organisatie van Gent - Wevelgem ook daadwerkelijk van de grond zal komen, aangezien de overige Vlaamse koersdirecteuren 'not amused' zijn met de plannen. Ze betichten de organisatie van Gent - Wevelgem van "oncollegialiteit", omdat ze vrezen plaatst te moeten maken voor de windklassieker op de kalender.

Maar ook al mocht de organisatie van Gent - Wevelgem er wél in slagen de koers naar de zondag te verplaatsen, dan hoeft dat nog geen gouden greep te zijn. De wedstrijd dient namelijk ook eens de hoofdzaken van de bijzaken te onderscheiden. In Gent - Wevelgem draait het - vooral de laatste jaren - veelal om de randzaken en niet zozeer om het cyclisme zelf. Of zoals Marije Randewijk van De Volkskrant het beschreef: "De koers (Gent - Wevelgem, red.) creëert niet graag nieuwe helden, maar zet ze liever te kijk. De incidenten zijn nu eens lachwekkend, dan weer gruwelijk." Zo werd de editie van 2000 opgeschrikt door twee op hol geslagen zwarte pony's. De beesten werden in een weiland opgeschrikt door een landende helikopter en renden plots het parcours op. Eén pony botste tegen de Duitse wielrenner Erik Zabel, die daardoor ten val kwam.


Nico Mattan, winnaar in 2005

En dan is daar natuurlijk ook nog het verhaal van Zotte Polle die z'n eigen lieveling Nico Mattan in 2005 'gangmaakte' naar de zege. Spanjaard Juan Antonio Flecha leek in die editie van 2005 onbedreigd op de zege af te gaan toen hij in de slotfase op indrukwekkende wijze wegreed van zijn metgezellen, Australiër Baden Cooke en de Belg Nico Mattan. Het gaatje met de Belg liep snel op tot 200 meter. In het zicht van de finish kreeg Mattan echter hulp uit 'neutrale' hoek. Voor hem reden namelijk twee motoren, de auto van de wedstrijdleiding en de neutrale materiaalwagen. In het kielzog van al die voertuigen hervond Mattan zijn snelheid, achterhaalde Flecha, knalde hem genadeloos uit zijn wiel en mocht even later het zegegebaar maken.

Een oude truc, die vaak wordt gebruikt tijdens de zogenoemde kermiskoersen. Paul Debaeremaeker komt uit dat milieu. Zotte Polle, zoals zijn bijnaam luidt, was dan ook niet toevallig de bestuurder van de neutrale materiaalwagen. Onderweg had hij al geintjes gemaakt met Mattan. De West-Vlaming had hem met een bidon water in het gezicht gespoten. Het bleek de aanzet tot een stilzwijgend verbond met Debaeremaeker. Na afloop was Mattan zich echter van geen kwaad bewust: "Maar we gaan nou toch niet doen alsof ik een motorrace heb gewonnen? Ik ben blijven fietsen. Het is een eerlijke finale geweest. Flecha heeft zo hard gereden als hij kon, ik ook. Wat er om ons heen gebeurt, doet niets af aan mijn prestatie." De organisatie zag, ondanks een klacht van Flecha's ploegleider Giancarlo Ferretti, dat het goed was. Saillant detail is echter wel dat Debaeremaeker 's avonds een boete van 400 Zwitserse francs (250 euro) in de bus kreeg wegens het twee keer 'niet respecteren van de instructies van commissarissen' in de laatste kilometer. Mattan zal die waarschijnlijk wel voor zijn rekening hebben genomen.


Jimmy Casper knalt in de afdaling van de Kemmelberg hard op de kasseien.

Alle randzaken ten spijt, het liefst wordt in West-Vlaanderen toch een oude discussie opgewarmd: die van de Kemmelberg. De 156 meter lange steile bult in het West-Vlaamse heuvelland, die traditioneel tweemaal moet worden beklommen, heeft namelijk al veel slachtoffers op zijn naam staan. Het is alsof de verschrikkelijke geschiedenis van de stevige puist, in 1918 het toneel van verschrikkingen in de Eerste Wereldoorlog, altijd weer even in herinnering geroepen moet worden. "Er zijn zo veel renners gevallen, daarmee kun je een peloton vullen", vertelt de ploegleider van Rabobank Adri van Houwelingen. Vooral de afdaling is, hoewel die bijna rechtdoor gaat, een ware hel. Als je daar namelijk iets te vol in de remmen knijpt of een onverhoedse beweging maakt, smak je zeker tegen het wegdek. Daar kunnen Marco Velo en Jimmy Casper over meepraten. Tijdens de editie van 2007 gleden beiden namelijk op de gladde kasseien in de afdaling keihard onderuit. Het gevolg: Velo brak een sleutelbeen, een knie, twee ribben en een long werd geperforeerd, terwijl Casper werd afgevoerd met een kaak- en jukbeenbreuk en een barst in zijn tong en bovenlip.

Hoewel de Kemmelberg in het verleden wel eens is geweerd, is deze beslissing zelden van blijvende aard geweest. De beruchte puist staat immers synoniem voor Gent - Wevelgem. Het is zoals de organisatie stelt: "Gent - Wevelgem zonder Kemmel is als Parijs - Roubaix zonder Hel, of Milaan - Sanremo zonder Poggio." Sinds 2008 is echter wel de gevaarlijke kasseienafdaling van de Kemmelberg-West uit het parcours geschrapt. Nu wordt afgedaald via een deel van de asfaltweg Kemmelberg-Zuid, om vervolgens met een boogje om het Franse massagraf via een smalle asfaltweg, uit te komen op de asfaltafdaling van Kemmelberg-West. Dit alles om valpartijen op de steile kasseienafdaling te voorkomen. Ook in de Driedaagse van West-Vlaanderen werd deze nieuwe afdaling van de Kemmelberg in 2008 in het parcours opgenomen.

Of daarmee echter de terugkerende discussie omtrent de Kemmel niet meer gevoerd zal worden, is de vraag. Het is in ieder geval een eerste aanzet om de hoofd- en bijzaken in de toekomst wél van elkaar te scheiden. Dat is van wezenlijk belang. Niet alleen om de koers de tijd te geven om nieuwe wielerhelden creëren, maar ook om de prestigezucht van de organisatie enigszins te stillen.

Klik hier voor Deel I

Submitter:  Bron: FOK!sport