Het sfeerverslag van Blawh

FOK!sport biedt users de mogelijkheid om hun beleving over een bepaalde wedstrijd of evenement op te sturen. Zo bezocht user Blawh het duel tussen Heracles Almelo en FC Twente. Hieronder vind je zijn ervaringen over deze wedstrijd. Wil jij hier ook aan meewerken, stuur dan een mailtje met je belevenis naar sport@fok.nl o.v.v. Sfeerverslag van een voetbalwedstrijd.

Vandaag de dag was het weer zover, de derby van Twente! Ik heb weliswaar nooit zoveel met de wedstrijd gehad als een groot deel van de Heraclesaanhang en ik ben veel meer gespannen voor een wedstrijd tegen directe concurrenten, maar het is natuurlijk wel een speciale wedstrijd. Of beter gezegd, het was voor mij een speciale wedstrijd, de derby heeft voor mij vandaag al z’n glans verloren.

De eerste twee seizoenen was het allemaal nog leuk en aardig. Heracles was weer eredivisionist en het spookte regelmatig in het Polman Stadion. 8.500 supporters gingen als gekken tekeer en een avondje Almelo werd al snel vergeleken met de unieke Engelse sfeer. De aanhang gedroeg zich voorbeeldig en werd regelmatig geprezen.

Op het moment van schrijven zijn wel alweer een paar seizoenen verder. Heracles is nog steeds eredivisionist, de wachtlijst voor een seizoenskaart stijgt, de begroting stijgt gestaag en er liggen plannen om het stadion uit te breiden naar 15.000 plaatsen. Kortom, de club is ‘hot’ en groeiende, iets waar je als supporter blij mee bent zou je denken.

Nou nee dus, steeds vaker heb ik het gevoel dat de familie Heracles minder en minder een familie is. Steeds vaker vraag ik me af waarom ik vrijwillig op één vak verwijderd van een redelijk aantal dwazen ga zitten en er ook nog eens voor betaal. Dit is toch een sfeerverslagen topic gaat misschien door je hoofd? Dat klopt, vandaar dat ik weer verder ga over de derby van Twente die vandaag gespeeld is.

De dag begon om een uurtje of half elf. Ik rolde m’n gordijn op en er scheen een heerlijk zonnetje in m’n gezicht. Een goede start van de dag, een voorbode voor een fraaie voetbalmiddag dacht ik. Na een ontbijtje, douche en wat online geneuzel op fansites van beide clubs werd ik rond 13.15 opgehaald om vervolgens richting stadion te fietsen. Zo’n twintig minuten later arriveerde ik bij het stadion en volgde zeer nadrukkelijk de warming-up om te kijken of Ricky van den Bergh op tijd is hersteld. Een heerlijk zonnetje, goed gevoel voor de wedstrijd en een fitte van den Bergh gaven me alleen nog maar een beter gevoel omdat, met alle respect voor Willie, Overtoom een vervanger is die simpelweg niet het gewenste niveau voor de eredivisie heeft. Tevreden sluip ik naar de tribune om nog even een praatje te maken met m’n stadionburen.

Dan de wedstrijd zelf. Twente komt sterk uit de startblokken en drukt Heracles terug op eigen helft. De Heraclieden lijken het eerste kwartier strak te staan van de spanning en komen er totaal niet aan te pas. De spanning leek ook op de tribune te overheersen, want er was zoals zovaak de laatste 2 jaar een erg tam sfeertje, ook in het uitvak trouwens. De mannen uit Enschede, die zichzelf graag op de borst kloppen en claimen de beste aanhang van Nederland te zijn waren ook zelden erg luidruchtig aanwezig.

De wedstrijd kibbelde rustig door. Twente bleef de betere ploeg, creëerde een paar goede kansen en Heracles bleef slordig en ongevaarlijk. Ondanks het matige spel van m’n eigen ploeg was ik niet geheel ontevreden, dit was immers niet het FC Twente zoals we dat vorig seizoen in Almelo zagen. Op het moment dat ik hoopte op een stiekem doelpunt voor Heracles vlak voor rust besloot Perez om aan een rush te beginnen, veel vrijheid en een prachtig bekeken schot zorgden vlak voor rust voor de 0-1.

Ik wandelde enigszins teleurgesteld naar de lange zijde om met twee kameraden de wedstrijd te analyseren, het spel en de goal vlak voor rust maakte ons niet bepaald positiever en het verdwijnen van de zon was ook niet erg aangenaam. Ondanks alles neem ik weer vol goede moed plaats aan de korte zijde van het stadion, het verschil is namelijk ‘slechts’ 1 doelpunt. Het blijft voetbal en alles is mogelijk.

De tweede helft werd het laatste beetje positivisme echter al snel onttrokken, dit door een groepje josti’s dat zichzelf zo graag de harde kern noemt. Gezang uit overige vakken in het stadion worden teniet gedaan door laf getrommel en een tiental mensen uit de harde kern, die zichzelf graag als sfeerstichter zien, die er met een compleet ander lied doorheen schreeuwen. Op zich geen ramp, maar als je het repertoire van de ‘harde kern’ hoort dan overheerst er slechts schaamte dat je medesupporter bent van dat soort volk.

‘Kanker Enschede!’
‘Oeoeoeoeoe (richting N’Kufo. Blijkbaar niet beseffend dat enkele sleutelspelers van je eigen club ook negroïde zijn)’
‘Vuurwerkgeluiden’

En als klapper op de vuurpijl vond een pauper het blijkbaar nodig om door de minuut stilte van een overleden oud-Heraclied en Twente speler heen te blèren. Enigszins verlossend klinkt het fluitsignaal. De teleurstelling over de wedstrijd was minimaal, de teleurstelling over de wederom slechte sfeer des te groter. Pluspuntje was dat we de terugweg wind mee hadden.

Misschien moet ik maar niet meer gaan. Toch blijft dat geen optie, is het volledig uitgesloten. Het is en blijft je club, je blijft er trouw aan. De gezelligheid rondom de wedstrijd en de spanning voor de wedstrijd blijft een uniek, onbeschrijflijk gevoel en de wedstrijd tegen ADO heeft aangetoond dat het nog altijd wel mogelijk is om het Polman Stadion te laten kolken. Wat rest is de nostalgische hoop dat alles weer zo wordt al vroeger. Helaas is de kans groot dat die gedachte slechts een wens blijft. Veel plaatsen van het uitgebreide stadion zullen waarschijnlijk gevuld worden door verpauperde jeugd zonder een greintje respect.

Tot zover mijn mijn verhaal. Een saaie, negatieve lap tekst. Helaas is dat wel de beste weergave van een overgroot deel van de wedstrijden van Heracles dit seizoen.

Btw, felicitaties aan de Twente-fans hier op FOK!