Tourhistorie: Coureurs en honden gaan niet samen

Marcus Burghardt reed vanmiddag in de afdaling frontaal tegen een hond op. Burghardts wiel klapte dubbel en hij rolde als het ware van zijn fiets. Ook de hond bleef gelukkig ongedeerd. Het kan helaas ook anders. De vermaarde Portugese wielrenner Joaquim Agostinho liet ooit het leven door een botsing met een hond.

Joaquim Agostinho is een zeer sterke renner maar ook een brokkenpiloot. De Portugees presteert zeer constant in de Tour de France. Zo staat hij tweemaal op het podium. In 1978 en 1979 wordt Agostinho derde achter Hinault en Zoetemelk. Agostinho wordt echter beroemder vanwege zijn talrijke onwaarschijnlijke valpartijen.

In 1971 sleept Agostinho zijn kopman Ocana mee in een valpartij. Tijdens de bergetappe van Revel naar Luchon maken beiden een forse schuiver op de Col de Mente. Ocana blijft letterlijk en figuurlijk gebroken achter met een sleutelbeenbreuk en een aantal gekneusde ribben. Agostinho vervolgt dichtgepleisterd gewoon zijn weg.

Mart Smeets ziet de Portugees ooit dwars door een bocht gaan. “In een warme bergetappe in de Pyreneeën schiet Agostinho dwars door een bocht. Hij rolt een boerenerf over en neemt in zijn val als het ware tractoren, hooibergen en hele varkenshokken mee. Hij lag van boven tot onder helemaal open. Je zag alleen maar bloed. En wat doet die? Hij staat op, trekt zijn stuur recht en stapt weer op om verder te gaan. Onwaarschijnlijk."

Waar haalt Agostinho die hardheid vandaan? De Portugees heeft daar wel een verklaring voor. Agostinho vecht in de jaren '60 drie jaar in Mozambique en Angola waar Portugal de onafhankelijkheid van de overzeese gebieden met harde hand onder de duim wil houden.

Agostinho maakte er verschrikkelijke taferelen mee. Hij rijdt met een vrachtwagen op een mijn en overleeft als één van de weinigen die aanslag. “Ik heb daar drie jaar gevochten. Gewoon tijdens dienstplicht. Het was een vreselijke tijd, een keihard leven. Daar heb ik mijn hardheid opgedaan. Als ik niet in die oorlog had gezeten, had ik nooit zo kunnen lijden op de fiets.”

Agostinho wordt na de val weer op zijn fiets geholpen. Zijn hoofd zit vol bloed. Maar Agostinho geeft nooit op. Hij voelt nooit pijn. Slingerend komt hij uiteindelijk over de finish. Agostinho heeft een stekende hoofdpijn. Hij laat zich in het rennershotel met ijszakken behandelen. Snel gaat de bonkige Portugees naar bed. Iedereen denkt dat het wel meevalt. Het valt toch altijd mee met Ago?

Maar het valt niet mee. Agostinho blijft klagen over hoofdpijn. Agostinho wordt alsnog naar een ziekenhuis in Faro gebracht. Daar toont een röntgenfoto een schedelbreuk aan. Vier uur na de valpartij wordt hij naar een ziekenhuis in Lissabon gebracht.

Onderweg raakt Agostinho in coma. Tot 10 mei blijft de Portugees in in die toestand. Dan overlijdt Agostinho. Later verklaart de behandelende arts, dokter Antunes, dat als Ago eerder naar het ziekenhuis van Lissabon was gebracht, hij nog geleefd zou hebben.

De dag dat Agostinho wordt begraven, is een nationale rouwdag in Portugal. De Portugese hulk was zeer populair in Portugal en tienduizenden mensen komen hem de laatste eer bewijzen. Op het dorpsplein van zijn laatste woonplaats Torres Vedras staat een monument voor de beste wielrenner van Portugal.