[Historie] De Gele Trui
 | Eén van de meest begeerde truien in de wielerwereld is de gele trui. Al decennialang krijgt de nummer één in de Tour de France deze felbegeerde trui omgehangen. In deze aflevering uit de historie van de Ronde van Frankrijk een terugblik op de Maillot Jaune. |
Eugène Christophe was de eerste drager van de gele trui
De tegenwoordig zo begeerde trui was in het begin verre van populair bij de renners. De Mailloit Jaune werd als een zware last beschouwd. “Nu kunnen mijn concurrenten me al op kilometers afstand zien. Ze zullen er alles aan doen om mij los te rijden”, zo verwoordde Christophe het rijden in het geel. In die tijd werd er door de andere renners alles aan gedaan om het de drager van de gele trui zo moeilijk mogelijk te maken. Ook leverde het rijden met de gele trui financieel niets op, in tegenstelling tot nu, waar de commercie alles overheersend is.
Enkele jaren na invoering zou het gele tricot verworden tot een statussymbool in plaats van een last. Toen Henri Desgange in 1940 overleed werd uit respect voor de oprichter van de Tour de France, zijn initialen op de trui geborduurd. Deze traditie zou tot 1985 voortduren, de commerciële aantrekkingskracht was groter dan de geschiedenis en zo verdwenen de twee letters van de trui. Ter ere van het 100-jarig bestaan van de Tour in 2003, werd de oude traditie in ere hersteld en prijkten de initialen ‘HD’ weer op het gele stof.
De eerste Nederlander in het geel
Wim van Est was in 1951 Nederlands eerste gele trui-drager en schreef daarmee historie. Nog nooit eerder was er een Nederlander in geslaagd om de leidende positie in het algemeen klassement op te eisen. In de twaalfde etappe, over 185 kilometer van Agen naar Dax, zat Van Est mee in een kopgroep van tien man. In de sprint bleek Van Est over de beste papieren te beschikken om de overwinning te pakken. De voorsprong op het achtervolgende peloton was aan de meet groot genoeg om de eerste plaats in het algemeen klassement over te nemen. De volgende dag startte Van Est in de Maillot Jaune, zich niet bewust van het feit aan een legendarische etappe te beginnen.
De zware Pyreneeënetappe van Dax naar Tarbes ging onder andere over de Col d’Aubisque. Voor de Nederlander, afkomstig uit St. Willebrord, was dit zijn eerste kennismaking met het hooggebergte. In de afdaling dacht Van Est zijn opgelopen achterstand goed te maken door als een bezetene af te dalen. In zijn ijver mistte de gele trui-drager echter een bocht en reed een ravijn in. Met aan elkaar geknoopte fietsbanden werd de onfortuinlijke renner omhoog getrokken. Later zou de val in het ravijn de legendarische reclameleus “Mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep nog”, opleveren.
Wim van Est, de eerste Nederlander in het geel, wordt uit het ravijn geholpen.
Gele trui records
De gele trui en records zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo zijn er slecht vier renners geweest die het tricot de gehele ronde om hun schouders hebben gehad. De eerste renner die dit presteerde was de Italiaan Ottavio Bottechia gevolgd door Nicolas Frantz. Onze zuiderbuur Romain Maes en vijfvoudig Tour winnaar, Jacques Anquetil sluiten dit exclusieve rijtje.
De uit Duitsland afkomstige Didi Thurau, uit de zeer succesvolle Raleigh-ploeg van Peter Post, heeft negentien dagen achtereen in geel over de Franse wegen gekoerst. Pas in de Alpen moest de Duitser zijn meerdere erkennen en het geel opgegeven. Het Duitse talent werd na deze grootse prestatie een gouden toekomst voorspeld maar die belofte heeft Thurau nooit kunnen inlossen.
Recordhouder wat het aantal truien betreft is Eddy Merckx. De Belg heeft in totaal 96 keer het geel mogen ontvangen en is daarmee de onbetwiste nummer één. Lance Armstrong staat als tweede op de lijst, hij ontving er 83. Hoogst geklasseerde Nederlander is Joop Zoetemelk met 22 gele truien, dat resulteert in een gedeelde 13e plaats.
