Vrouw wil maar niet dood
De 37-jarige Ursula Silvester heeft ongetwijfeld negen levens. De Oostenrijkse heeft namelijk al tweemaal de dood in de ogen gekeken. Vier jaar geleden wist ze ternauwernood te genezen van leukemie, terwijl ze onlangs een val van vier kilometer overleefde.
Silvester heeft echt geluk gehad. Eind 2005 werd bij haar leukemie in een vergevorderd stadium ontdekt. Een lange marteling van chemokuren en een beenmergtransplantatie volgde. "Door een bloedvergiftiging was ik toen bijna overleden. Mijn longen werkten ineens niet meer, dus voor mij was het klaar. Ik zou sterven", vertelt de vrouw.
"Op het moment dat ik werd gereanimeerd, zag ik een schnitzel voor mij. Ik moest toen plotseling aan mijn hond denken, met wie ik graag in de bergen wandel. We stoppen dan geregeld bij een hut om schnitzel te eten. Dat zorgde ervoor dat ik weer ademde."
"Op dat moment besloot ik dat ik mijn leven niet meer wilde laten leiden. Ik wilde zelf in de aanval gaan. Daarom begon ik met parachutespringen."
Op zondag 25 juli van dit jaar sprong Silvester weer eens uit een vliegtuig. Met twintig parachutesprongen had ze al wat ervaring opgebouwd. Op een hoogte van drieduizend meter besloot ze haar helm op te zetten. Op een hoogte van vier kilometer is het zover, de afsprong.
"Na een vrije val van ongeveer een minuut besloot ik mijn parachute te openen. Na een minuut is men namelijk al zo'n drieduizend meter gedaald." Op een hoogte van twaalfhonder meter zoekt ze naar het handvat om de parachute te laten ontvouwen, maar kan deze niet vinden.
"Je wordt geleerd twee pogingen te doen, voor men naar de noodparachute grijpt." De grond komt steeds dichterbij, maar het lukt maar niet om de parachute te openen. "Toen ik bedacht dat de grond steeds dichterbij kwam, was het voorbij." Kort voor de val blijkt namelijk ook de noodparachute niet te werken. De vrouw krijgt een blackout en smakt op de grond.
"Ik ben dezelfde dag nog wakker geworden in het ziekenhuis." Wonder boven wonder bleek de Oostenrijkse slechts een paar botbreuken in haar enkel en jukbeenderen te hebben. "Ik had niet eens blauwe plekken", besluit de geluksvogel.
