Jezus doet 't nooit goed

Jezusfilms stuiten altijd op kritiek. Zo ook de nieuwe BBC-serie 'The Passion'.

Dik, dun, met baard of zonder, een charismatische musicalster of het type ruwe bolster, blanke pit. De bijbelse figuur Jezus is door de filmgeschiedenis heen op honderden verschillende manieren neergezet, en bijna altijd tot onvrede van gelovige kijkers. Ondanks de immense populariteit van het Paasverhaal, kunnen regisseurs het zelden goed doen. Dat is niet anders met de prestigieuze BBC-serie The Passion die in aanloop naar Pasen in delen wordt uitgezonden.

De BBC-Jezus wordt gespeeld door de relatief onbekende Joseph Mawle, die een vreugdedansje deed toen bleek dat hij de uitverkorene was. Mawle zet een introverte, Marxistische Jezus neer in een sfeer die doet denken aan een grimmige reportage uit de Gazastrook. In The Passion spelen de onderliggende politieke verhoudingen de hoofdrol. Dat leidt tot geen onvertogen woord van de christelijke gemeenschap, maar bij de kruisiging gaat het 'mis'. Producent Nigel Stafford-Clark besloot namelijk Jezus te laten kruisigen in een foetushouding, met zijn armen boven zijn hoofd vastgespijkerd en zijn knieën opgetrokken. Dit tot grote woede van onder meer de Anglicaanse Kerk, die vindt dat de BBC de Bijbel beledigt. Ook vooraanstaande Engelse theologen menen dat de BBC een loopje neemt met de historische feiten.

Maar volgens het productieteam is het juist véél waarschijnlijker dat Jezus zo is gekruisigd. De BBC voelt zich gesteund door wetenschapper Mark Goodacre van de Duke University, die onderzoek deed naar de doodstraf in die periode. 'De Romeinen hadden een aantal kruisigingsmethodes, waarbij de foetushouding de meest gebruikelijke was', rechtvaardigt onderzoeker Mark Goodacre de keuze van de BBC.

The Passion is niet de eerste Jezusfilm die wordt afgekraakt door godvrezende kijkers. Over de musical Jesus Christ Superstar had de christelijke goegemeente geen goed woord over. De gebronsde Jezus, gespeeld door heart throb Ted Neeley, zou veel te menselijk zijn. De joodse gemeenschap protesteerde eveneens: De joodse karakters in de musical werden immers allemaal neergezet als laffe schurken.

Monty Python's Life Of Brian ging niet eens over Jezus, maar over ene Brian Cohen, een Jood die voor een messias wordt aangezien. Toch was de comedy lange tijd verboden in onder meer Ierland en Italië, en voelden christelijke gemeenten in Engeland zich diep gekrenkt door de grappen en grollen in het Romeinse tijdperk. Ten slotte kreeg producer Mel Gibson zware kritiek te verduren. In zijn film The Passion of the Christ, met lange martelscènes en liters bloed eerder een horrorfilm dan een bijbels drama, worden de joden zo gewelddadig en vilein neergezet, dat Gibson als jodenhater door het leven moet.

De BBC legt voorlopig alle kritiek naast zich neer, en zendt de volgende aflevering van The Passion gewoon uit op Goede Vrijdag. 'Een film maken over Jezus is in een mijnenveld stappen', verzucht art director Simon Elliott in The Daily Mail. 'Mensen hebben zulke heftige emoties, je kunt het nooit goed doen.'