Nederlandse backpackers klagen VS aan

Icoon AmerikaMirjam van Heugten en Wesley De Herdt. Twee avonturiers die huis en haard opgeven om een stukje van de wereld te kunnen zien. Uitgerust met niets meer dan een rugzak stappen zij op 2 september 2006 in het vliegveld, op naar de Verenigde Staten.

Op een gegeven moment wordt de 29-jarige Wesley ziek, en belandt het tweetal in een sneeuwstorm. In de tussentijd verloopt hun toeristenvisum. Mirjam (35): "We zagen niet echt een vet probleem. We waren onderweg naar Mexico en het ging om tien dagen."

Wanneer de twee met hun duimen omhoog langs een weg staan, besluit een Texaanse sheriff die toevallig langsrijdt een helpende hand te bieden. "De sheriff was heel aardig. Hij vroeg waar we heen moesten en wilde ons wel afzetten. Net op het moment dat we onze backpacks achter in zijn wagen gooiden, kwam een man van de border control aangescheurd. Dat was andere koek". Hierna begon de nachtmerrie.

Na een dag in een immigratiekamp, werden Mirjam en Wesley meegenomen naar een zwaarbeveiligde gevangenis midden in de woestijn. Mirjam: "Ik vroeg hoe lang het ging duren. Vier maanden, zeiden ze. Daar schrokken we van. Vlak voordat we werden gescheiden, zei Wesley, maak je geen zorgen ik regel een advocaat". Maar Wesley belandde halfnaakt in een isolatiecel van twee bij drie, nadat hij een vraag van een psychologisch onderzoek verkeerd had beantwoord. Na een paar dagen kreeg hij een T-shirt en na een week een boek. Hij mocht af en toe geboeid douchen. Overdag probeerde hij te slapen, want de bewaarders brachten de nachten scheldend door. Wesley zat vier weken in die isolatiecel, omdat ze hem waren vergeten. "Het regime is er op gericht om iedereen kapot te maken", zegt hij.

Het tweetal mocht niet bellen of een advocaat spreken. Niemand wees hen op hun rechten. Ruim tachtig vrouwen zaten in dezelfde cel als Mirjam. "De wc’s en douches waren open en overal hingen camera’s", vertelt ze. Luchten mocht niet. De eerste dagen bracht Mirjam huilend door. De drukte doet haar begerensvol uitkijken naar een isoleercel.

Na zes weken komt Wesley plotseling vrij. 'Een wonder', zegt hij. Via vrienden in Amerika wist hij Mirjam vrij te krijgen. Voorlopig gaan ze niet meer naar Amerika. Wesley: "De natuur is prachtig, maar de Amerikaanse maatschappij is om te kotsen. Overal die Amerikaanse vlag, het lijkt nazi-Duitsland wel". Wegens het schenden van hun burgerrechten gaan ze de VS aanklagen. Maar voordat ze dat kunnen doen, moeten ze tegen de Staat der Nederlanden procederen. Voor 12 december dienen ze een aanklacht in wegens nalatigheid.

Lees ook op het Forum
Met dank aan calvobbes voor de submit.