Michael Moore zorgt voor ophef
Moore, die we kennen van de quasi-naïeve vragen waarmee hij politici aan de tand voelt, heeft besloten om in deze film meer op de achtergrond te blijven. Zo wil hij aan persoonlijke aanvallen ontkomen, en zijn critici dwingen om een inhoudelijk oordeel te vormen.
In Sicko toont Moore open en bloot de medische wereld in de Verenigde Staten. Zo zien we dat patiënten domweg op straat worden gezet wanneer zij de rekeningen niet meer kunnen betalen. Ontroerend is het beeld van een kind dat per ongeluk naar een verkeerd ziekenhuis wordt gebracht, waarvan de kosten niet door de verzekering worden vergoed. Onderweg naar een ander ziekenhuis sterft het kind. Om te bewijzen dat het beter kan maakt Moore vergelijkingen met Canada, Engeland, Frankrijk en Cuba.
Zo onderneemt hij een reis naar Cuba, met enkele vrijwilligers die met hun gezondheid sukkelen sinds zij in het World Trade Centre na 11/9 assistentie hadden verleend. In Amerika werden zij van het kastje naar de muur gestuurd door hun verzekeraars, terwijl in Cuba de gasten op specialistische medische hulp konden rekenen. Door deze reis dreigen zij echter hun vrijheid te verliezen: Het is Amerikanen verboden een bezoek te brengen aan Cuba.