Forum Weblog Zoek Actieve Items Nieuws Columns Reviews Previews Specials Archief

'Psychische ziekte ouders openbaren'

Redactie

Psychiaters moeten niet meer zwijgen over de psychische ziekte van ouders, wanneer dat hun kinderen in gevaar kan brengen. Dat zegt Wiel Janssen, directeur van Bureau Jeugdzorg in de regio Amsterdam zaterdag in dagblad Trouw.

Janssen wil graag dat psychiaters informatieplicht krijgen. Vaak is het gedrag van ouders volgens hem de aanleiding om kinderen onder toezicht te stellen. Jeugdzorg weet vaak niet tijdig de psychische achtergrond van die ouders. Informatie daarover wordt om privacyredenen niet door de gezondheidszorg gegeven.

Janssen: ''Als een psychiater met een mevrouw te maken heeft die psychiatrische problemen heeft die schade kunnen toebrengen aan kinderen, zou hij standaard moeten vragen: heeft u kinderen? En zo ja, dan moet hij, na de patiënt ervan op de hoogte gebracht te hebben, jeugdzorg inschakelen.''

Deze signaleringsplicht zou het voor jeugdzorg makkelijker moeten maken om actie te ondernemen in probleemgezinnen.

Help ons; deel dit item als je het leuk vond

Heb je een leuk of interessant bericht gevonden dat je graag op FOK! terug ziet? Tip ons dan via de submit!

Zoek jij altijd de leukste nieuwtjes en kun je daar leuk over schrijven? Meld je aan als nieuwsposter!

Lees ook

Font-grootte:
Normaal
Kleiner

regelhoogte :
Normaal
Kleiner

42 reacties

zaterdag 6 januari 2007, 09:44 uur #1

Devlyn

Blahian

Absoluut mee eens! Vreemd dat ze dit niet eerder hebben gedaan!

zaterdag 6 januari 2007, 09:51 uur #2

Gene.E.Yuzz

Inderdaad, helemaal mee eens! En bij een geslachtsziekte moeten ze vragen of je getrouwd bent en vervolgens de ambtenaar burgelijke zaken inschakelen. Als je van het dak valt moeten ze vragen of je werkzaam bent en vervolgens sociale zaken berichten.

Volstrekt onzinnig. De opleiding tot psychiater is zo wereldvreemd en op onbetrouwbare onderzoeken gebaseerd, dat een psychiater ABSOLUUT niet in staat is om een gevaar voor de kinderen in te schatten, jeugdzorg al helemaal niet.

Wat moet er dan gebeuren? De situatie zoals ze nu is....dat er heel, heel zelden iets uit de hand loopt of uit voorzorg 200.000 kinderen in tehuizen opsluiten omdat hun ouders valium slikken??????

zaterdag 6 januari 2007, 10:02 uur #3

basdoorn

Lees en luister

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 09:44 schreef Devlyn het volgende:
Absoluut mee eens! Vreemd dat ze dit niet eerder hebben gedaan!

Die jongens en meisjes van jeugdzorg maken nogal eens wat inschattingsfouten zo is het afgelopen jaar gebleken. Die moeten zeker geen inzage in dit soort dossiers krijgen, ten eerste al omdat die strikt vertrouwelijk en beschermd door beroepsgeheim zijn. Ik zie nu al voor me dat zo'n jeugdzorg bomenknuffelaar bij me aan de deur komt schreeuwen omdat die mijn levensvisie niet deelt, waarbij de buren ook meteen alles te horen krijgen waarbij gevraagd wordt om extra op te letten.
Ze moeten eerst maar eens zorgen dat pleegouders voor probleemkinderen wat meer zeggenschap krijgen. Als je pleegouder bent voor een kind van een cocainehoertje of iets dergelijks en madam vindt dat het kind geen behoorlijke opleiding hoeft (VMBO terwijl het kind VWO aankan) en verder ook een slechte invloed op de ontwikkeling van het kind heeft sta je nu machteloos. Jeugdzorg houdt altijd maximaal rekening met de biologische ouders, zodat die het kind niet een keer, maar meerdere keren kunnen verpesten voordat het eindelijk doordringt dat ze onbekwaam zijn... eerder sluiten dan uitbreiden dat jeugdzorg als je het mij vraagt foto
Bovendien mogen ze van mij wel eens een serieuze opvoedcursus en begeleiding bij opvoeden gaan bieden voor mensen die daar niet zoveel aanleg voor hebben. Nu komen ze pas als het al vreselijk mis gelopen is, nee dat is handig bij kinderen foto

What's the point of living, when you don't feel alive?

zaterdag 6 januari 2007, 10:10 uur #4

gezondverstand

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 09:44 schreef Devlyn het volgende:
Absoluut mee eens! Vreemd dat ze dit niet eerder hebben gedaan!

Als die wet er bestaan had toen ik mijn kinderen had, had het nu niet zo goed gegaan met mijn kinderen.
Die gasten denken dat ze alles weten en niets is minder waar !!!
Een betere controle moet er zijn bij probleemgevallen, maar ik ken teveel miskleunen van jeugdzorg foto

zaterdag 6 januari 2007, 10:16 uur #5

Ansie

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 10:10 schreef gezondverstand het volgende:

[..]

Als die wet er bestaan had toen ik mijn kinderen had, had het nu niet zo goed gegaan met mijn kinderen.
Die gasten denken dat ze alles weten en niets is minder waar !!!
Een betere controle moet er zijn bij probleemgevallen, maar ik ken teveel miskleunen van jeugdzorg foto

Agree..... Ik heb altijd geleerd dat je pas beren moet schieten als je ze ziet, en niet denkt dat je ze kan gaan zien. Niet iedere psychisch zieke is een potentiele scheve schaatsrijder.

zaterdag 6 januari 2007, 10:16 uur #6

krn176

moeilijke denkwijze

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 09:51 schreef Gene.E.Yuzz het volgende:
Volstrekt onzinnig. De opleiding tot psychiater is zo wereldvreemd en op onbetrouwbare onderzoeken gebaseerd, dat een psychiater ABSOLUUT niet in staat is om een gevaar voor de kinderen in te schatten, jeugdzorg al helemaal niet.

Je hebt deze opleiding niet gevolgd en kunt hier waarschijnlijk dus geen enkel zinning woord over uitbrengen. Elke opleiding die jij niet gevolgd hebt is voor jouw wereldvreemd.

Laat staan die van arts, die zich hierna nog minimaal 4 jaar heeft gespecialiseerd in de psychiatrie.

In vrijwel alle psychologische theorieen (cognitief, psychodynamisch, humaan/existentieel) is bekend dat psychisch dysfuntionerende ouders een grote invloed hebben op het geestelijk en fysiek welzijn van hun kinderen.

Kinderen leren veel gedrag van hun ouders door middel van conditionering, observatie(imitatie) en modellering.

Uit vele valide en betrouwbare wetenschappelijke onderzoeken blijkt bovendien dat bijvoorbeeld kinderen van depressieve ouders of ouders met angststoornissen zelf een grotere kans lopen om dit later ook te ontwikkelen.

Als er op tijd kan worden ingegrepen, zo vroeg mogelijk in de ontwikkeling van een kind, dan kan dit mogelijk worden voorkomen (preventie).

Vanuit dit oogpunt is dit dus duidelijk een stap in de goede richting en is geenzins te vergelijken met een van jouw voorbeelden.

keep up the good work!

zaterdag 6 januari 2007, 10:27 uur #8

KonnieKipke

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 09:51 schreef Gene.E.Yuzz het volgende:

Volstrekt onzinnig. De opleiding tot psychiater is zo wereldvreemd en op onbetrouwbare onderzoeken gebaseerd, dat een psychiater ABSOLUUT niet in staat is om een gevaar voor de kinderen in te schatten, jeugdzorg al helemaal niet.

Je hebt er ook helemaal geen kaas van gegeten he?

zaterdag 6 januari 2007, 10:28 uur #9

KonnieKipke

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 10:25 schreef plum het volgende:

[..]

Nee joh, die psichiaters zijn zo geweldig, hebben zoveel van de menselijke geest en werking daarvan geleerd dat ze nu de ergste patiénten on de psichiatrische kliniken onder staatstoezicht verlof geven zodat ze weer kunnen moorden en verkrachten en weet ik wat al niet.
Lees de kranten en volg het nieuws maar eens.

Psychiaters dienen zich ook te houden aan juridisch kader en wettelijke regelingen.

zaterdag 6 januari 2007, 10:29 uur #10

krn176

moeilijke denkwijze

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 10:02 schreef basdoorn het volgende:

[..]
Nu komen ze pas als het al vreselijk mis gelopen is, nee dat is handig bij kinderen foto

Vaak wordt bureau jeugdzorg pas ingeschakeld op het moment dat het AL mis is gegaan. Ze zijn vaak afhankelijk van tips uit de omgeving/familie of de kinderen zelf. En die gaan pas bellen op het moment dat het echt mis gaat.

keep up the good work!

zaterdag 6 januari 2007, 10:29 uur #11

Ansie

Daar ben ik het deels niet mee eens.

Waar trek je de grens dat iemand psychisch niet functioneert? Is dat bij de diagnose, de behandeling of op het moment dat iemand door het lint gaat.

Ik ben persoonlijk van mening dat degenen die er keihard aan werken om stabiel te worden c.q. te blijven door middel van therapie en medicijnen, en die geen gevaar voor hun gezin vormen, niet bij voorbaat gelijk al met Jeugdzorg die een wijzend vingertje omhoog steekt, in aanraking komen. Dit om het simpele feit dat het een extra druk oplevert, waarbij het maar de vraag zal zijn of dit een positieve druk of een negatieve druk zal zijn.

Kat in het nauw maakt rare sprongen.

zaterdag 6 januari 2007, 10:34 uur #12

AnotherTriple7

Wha haa haa foto foto foto foto (stemmingswisselingen)

uhm de meeste mensen die bij de psychiater komen, zijn daar uit eigen beweging.
De meeste mensen die er echt 1 nodig hebben, ontkennen en worden woest.

Zinloos dit!!!!

If you see a great cross in the sky, start praying.

zaterdag 6 januari 2007, 10:53 uur #15

krn176

moeilijke denkwijze

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 10:29 schreef Ansie het volgende:
Daar ben ik het deels niet mee eens.

Waar trek je de grens dat iemand psychisch niet functioneert? Is dat bij de diagnose, de behandeling of op het moment dat iemand door het lint gaat.

Kat in het nauw maakt rare sprongen.

Waar trek je de grens, je wordt niet zomaar aangewezen als iemand met een psychische stoornis. Hiervoor moet je eerst aan een minimum aantal symptomen voldoen en tevens voldoen aan de volgende vier criteria:
Je gedrag moet:
-statistisch afwijkend zijn
-subjectieve lijdensdruk
-functionele ontregeling (belemmert persoons functioneren
-objectief gevaar (voor zichzelf of omgeving (in dit geval de opvoeding van de kinderen)

Een voorbeeld:
Uit onderzoek (Polasaari & Aaro, 1995) blijkt dat kinderen van gescheiden ouders met een laag zelfbeeld (bijvoorbeeld veroorzaakt door gebrek aan positieve aandacht, affectie, mishandeling door ouders) een statistische kans van 40% hebben om een depressie of stemmingsstoornis te ontwikkelen.

keep up the good work!

zaterdag 6 januari 2007, 11:05 uur #16

Colombo

En wat te doen met mensen die hun kroost een reëel beeld van de maatschappij ontnemen ten gunste van een geloof?
Alsof dat geen gevaar voor de kinderen oplevert.

zaterdag 6 januari 2007, 11:06 uur #17

Johnny_on_the_left_side

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 10:53 schreef krn176 het volgende:
Een voorbeeld:
Uit onderzoek (Polasaari & Aaro, 1995) blijkt dat kinderen van gescheiden ouders met een laag zelfbeeld (bijvoorbeeld veroorzaakt door gebrek aan positieve aandacht, affectie, mishandeling door ouders) een statistische kans van 40% hebben om een depressie of stemmingsstoornis te ontwikkelen.

En wat wil je hiermee zeggen dan? Welk percentage van kinderen met ongescheiden ouders en een negatief zelfbeeld loop hetzelfde risico?

Pas bij een flink verschil kun je hier iets mee willen zeggen....

zaterdag 6 januari 2007, 11:12 uur #18

scrumple

uhh moet dit

Als dit idee word doorgevoerd gaan ouders met psychische klachten dus gewoon niet meer naar een psychiater. Denk dat daar niemand wijzer van word.

dit is een lege sig

zaterdag 6 januari 2007, 11:13 uur #19

daeri

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 09:44 schreef Devlyn het volgende:
Absoluut mee eens! Vreemd dat ze dit niet eerder hebben gedaan!

Ik ben het er niet mee eens, als een patient al naar een psychiater gaat omdat hij/zij bang is om zijn kinderen iets aan te doen, maar wil verhelpen dat dit gebeurd, dan moet je er niet meer druk op gaan zetten door bijv. jeugdzorg in te schakelen waardoor de ouder misschien wel het idee krijgt dat ze proberen het kind af te pakken, waardoor de patient misschien wel niet meer naar de psychiater gaat en waardoor de kinderen helemaal in gevaar zijn.

Als de ouder er aan wil werken, dan moeten ze er niet zon drempel bij gaan plaatsen om naar de psychiater te gaan.

zaterdag 6 januari 2007, 11:23 uur #20

Flurry

Het was een mooie tijd

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 11:12 schreef scrumple het volgende:
Als dit idee word doorgevoerd gaan ouders met psychische klachten dus gewoon niet meer naar een psychiater. Denk dat daar niemand wijzer van word.

Precies foto

We cross our bridges when we come to them and burn them behind us, with nothing to show for our progress except a memory of the smell of smoke, and a presumption that once our eyes watered.

zaterdag 6 januari 2007, 11:25 uur #21

ChatChewbacca

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 10:02 schreef basdoorn het volgende:

[..]

Die jongens en meisjes van jeugdzorg maken nogal eens wat inschattingsfouten zo is het afgelopen jaar gebleken. Die moeten zeker geen inzage in dit soort dossiers krijgen, ten eerste al omdat die strikt vertrouwelijk en beschermd door beroepsgeheim zijn. Ik zie nu al voor me dat zo'n jeugdzorg bomenknuffelaar bij me aan de deur komt schreeuwen omdat die mijn levensvisie niet deelt, waarbij de buren ook meteen alles te horen krijgen waarbij gevraagd wordt om extra op te letten.
Ze moeten eerst maar eens zorgen dat pleegouders voor probleemkinderen wat meer zeggenschap krijgen. Als je pleegouder bent voor een kind van een cocainehoertje of iets dergelijks en madam vindt dat het kind geen behoorlijke opleiding hoeft (VMBO terwijl het kind VWO aankan) en verder ook een slechte invloed op de ontwikkeling van het kind heeft sta je nu machteloos. Jeugdzorg houdt altijd maximaal rekening met de biologische ouders, zodat die het kind niet een keer, maar meerdere keren kunnen verpesten voordat het eindelijk doordringt dat ze onbekwaam zijn... eerder sluiten dan uitbreiden dat jeugdzorg als je het mij vraagt foto
Bovendien mogen ze van mij wel eens een serieuze opvoedcursus en begeleiding bij opvoeden gaan bieden voor mensen die daar niet zoveel aanleg voor hebben. Nu komen ze pas als het al vreselijk mis gelopen is, nee dat is handig bij kinderen foto

wat een irrelevant gejengel, dit heeft niets direct met de jeugdzorg te maken.

"There is only you and your camera. The limitations in your photography are in yourself, for what we see is what we are" - Ernst Haas
[Simon de la Court Photography]

zaterdag 6 januari 2007, 11:32 uur #22

krn176

moeilijke denkwijze

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 11:06 schreef Johnny_on_the_left_side het volgende:

[..]

En wat wil je hiermee zeggen dan? Welk percentage van kinderen met ongescheiden ouders en een negatief zelfbeeld loop hetzelfde risico?

Pas bij een flink verschil kun je hier iets mee willen zeggen....

Uit hetzelfde onderzoek (Palosaari & Aro, 1995) komt uit statistieken naar voren dat bij de kinderen met niet gescheiden ouders met een negatief zelfbeeld een risico van 11% op een depressie hebben. Vrij groot verschil dus

keep up the good work!

zaterdag 6 januari 2007, 11:39 uur #23

krn176

moeilijke denkwijze

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 11:13 schreef daeri het volgende:

[..]

Ik ben het er niet mee eens, als een patient al naar een psychiater gaat omdat hij/zij bang is om zijn kinderen iets aan te doen, maar wil verhelpen dat dit gebeurd, dan moet je er niet meer druk op gaan zetten door bijv. jeugdzorg in te schakelen waardoor de ouder misschien wel het idee krijgt dat ze proberen het kind af te pakken, waardoor de patient misschien wel niet meer naar de psychiater gaat en waardoor de kinderen helemaal in gevaar zijn.

Als de ouder er aan wil werken, dan moeten ze er niet zon drempel bij gaan plaatsen om naar de psychiater te gaan.

Het is een misverstand er direct vanuit te gaan dat je kind wordt afgepakt, bureau jeugdzorg is er dan juist voor om de opvoeding van het kind te beschermen. Je vergeet dat psychische hulpverlening vaak een langdurig proces is dat enkele jaren kan duren waarbij verbetering slechts geleidelijk optreedt.

Medicijnen (de biologische benadering van psychische stoornissen) kunnen vaak alleen de ergste symptomen onderdrukken, nemen het gedrag vaak zelf niet weg en hebben bijwerkingen.

Het doel is dus juist het kind te helpen en te voorkomen dat een ouder waarbij een psychische stoornis is gediagonisticeerd van bekend wordt dat dit zo is.

Als bureau jeugdzorg dan een melding binnenkrijgt van iemand bijvoorbeeld over geestelijke/lichamelijke mishandeling en/of misbruik en er is dan al bij hun bekend dat een van de ouders pscyhische problemen heeft dan kan er eerder en effectiever worden ingegrepen en problemen bij het kind verder worden voorkomen.

keep up the good work!

zaterdag 6 januari 2007, 12:34 uur #24

boyv

Binnenkort maar psychiater worden dus. Perfecte dekmantel om in het nauw gedreven moeders te chanteren.

zaterdag 6 januari 2007, 13:03 uur #25

KonnieKipke

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 12:34 schreef boyv het volgende:
Binnenkort maar psychiater worden dus. Perfecte dekmantel om in het nauw gedreven moeders te chanteren.

Woei, dat is leuk zeg! foto

zaterdag 6 januari 2007, 13:12 uur #26

TheFreshPrince

Ik denk dat het niet gaat werken.

Wanneer word je behandeld door een psycholoog of psychiater?
Als je zelf achter de behandeling staat en wilt. Anders heeft zo'n behandeling namelijk geen zin.

Als je als geestlijk zieke ouder weet dat die gegevens doorgegeven worden dan wil een groot deel niet meer meewerken en blijft deze vervolgens aanmodderen.

Gevolg? Nog meer onbekend kinderleed in Nederland...

zaterdag 6 januari 2007, 13:13 uur #27

TheFreshPrince

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 11:13 schreef daeri het volgende:

[..]
Ik ben het er niet mee eens, als een patient al naar een psychiater gaat omdat hij/zij bang is om zijn kinderen iets aan te doen, maar wil verhelpen dat dit gebeurd, dan moet je er niet meer druk op gaan zetten door bijv. jeugdzorg in te schakelen waardoor de ouder misschien wel het idee krijgt dat ze proberen het kind af te pakken, waardoor de patient misschien wel niet meer naar de psychiater gaat en waardoor de kinderen helemaal in gevaar zijn.

Als de ouder er aan wil werken, dan moeten ze er niet zon drempel bij gaan plaatsen om naar de psychiater te gaan.

En jij begrijpt het wél.

zaterdag 6 januari 2007, 13:24 uur #28

yavanna

Results may vary.

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 11:39 schreef krn176 het volgende:

[..]

Het is een misverstand er direct vanuit te gaan dat je kind wordt afgepakt, bureau jeugdzorg is er dan juist voor om de opvoeding van het kind te beschermen. Je vergeet dat psychische hulpverlening vaak een langdurig proces is dat enkele jaren kan duren waarbij verbetering slechts geleidelijk optreedt.

Medicijnen (de biologische benadering van psychische stoornissen) kunnen vaak alleen de ergste symptomen onderdrukken, nemen het gedrag vaak zelf niet weg en hebben bijwerkingen.

Het doel is dus juist het kind te helpen en te voorkomen dat een ouder waarbij een psychische stoornis is gediagonisticeerd van bekend wordt dat dit zo is.

Als bureau jeugdzorg dan een melding binnenkrijgt van iemand bijvoorbeeld over geestelijke/lichamelijke mishandeling en/of misbruik en er is dan al bij hun bekend dat een van de ouders pscyhische problemen heeft dan kan er eerder en effectiever worden ingegrepen en problemen bij het kind verder worden voorkomen.

Het vervelende is alleen dat bureau Jeugdzorg niet altijd de juiste beslissingen neemt in zowel positieve als negatieve zin.

~Cheer up, the worst is yet to come.~

zaterdag 6 januari 2007, 13:37 uur #29

Ansie

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 11:39 schreef krn176 het volgende:

[..]

Het is een misverstand er direct vanuit te gaan dat je kind wordt afgepakt, bureau jeugdzorg is er dan juist voor om de opvoeding van het kind te beschermen. Je vergeet dat psychische hulpverlening vaak een langdurig proces is dat enkele jaren kan duren waarbij verbetering slechts geleidelijk optreedt.

Medicijnen (de biologische benadering van psychische stoornissen) kunnen vaak alleen de ergste symptomen onderdrukken, nemen het gedrag vaak zelf niet weg en hebben bijwerkingen.

Het doel is dus juist het kind te helpen en te voorkomen dat een ouder waarbij een psychische stoornis is gediagonisticeerd van bekend wordt dat dit zo is.

Als bureau jeugdzorg dan een melding binnenkrijgt van iemand bijvoorbeeld over geestelijke/lichamelijke mishandeling en/of misbruik en er is dan al bij hun bekend dat een van de ouders pscyhische problemen heeft dan kan er eerder en effectiever worden ingegrepen en problemen bij het kind verder worden voorkomen.

Wat een bull....Afgelopen maart is bij mij een bipolaire stoornis vastgesteld, nadat ik vier keer in 5 jaar tijd een depressie en een hypomanie doorgemaakt heb. Ik voldoe aan alle randvoorwaarden om zoiets te ontwikkelen, en toen is waarschijnlijk door de geboorte van allebei der kids dus die bipolaire stoornis getriggerd. Ik liep al langer bij een psychiater, maar door het ontslag van mijn psychiater en het in dienst komen van een psychiater die erg veel van bipolaire stoornis weet, en wat doorvragen, kwam ook naar voor dat mijn laatste hypomanie werd veroorzaakt door het gebruik van antidepressiva.

Sindsdien is alles in een stroomversnelling geraakt. Kwam door het opbouwen van medicijnen volledig thuis te zitten, door bijwerkingen werd ik nog veel beroerder. Therapie werd nog intensiever, en wat in geen geld uit te drukken is, ik realiseerde me dat het allerbelangrijkste ter wereld het welzijn van mijn kinderen is, en daarbij mijn eigen welzijn. Omdat ik me terdege bewust van ben dat mijn stemmingen wel zodanig invloed heeft op de handelbaarheid van mijn kids. Nog nooit heb ik de beslissing zo snel genomen om vol in de mallenmolen te springen. Na driekwart jaar kan ik eindelijk zeggen dat ik het gevoel heb dat ik na een aantal combinaties medicijnen en therapie dat ik stabiel begin te worden. Mijn oude ik, voordat ik ziek werd.

Hierbij heb ik totaal geen hulp gehad van Jeugdzorg of andere instantie die op het welzijn van de kids let. De enigen die erbij betrokken waren, dat waren mijn man, de psychiater, de psycholoog, de basisschool die ingelicht werd en een heel goede vriendin die op de kids paste als ik dreigde te flippen.

Het allerbelangrijkste is een goede vangnet. Niet het zwaard van Damocles boven je hoofd, terwijl je er juist van alles aan doet om zo snel mogelijk stabiel te worden. Kijk per individu wat nodig is, en plaats niet een groep zieken in een hokje. Want als nu de psychisch zieken aan de beurt zijn, wie zegt niet dat degenen met suikerziekte, dwarsleasie's, MS, beroertes of hartpatienten de volgenden zijn die in datzelfde hokje gestopt worden.

Ok, wij zijn ziek, maar niet elke psychisch zieke is daarmee ook uitgerangeerd als ouder of individu en klaar om hun verantwoordelijkheid te delen met een instantie en plaats te nemen achter de geraniums.

Grt, Angela, 30 jaar, manisch depressief en moeder van 2 kids van 5 en 3 jaar.

zaterdag 6 januari 2007, 13:48 uur #30

TheFreshPrince

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 13:37 schreef Ansie het volgende:

[..]
- lang verhaal wat ingekort -

Grt, Angela, 30 jaar, manisch depressief en moeder van 2 kids van 5 en 3 jaar.

R.E.S.P.E.C.T. foto

zaterdag 6 januari 2007, 13:57 uur #31

dutch-mamma

Silence, Exile, Cunning...

Jeugdzorg inschakelen? Die instelling maakt nu al veel fouten en werkt met enorme wachtlijsten! Maar ik kan Dhr.Janssen verder wel begrijpen.

Wat vooral verplicht moet worden, is dat de kinderen (en hun eventuele partners) ingelicht moeten worden door eventueel behandelende artsen (psychiaters, psychologen, instellingen). Jammer van die privacy, maar ik maak van dichtbij mee, hoe een vrouw in de zenuwen zit omdat haar schoonvader en schoonzus allebei "iets" hadden (beiden overleden in een psychiatrische inrichting, doodsoorzaak is vaag), terwijl er in de schoonfamilie ooms en tantes zijn die ook duidelijk "anders zijn". In dit geval is de angst vooral vanwege een erfelijke invloed van de psychische problemen.

Inmiddels ziet ze haar man ook steeds meer trekjes krijgen die niet helemaal kloppen, en ook haar oudste kind heeft dat! Dit is met haar man en schoonfamilie onbespreekbaar, er is "niets aan de hand". Haar huwelijk staat inmiddels op springen.

Vooral vanwege de kinderen probeert de vrouw achtergronden te weten te komen van de overleden schoonvader en schoonzus. Dat lukt niet vanwege de pricavy. Het vermoeden is dat het om een aan autisme verwante stoornis gaat (vermoedt het RIAGG, waar hun oudste kind inmiddels is voor onderzoeken... wat ook niet opschiet). Omdat zowel schoonvader als schoonzus hieraan leden, heeft haar man een niet zo fijne jeugd gehad. Een zwager, waar ze al een tijd geem contact meer mee hebben, vertoont in lichtere mate hetzefde gedrag als schoonvader en schoonzus.

De erfelijke hartklachten en astma binnen haar familie zijn bekend. Waarom zo geheimzinnig over psychische ziektes, terwijl die minstens zoveel gevolgen kunnen hebben?

Met het oudste kind zijn inmiddels flink veel problemen, zowel vanwege het gedrag als vader als het eigen gedrag. Een echtscheiding is waarschijnlijk onderweg, en professionele hulp is hard nodig, maar loopt voor geen meter (oudste zit bij het RIAGG maar dat gaat erg traag).

Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)

zaterdag 6 januari 2007, 13:59 uur #32

dutch-mamma

Silence, Exile, Cunning...

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 13:37 schreef Ansie het volgende:

[..]

Wat een bull....Afgelopen maart is bij mij een bipolaire stoornis vastgesteld, nadat ik vier keer in 5 jaar tijd een depressie en een hypomanie doorgemaakt heb.
(...)
Hierbij heb ik totaal geen hulp gehad van Jeugdzorg of andere instantie die op het welzijn van de kids let. De enigen die erbij betrokken waren, dat waren mijn man, de psychiater, de psycholoog, de basisschool die ingelicht werd en een heel goede vriendin die op de kids paste als ik dreigde te flippen.
(...)
Ok, wij zijn ziek, maar niet elke psychisch zieke is daarmee ook uitgerangeerd als ouder of individu en klaar om hun verantwoordelijkheid te delen met een instantie en plaats te nemen achter de geraniums.

Grt, Angela, 30 jaar, manisch depressief en moeder van 2 kids van 5 en 3 jaar.

Diep respect voor jou, Angela! Ook omdat jij wél onderkent dat je een psychische ziekte hebt (bij de schoonfamilie van mijn vriendin is dat diep taboe) en hulp aanvaardt! En dat kan héél goed zonder de puinhopen van Jeugdzorg!

Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)

zaterdag 6 januari 2007, 14:04 uur #33

dutch-mamma

Silence, Exile, Cunning...

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 11:39 schreef krn176 het volgende:

[..]

Het is een misverstand er direct vanuit te gaan dat je kind wordt afgepakt, bureau jeugdzorg is er dan juist voor om de opvoeding van het kind te beschermen. Je vergeet dat psychische hulpverlening vaak een langdurig proces is dat enkele jaren kan duren waarbij verbetering slechts geleidelijk optreedt.

Medicijnen (de biologische benadering van psychische stoornissen) kunnen vaak alleen de ergste symptomen onderdrukken, nemen het gedrag vaak zelf niet weg en hebben bijwerkingen.

Het doel is dus juist het kind te helpen en te voorkomen dat een ouder waarbij een psychische stoornis is gediagonisticeerd van bekend wordt dat dit zo is.

Als bureau jeugdzorg dan een melding binnenkrijgt van iemand bijvoorbeeld over geestelijke/lichamelijke mishandeling en/of misbruik en er is dan al bij hun bekend dat een van de ouders pscyhische problemen heeft dan kan er eerder en effectiever worden ingegrepen en problemen bij het kind verder worden voorkomen.

Alleen werkt Bureau Jeugdzorg voor geen meter, sorry dat ik het zo bot zeg. Ik ken verschillende mensen die er zitten, en niet alleen voor grote problemen, maar ook voor kleine dingen die relatief makkelijk zouden kunnen zijn. Ze verdwijnen op grote wachtlijsten, of worden van instantie naar instantie gestuurd (die vervolgens zeggen "waarom bent u hier, wij kunnen u niet helpen", en in het ene geval wordt er met een kanon op een mug geschoten, terwijl in het andere (veel ernstiger) geval niets wordt gedaan.
Rapportages zitten vaak vol fouten waardoor een gesprek opeens heel anders lijkt te zijn verlopen (veel mensen weten niet dat ze het recht hebben de rapportages in te kijken en te corrigeren).

Ik heb voor iets simpels bij BJZ gelopen (aanvraag voor een bepaalde cursus voor 1 van de kinderen), helaas moest dat via hen (hebben ze een monopolypositie?!?). Ik ben me rot geschrokken van de omslachtigheid, bureaucratie, fouten, wachtlijsten etcetera! De cursus was perfect, de rompslomp er omheen gruwelijk. En dit was maar een simpel gevalletje voor hen, kan je nagaan wat ze met een ernstiger zaak (niet) doen... foto

Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)

zaterdag 6 januari 2007, 14:25 uur #34

Diesz

Stuiterbal

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 13:37 schreef Ansie het volgende:

[..]

Wat een bull....

Ok, wij zijn ziek, maar niet elke psychisch zieke is daarmee ook uitgerangeerd als ouder of individu en klaar om hun verantwoordelijkheid te delen met een instantie en plaats te nemen achter de geraniums.

Grt, Angela, 30 jaar, manisch depressief en moeder van 2 kids van 5 en 3 jaar.

AMEN!!! foto

Creativity is inventing, experimenting, growing, taking risks, breaking rules, making mistakes, and having fun
Druifje!!

zaterdag 6 januari 2007, 15:11 uur #35

Ansie

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 14:25 schreef Diesz het volgende:

[..]

AMEN!!! foto

Ach weet je, we kunnen nu wel een heksenjacht beginnen omdat er een aantal afschuwelijke dingen gebeurd zijn die wellicht voorkomen hadden kunnen worden als verschillende instanties leren wat minder bureaucratisch te zijn en samen te werken met andere instanties. Maar laten we reeel zijn, 16% van de mensen maakt een depressie door (licht of zwaar), weet je hoeveel werk je je dan op de nek haalt.

Als je dan toch wenst mensen op de vingers te tikken, laat dan het balletje bij de psychiater zelf liggen, en laat die beslissen of het wenselijk is om een derde partij in te schakelen. Net zoals nu het verplicht opnemen in een inrichting werkt.

zaterdag 6 januari 2007, 16:08 uur #36

gezondverstand

quote:
Op zaterdag 6 januari 2007 @ 10:29 schreef Ansie het volgende:
Daar ben ik het deels niet mee eens.

Waar trek je de grens dat iemand psychisch niet functioneert? Is dat bij de diagnose, de behandeling of op het moment dat iemand door het lint gaat.

Ik ben persoonlijk van mening dat degenen die er keihard aan werken om stabiel te worden c.q. te blijven door middel van therapie en medicijnen, en die geen gevaar voor hun gezin vormen, niet bij voorbaat gelijk al met Jeugdzorg die een wijzend vingertje omhoog steekt, in aanraking komen. Dit om het simpele feit dat het een extra druk oplevert, waarbij het maar de vraag zal zijn of dit een positieve druk of een negatieve druk zal zijn.

Kat in het nauw maakt rare sprongen.

dat is echt zo, gold destijds voor mij wel, gelukkig is het met mij goed gegaan en heeft de jeugdzorg geen schadelijke invloed kunnen uitoefenen.

zaterdag 6 januari 2007, 17:57 uur #37

my_own

living my life

Nu pas?

Fairytales don't always have a happy ending, do they?

zaterdag 6 januari 2007, 18:05 uur #38

GasTurbine

SEE THE PATERN ON MY COCK

Was dit dan niet zo? foto

Schandalig foto

'houd je bek is joh, als je zulke grote kk praatjes heb moet je is naar Tiel komen.'
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”

zaterdag 6 januari 2007, 18:09 uur #39

blieb

En daar komen ze nu pas mee.

Twee jaar geleden behoorlijk pissig geweest bij jeugdzorg omdat ze niets met de vader van een ernstig mishandeld kind wilden doen. De argumentatie "onze hulpverlening stopt bij 18 jaar". En tja, vader was die leeftijd allang gepasseerd. Pas na flink aandringen, wilde men accoord gaan met het kontakt houden met de psychiater en de behandeling volgen - dit terwijl de vader al bij voorbaat acoord was met het intensieve kontakt tussen psychiater en jeugdzorg: toch vertikte jeugdzorg het in eerste instantie.

De werkdruk is stomweg nog altijd veel te hoog bij jeugdzorg en de door de overheid opgelegde bureaucratie is enorm. Ik hoop dat de voortastendheid van Verdonk hier voor enorme veranderingen gaat zorgen. Laat de kabinetsonderhandelingen nog maar een tijdje duren.

Reageer zelf