Dochter 'steelt' compensatie 'troostmeisje'

Vandaag is de 65-jarige Anna door de rechtbank veroordeeld wegens het onrechtmatig opeisen van de schadevergoeding die haar moeder, een voormalig 'troostmeisje', eigenlijk ten deel had moeten komen.

Toen in 1942 de Japanners Nederlands-Indië binnenvielen kwamen zo'n honderdduizend Nederlandse burgers in zogenaamde 'jappenkampen' terecht. Een onbekend aantal Nederlandse en Indische vrouwen werd vervolgens gedwongen om in bordelen te zorgen voor 'het seksuele plezier van Japanse militairen'. Louise, de nu 93-jarige moeder van de veroordeelde vrouw, was één van die zogenaamde 'troostmeisjes' die werden gedwongen tot prostitutie.

De zogenaamde troostmeisjes waren een initiatief van de Japanse machthebbers om het moraal van de troepen te verhogen. Deze zouden beter presteren als ze zich ongegeneerd zouden kunnen verlustigen aan vrouwelijk schoon. Ook zou deze 'voorziening' massale verkrachtingen voorkomen, zoals die in 1938 bij het Chinese Nankin, waarbij maarliefst twintigduizend vrouwen verkracht werden. Volgens de Japanse machthebbers zou er in de bordelen toezicht kunnen worden gehouden op de hygiëne, waardoor massale uitbraak van SOA's voorkomen zou worden.

De 'troostmeisjes' zijn tijdens de bezetting maandenlang, nacht na nacht, door de ene militair na de andere verkracht. Door uitputting en geslachtsziektes stierf een groot deel van deze vrouwen.

In 1999 stapte Anna naar de stichting die de belangen van Nederlandse 'troostmeisjes' als haar moeder behartigde. Daar kreeg ze formulieren voor een schadevergoeding voor haar hoogbejaarde moeder. Ze vulde vervolgens thuis de formulieren in, vervalste haar moeders handtekening en liet het geld op haar eigen rekening storten.

Enige tijd later kreeg haar zus argwaan, omdat haar Anna veel geld besteedde. Haar moeder begreep ook niet waarom ze nog geen schadevergoeding had ontvangen. Toen kwam de oplichting uit.

Anna heeft bij de rechtbank geen verklaring afgelegd over het hoe en waarom van haar daad. Tegenover de politie verklaarde ze eerder recht op het geld te hebben. Want, zo vond ze, ze was "tekortgedaan ten opzichte van de andere kinderen."

De vrouw, die in het echt niet Anna heet, is veroordeeld tot een werkstraf van 120 uur en de verplichting tienduizend euro over te maken aan Slachtofferzorg Nederland. Wanneer ze dit niet betaalt, zal ze nog eens 120 uur moeten werken.