Big Bang klonk als een diepe toon
Natuurkundigen van de universiteit van Washington hebben het "Woord" nagebootst (geluidsfragment) wat door de hete materie trilde kort na de Big Bang. Deze toon kneep materie samen, en trok materie uit elkaar tot het helaal gekneed was zoals het nu is.
Hoewel het heelal uitgedijd en afgekoeld is, hebben deze geluidsgolven hun vingerafdrukken achtergelaten. De zijn te meten als temperatuurvariaties in de nagalm van de big-bang, de zogenaamde "cosmic microwave background".
Om het geluid te bepalen werden er gegevens gebruikt die door de NASA Wilkinson Microwave Anisotropy Probe gemeten zijn. De probe heeft kleine verschillen in temperatuur in het heelal gemeten. Met behulp van deze variaties zijn de frequenties van de geluidsgolven afgeleid die de eerste 760 duizend jaar van het begin van het heelal door het heelal trilden.
Omdat de frequenties te laag zijn om te horen zijn ze herschaald tot hoorbare frequenties. Desalniettemin zijn de luidheid en de hoogte van de geluidsgolven genoeg om te horen wat er gebeurde in het begin. Gedurdende de honderd seconden durende opname wordt de frequentie naar verloop van tijd trager. Dit komt omdat de geluidsgolven langer worden naarmate het heelal groter werd.