Dertig procent belwinkels niet koosjer
Uit het rapport Verkeerd Verbonden? dat de Amsterdamse burgemeester Job Cohen gisteren presenteerde, blijkt dat belwinkels in de hoofdstad broeinesten zijn van criminaliteit. Vooral telecomfraude, illegaal geldwisselen en belastingontduiking komen voor. Bovendien bestaat er nauwelijks toezicht op belhuizen. Belhuizen zijn winkels waarvandaan je goedkoop naar het buitenland kan bellen.
Op één na zijn alle belwinkels in handen van buitenlanders, vooral Pakistanen, die vrijwel de helft van de belwinkels bezitten. Zeker 30% van de eigenaren van belhuizen is bij de politie bekend, 21 vanwege meerdere misdrijven. Het rapport noemt dit nog maar 'het topje van de ijsberg'.
Cohen waarschuwt de branche niet als geheel te criminaliseren. Er is ''wel degelijk een grote bonafide markt'' voor belhuizen, aldus Cohen. Wel moet de gemeente de winkelsluitingswet streng handhaven. Belhuizen mogen als dienstverlener in beginsel 24 uur open zijn. Maar zij verkopen van alles erbij, en vormen aldus een oneerlijke concurrentie voor andere winkels die zich wél aan de sluitingstijden houden.
De belwinkels moeten voor de keus worden gesteld: of alleen maar belwinkel, óf ook andere zaken verkopen, maar dan ook de winkelsluitingsregels naleven. Stadsdelen als Centrum en Zeeburg zijn al begonnen met het wijzigen van bestemmingsplannen om belwinkels terug te dringen.
Eerder rolde justitie al een criminele organisatie op, die middels belhuizen de boel oplichtte.
