Groepsverkrachting: allochtonenprobleem?
Vijf jaar geleden dacht Hendriks nog dat Marokkaanse en andere allochtone jongens een 'verwrongen beeld' hebben van Nederlandse meisjes. Die zijn, vinden ze, 'niet netjes' en daarom kunnen ze hun gang gaan. Nu komt Hendriks daar op terug: "Het zijn net zo vaak Nederlandse jongens die het doen en het is een 'delict van alle tijden', iets dat vooral in de grote stad gebeurt. En in oorlogen. Men laat zich meeslepen."
Samen met anderen deed Jan Hendriks, die hoofd behandeling jeugd bij een TBS-polikliniek is, onderzoek naar de verschillen tussen jongens die in hun eentje verkrachten en jongens die het in een groep doen. De groepsplegers, stelt hij vast, zijn bijna nooit ernstig gestoord. Het zijn meestal vrij normale jongens, die misschien alleen wat 'grenzelozer' zijn en zich slecht kunnen inleven in een ander. ,,Ze laten zich meeslepen door de omstandigheden.'' En dat is voor Marokkanen niet anders dan voor Nederlanders of Surinamers of Turken. Vaak zijn er maar twee hoofddaders. De rest zegt dat ze hebben meegedaan.
Volgens Hendriks recidiveren na behandeling minder dan 10% van de daders van groepsverkrachtingen. Vaak is alleen de angst voor de straf al genoeg. We leggen ze uit: "Nu ben je er nog genadig van afgekomen. Maar de volgende keer? Als je volwassen bent? Hoe denk je dat ze in de gevangenis met je zullen omgaan?". Soms komt een veroordeelde verkrachter langs om de daders te vertellen hoe erg de pesterijen in een gevangenis voor volwassenen zijn.
Voor de geïnteresseerden, het hele artikel over groepsverkrachtingen.
