Rosenmöller voelt zich belazerd

En dan nu het volgende deel in de Singh Varma soap:

"Ik ben belazerd en ik voel me belazerd. Ik was een collega. Hoe moet het zijn voor iemand die wél kanker heeft als een publiek figuur zo door de mand valt? Het is een waardeloos gevoel." Voor het eerst spreekt Paul Rosenmöller, leider van GroenLinks, over zijn fractiegenote in de Tweede Kamer Tara Singh Varma en haar vermeende dodelijke ziekte. Rosenmöller zat wekelijks aan haar ziekbed, totdat hij ontdekte dat haar verhaal was verzonnen.

"In de zomer vorig jaar vertelde ze me dat ze ongeneeslijk ziek was, dat ze kanker had. Ze vond het moeilijk erover te praten en dat verbaasde me niet. Op 18 november namen we als fractie afscheid van haar, dat was een heel emotioneel moment. Ik had geen reden te twijfelen. We zouden een collega verliezen; dat was een harde klap. Je doet alles wat je kunt. Ik sprak veel met haar over leven en dood. Niet het soort gesprekken dat je normaal met een collega voert en we kregen een heel sterke vertrouwensrelatie."

"De intensiteit van onze gesprekken nam toe toen ze vertelde dat haar situatie dit voorjaar zou verslechteren. Er waren offerdiensten bij haar thuis, hindoeïstische diensten, samen met haar priester en van de fractie ook Femke Halsema. Ze vroeg of ik er iets wilde zeggen, ook of ik op haar crematie wilde spreken. We hebben er speciaal een avond voor belegd."

"Ik wist van de geruchten dat ze niet ziek zou zijn, geruchten, geen feiten en ze kwamen van mensen die een financiële relatie met Tara hadden. Ik weet dat ze ernstige fouten heeft gemaakt in het verleden, maar vertrouwen is hartstikke belangrijk, ook in de politiek. Ze bleef er goed uitzien en ik wist ook wat ze daarvoor deed. Je kunt iemand niet half vertrouwen en half wantrouwen. Als je in de huiskamer spreekt over de naderende dood, twijfel je niet als je de deur achter je sluit. Je zou wel een heel gespleten persoon zijn."

"Ik heb de geruchten ook met haar besproken. Haar gezegd dat ze ervan af zou zijn als ze een verklaring van haar arts gaf. Ze vond het de wereld op z'n kop en dat was het ook. Zij wilde er niet aan. Formeel had ze gelijk, het was haar keuze. Toen had ze geen publieke functie meer en ik heb die afweging gerespecteerd."

"Die vrijdagavond kwam de TROS met een nieuw feit: ze was niet bekend in het ziekenhuis. Op zaterdagmorgen ben ik naar haar toe gegaan. ''Tara, ik heb altijd in je geloofd, ik wil het nog steeds, maar geef me een bewijs, je ponskaartje, je afsprakenkaart. Ik mag dat van je vragen." Zij begreep het. Ze zei ook dat ze niet stond geregistreerd als Varma, maar als Oedayraj Singh Varma. Maar dat was toen niet meer genoeg.

"Ze gaf me namen van twee artsen. Je mag ze alles vragen, zei ze. Ik wilde alleen een bevestiging. Ze beloofde haar artsen te bellen. Ik zou de volgende ochtend met vakantie gaan. Toen ik niets meer van haar hoorde, heb ik zelf gebeld. De ene arts bestond niet, de andere had haar niet als patiënt."

"Ik heb mijn vakantie uitgesteld en ben naar haar toe gegaan. Ze was ingestort toen ze voelde dat de netten zich om haar sloten. Ik heb haar geconfronteerd met de feiten en haar gezegd dat ik die publiek zou maken. Ik heb ook de psychiatrische crisisdienst gebeld. Ze was zeer verward, een gesprek was niet mogelijk."

"Het is een persoonlijk drama. Ik was kwaad, het vertrouwen is gekrenkt. Hoe moet haar familie zich voelen, de Surinaamse gemeenschap, de mensen die wel kanker hebben? Steeds opnieuw draai je de film af. Had ik het eerder moeten weten, had ik dit kunnen voorkomen? "

"Na mijn vakantie heb ik haar gezegd dat ik boos ben, maar ook dat ze alle steun kan krijgen die ze nodig heeft. Ik laat haar niet zomaar zakken. Nee, GroenLinks voelt zich niet verantwoordelijk voor de financiële toezeggingen die ze deed. Ook niet moreel, maar we zijn niet blind. We onderzoeken de schade aan dat Indiase project. Misschien moeten we toch iets doen. Het is bizar en triest. Ik denk vaak aan de vermeende ontvoering van Croiset. Het bestaat dus dat je je omgeving zo lang iets kunt voorspiegelen. Het is een ervaring die een deuk slaat in het vertrouwen dat je in mensen kunt hebben."