Keihard verwijt op monument Volendam
De tekst is afkomstig uit een gedicht van een van de moeders. Waarnemend burgemeester Hans Bulte laat weten dat een bezorgde Volendammer hem per brief informeerde over de tekst. Volgens de briefschrijver kunnen de woorden verkeerd worden uitgelegd. 'Het is maar net hoe je hem leest. Alle water van de zee wast natuurlijk niet weg wat hier is gebeurd. Maar het is ook niet gezegd dat het had kunnen worden voorkomen. Ik heb zoiets van: wie de schoen past, trekke hem aan.'
Op de zeskantige sokkel komt een bronzen beeld te staan. De moeders hebben gekozen voor een beeld van een jonge vrouw die een duif de vrijheid geeft. Het beeld dat uit een catalogus van grafbeelden is gekozen, wordt gegoten bij een Italiaans bedrijf. De gemeente heeft zich bereid verklaard de kosten te dragen. Het gaat om een bedrag van rond de dertigduizend gulden.
Bij de dertien graven en het monument komen bankjes te staan en er worden dertien bomen geplant, als symbool van eeuwig leven. Zodra het beeld er staat, bespreken Woerlee en de pastoor met de groep moeders of het bijvoorbeeld wenselijk is het monument in te zegenen of er een dienst bij te houden. Woerlee is van mening dat de graven nimmer mogen worden geruimd.
De burgemeester is van mening dat er voor niet-naasten elders een monument moet komen. Daartoe is overleg nodig met alle betrokkenen.
