Benny Buisman: Ik wil het helemaal niet hebben over B&B Vol Liefde (10 september
Toen ik net begon met schrijven gooide ik mijn eerste column in een topic op het FOK!Forum, gewoon omdat ik nieuwsgierig was naar wat de reacties zouden zijn. De eerste inhoudelijke reactie die volgde was van iemand die vroeg wat ik vond van het nieuwe seizoen van B&B Vol Liefde; het probleem is dat ik daar eigenlijk heel kort over kan zijn. Kut, kutter, kutst.
Aan voice-over Jeroen Kijk in de Vegte ligt het niet. Hij is een vondst, niet alleen bij dit programma maar van deze complete generatie Nederlandse televisie (en radio). Kun je je voorstellen dat zo'n frisse stem al dertig jaar in talloze programma's te horen is? Deze grootheid, laten we dat inmiddels en zonder sarcasme zeggen, begon ooit bij Club Veronica en werd van daaruit steeds bekender bij de kijker en luisteraar. De keren dát ik B&B -in voorgaande seizoenen- heb gezien en mensen er dit seizoen over hoorde, was men gewoon vol lof over zijn toevoegende teksten. En terecht: grappig, maar nooit te veel.
Eerder deze week probeerde ik nog eens de aller, allereerste aflevering te kijken op Videoland. Je denkt dat het niet zo lang geleden is, maar even de cold open aan en de realitycheck kickt in: Art Rooijakkers die jou als kijker welkom heet. Ik was al helemaal vergeten dat hij ooit het programma presenteerde. Hij heet ons welkom bij 'Bed & Breakfast Vol Liefde'... Ieuw! Ieuw-ieuw-ieuw! Dat was de oorspronkelijke titel, ja. Was ik ook vergeten. Toen zag ik de disclaimer onderin beeld dat 'Alle kandidaten uitvoerig waren getest op corona'. Ik lul niet meer.
Je hóeft B&B vol Liefde niet meer te kijken dit seizoen, want dat wordt voor jou gedaan. Dat is het grote pijnpunt en voor mij datgene wat het onmogelijk maakt om het nu nog te recenseren: iedereen vindt al alles over iets, en zeker als het gaat om B&B vol Liefde. Ik vlieg het daarom iets anders aan. Ik ga gewoon mijn eigen ervaringen uit de media gebruiken om deze column toch inhoudelijk interessant voor je te maken. En ja, ik haal dan toch weer even een oud-kandidate aan, want Debbie de Jong was twee jaar geleden de reden dat de Televizierring aan de neus van de makers voorbij ging. Zij flikte de klassieke 'Luizenmoeder'-fout en was net iets te gretig aan het oproepen vooral op B&B te stemmen. De kijker gunde het daardoor al snel niet meer.
Dit is wat jullie thuis op tv hadden kunnen zien, maar wat je nooit hebt kunnen zien is de afterparty, in de veel te warme kelder van Amsterdam Carré. Terwijl Debbie vol aan het genieten was van alle aandacht, dacht ik, kom, ik ga er vol op af. 'Debbie, gefeliciteerd!' "Hoezo!? WE HEBBEN NIET GEWONNEN, JA!?" Zo, die zit. Het feit dat ze een liefde heeft gevonden, het feit dat ze daar mág zijn, allemaal stuk voor stuk redenen om iemand mee te feliciteren, maar nee, Debbie was een sléchte verliezer. Ik hoorde recent dat zij in haar vroegere werk bij John de Mol ook zo'n kreng kon zijn. Een lieverd, maar wel een kreng (want 'alles voor John'). Die mentaliteit in de media is gewoon niet gezond, toen niet, en nu nog steeds niet.
Goed, we springen even twee jaartjes vooruit. Jean-Paul was dus een nep-kandidaat, zijn boezemvrienden waren mensen die het spelletje meespeelden om de B&B (Die dus helemaal niet van Jean-Paul is) zo snel mogelijk te verkopen en die engerd (Want in elke promo waarbij RTL juist de moeite moet doen hem goed voor de dag te laten komen leek ie een enorme creep) genoot van alle aandacht.
Daarmee kom ik bij pijnpunt twee: er wordt te veel gemaakt. Veel teveel seizoenen, veel teveel afleveringen, veel teveel kandidaten. We weten niet meer waar we naar kijken. Dat doet RTL altijd: ze maken iets wat scoort, en rekken dat vervolgens op naar anderhalf uur of nóg langer, of rekken het uit van 12 tot 28 afleveringen. Bij Married At First Sight deden ze het ook al. RTL, kap daarmee! Het is zó duidelijk je verlies tonen, je bezorgdheid over alle bezuinigingen en je angst om kijkers te verliezen. Maar als je ieder succesje zó uitmelkt, blijft er niks over.
Kijk nou eens naar Oos Kesbeke. Terwijl Debbie in de kelder van Carré liep te tieren dat 'háár' B&B vol Liefde níet had gewonnen, liep hij met zoons Camiel en Silvian zijn ogen uit te kijken, en te genieten van het feit dat tout bekend Nederland met hém op de foto wilde. Zijn 'Augurkenkoning' begon in de luwte op 5, maar was een instant hitje. Nu twee jaar later heeft Oos een autobiografie, een vierde seizoen op vlaggenschip RTL 4, deals met Easy Toys, noem maar op...
Alsjeblieft Oos, laat het jou en je familiebedrijf niet naar je hoofd stijgen. Blijf er nuchter onder. Je bent Debbie niet. En je bent Jean-Paul al helemaal niet.