Het leven van Jyske #7 de wereld ontdekken
Gehuld in haar nieuwe kleertjes probeert ze op het aankleedkussen haar hoofd op te tillen. Dat wil nog niet helemaal lukken waarna een huilkreet volgt. Ik druk iets op haar onderrug om haar te stimuleren haar hoofdje op te tillen. En het gaat steeds beter. Ook gaat ze steeds meer zien. Wat eerder 20 tot 30 centimeter te zien was, wordt verder en dat is te merken. Bij het liggen op de borst kijkt ze rond, kijkt naar de richting van geluiden die ze hoort en .... zie ik daar een lachje?
Deze week gaat Jyske ook voor het eerst naar het consultatiebureau, daar wordt ze gemeten en gewogen en wordt er een check up gedaan. En ze is wederom gegroeid, ze weegt nu 2540 gram en is 47.5 centimeter. Ze tilt vrijwel zelfstandig haar hoofdje op en de kinderarts staat er haast van te kijken. "Zo klein en zo sterk al, ze is een snelle dame." wordt gezegd, en dat klopt ook wel. Veel andere ouders maar ook kinderen vinden Jyske een lief, klein meisje en ook dat klopt. Al is ze gegroeid, ze blijft klein ten opzichte van "het gemiddelde kind".
We lopen terug naar huis met de kap omlaag in de schaduw, ook in de kinderwagen kijkt Jyske lekker rond tot ze in slaap hobbelt. Normaal gesproken zouden we met de auto gaan maar gezien de markt en de vele Duitsers is er vrijwel zeker geen parkeerplek bij het consultatiebureau. Eenmaal thuis wordt ze weer wakker in de box en zet het op een huilen. Ze heeft honger, het liep ook wat uit en de luier moet worden verschoond. Na de voeding en een schone luier leggen we haar in de box, even rusten van alle indrukken. Maar ze wil niet.
Ze wil alleen papa en mama. Overdag ligt ze dan ook veel bij ons. De voeding voor het slapen is dan ook een lastige, alleen in bedje vindt ze eigenlijk maar niks, het liefste ligt ze bij mama, maar papa en mama willen ook slapen. We proberen het eens anders, de laatste voeding voor het slapen geeft papa en na het boertje gaat ze bedje in. Dit gaat zonder morren dus dat moeten we vaker gaan proberen.
Inmiddels is ook het meeste kraambezoek wel geweest, sommige mensen al twee keer. We proberen de vele cadeau's een plekje te geven. Ook het megapakket wat we vanuit DTS hebben mogen ontvangen. Een aantal users, waarvan een die helaas niet meer onder ons is, heeft daar aan meegedaan. Zijn naam staat op het bijgevoegde kaartje dat op de gangdeur hangt richting het toilet.
Ik werd wakker en had zin in de dag! Jyske sliep nog, dus ik kon in alle rust van mijn koffie genieten, tot ik het nieuws las dat sinterklaaskapoentje niet meer is. Om wat afleiding te zoeken ga ik een middagje bij de kringloop werken. Iets wat hij ook graag deed. Het magazijn is een puinhoop en ik besluit daar op te ruimen. Ook kom ik spullen voor 5 december tegen en begin te zingen "Sinterklaaskapoentje, gooi wat in mijn schoentje, gooi wat in mijn laarsje, dank u Sinterklaasje". Mijn collega's kijken mij vreemd aan. Na het opruimen zie ik vrouwlief binnenlopen met Jyske en ik fleur weer op. Zo dicht kunnen dood en leven bij elkaar liggen. Het leven van Jyske gaat verder, dat van hem is gestopt. Rust zacht vriend.
En voor de volgers van Jyske: tot volgende week!
