Het leven van Jyske #4: de kraamweek

Het is de kraamweek. Sanne en ik zijn benieuwd wat voor kraamhulp we krijgen. Een van de oude stempel? Een jong iemand die alles volgens het boekje doet? Of er tussenin?

Het is het laatste. Jolanda (niet haar echte naam) is een moeder van 3 pubers en zit al 35 jaar in het vak. "Wat zijn jullie verwachtingen?" vraagt ze. "Het is ons eerste kindje, dus geen", antwoorden we. "Nou, dat maakt het makkelijk voor mij", grapt ze. "Wat moet er gedaan worden? Is jullie bed verschoond?". En zo begint de kraamweek. We krijgen veel uitleg, tips en tricks over hoe Jyske te voeden, aan te kleden en de verschillende huiltjes te herkennen. Ook gaat Jyske in bad. Voorzichtig als ik ben, laat ik haar in het water zakken met haar voetjes tegen de rand. "Als ze zich afzet, moet je gewoon meegaan, dan vindt ze het fijn", zegt Jolanda. En dat doet Jyske. Ik sprenkel wat water over haar buikje en hoofdje. Ze vindt het heerlijk en geeft geen kik. De kraamhulp blijft van 8 tot 16u en aan het eind van de dag kunnen we terug kijken op een mooie dag. Ook Jyske ligt tevreden te slapen.

De volgende dag ben ik al vroeg op, om half 7 staat de tweede was aan en rommel ik wat in huis. Als Jolanda 8 uur aan de deur staat vertel ik dat de tweede was aan staat en ze vraagt lachend of er nog werk is voor haar of dat ze weer kan gaan. Omdat ze er toch al is, laat ik haar binnen. We drinken een kop koffie en bespreken de avond en de nacht. Sanne komt op dat moment ook beneden terwijl Jyske nog ligt te slapen. Ook vandaag leren we weer veel, de voeding wordt verhoogd van een aanbod van 30ml naar 60ml, en dan kijken wat Jyske op kan. Ze is een kleine sterke meid die er wel komt.

Jyske was tot vandaag een illegaal in eigen land; ze was nog niet aangegeven bij de gemeente. Dat gaat vandaag gebeuren, ze krijgt een BSN nummer, haar achternaam wordt vastgelegd en krijgt haar eerste boekje gemaakt door de burgemeester. Ook komt er kraambezoek, dat loopt de hele week al wel door. In de agenda is amper plek. Waar "Vrij" staat, komt niemand, dat zijn onze rustdagen. Waar "Open" staat, kunnen mensen op bezoek komen in de ochtend tussen 10 en 12 uur, of in de middag van 15 tot 17 uur. Soms moet ik letterlijk zeggen: "Sorry, dan is Jyske al volgeboekt". Tussen 12 en 15 uur rusten vader, moeder en kind. En dat is nodig, gezien ikzelf alle nachtvoedingen op mij neem vanwege Sanne haar epilepsie.

Nadat Jyske eerder deze week in bad is geweest, is het ultieme mama-kind moment: samen douchen. En wat ziet dat er prachtig uit, ook hier is Jyske zo rustig, het kan niet anders dat zij net als papa een echte waterrat wordt. Na het douchen krijgt ze weer een voeding maar is eigenlijk te moe. Het wordt een van de mindere drinkdagen, maar dat mag. Als het maar geen gewoonte wordt.

Jyske is vandaag precies een week oud. En is terug op haar geboortegewicht, de mindere drinkdag heeft dus geen effect gehad. Integendeel zelfs. We mogen dus met haar naar buiten maar daar wachten we nog even mee. Wel krijgt Jyske een massage en ik de vraag om babyolie te halen. Ook haal ik nog wat kleertjes want in maat 50-56 kan ze zwemmen, gelukkig lijkt zij een waterrat. Het is ook de laatste kraamdag, we oefenen nog wat met babyhuitjes en sluiten de dag af.

Inmiddels stromen de kaartjes en cadeaus binnen. Van het werk een gepersonaliseerd pakket met o.a. een omslagdoek en (waterdichte) rugzak, die we mooi als zwemtas kunnen gebruiken. Ook komt de FP-Koningin langs met een "cadeautje" namens een aantal DTSers, erg leuk! De verloskundige komt langs om de week af te sluiten. Het gaat goed, we hebben steeds meer in de gaten wat Jyske wil. "Lastig zoeken soms, des te leuker het vinden is", zeg ik tegen de verloskundige. De volgende dag belt kraamzorg om de overdracht naar het [s]concentatiebureau[/s] consultatiebureau te geven. Zij komen langs op de dag dat Sanne en ik 15 jaar samen zijn en we ons eerste gezinsuitje hebben. Hoe dat gaat, lees je volgende week in "Het leven van Jyske".

Jyske (Foto: _UserName_)