Nieuw elan? Mehoela!
In mijn jonge jaren, 10 jaar geleden, kon ik mij bij vlagen wezenloos ergeren aan onze Nederlandse politiek. Het systeem, de mensen en de pers. Mijn bloeddruk steeg daardoor dramatisch. Op advies van mijn huisarts stopte ik met het 'in depth' volgen van de politiek. Binnen enkele weken zat ik op een prachtige bloeddruk. 80/120, jippie!
Tijdens de laatste eeuwig durende informatie en de dito formatie was het sleutelwoord 'nieuw elan'. Ik dacht: “Kijk Herman, je kunt na aantreden van het nieuwe kabinet gewoon weer de politiek volgen zonder je leven op het spel te zetten”.
Wat mij direct opviel was dat dezelfde partijen, die alles zo’n beetje wisten te verkloten en dientengevolge demissionair werden, er gewoon weer zitten. Bloeddruk 90/130 op mijn meter thuis. En dan zitten er veelal ook nog eens dezelfde mensen. Met name lulletje Rutte en mutsje Kaag verdienen aandacht. Ik had gehoopt van die twee verlost te zullen worden. Geenszins. Sterker: de één blijft de baas van het spul en de ander gaat over de centen. Maar goed, juist die twee hadden mij nieuw elan toegezegd. Bloeddruk blijft constant op 90/130. Zorgelijk, echter niet levensbedreigend.
Dus ik ging wat recente debatten van het vorige kabinet terugkijken op Debat gemist en ging door met de eerste debatten van het nieuwe kabinet en wat blijkt: godbetert, Rutte IV. Mijn bloeddruk, het manchet van de bloeddrukmeter steevast om de linkerarm en op gezette tijden meten, schoot regelmatig in het rood. Bij herhaling 100/160, met uitschieters daarboven. Ik dacht bij mezelf: “Da’s niet pluis. Kappen!”. Het was voor mij inmiddels bloed helder dat het beloofde nieuwe elan er niet was. Niet in dit kabinet. Besloten de politiek maar weer te laten voor wat ze is. Ongezond. Toch wil ik u, gewaardeerde lezer, twee voorbeelden die mij lieten concluderen wat ik eigenlijk al wist niet onthouden. Met gevaar voor eigen leven al doende.
Als eerste noem ik Ernst Kuipers. Opvolger van de man met die rare schoenen op VWS. Ernst moest op het laatste nippertje nog lid worden van D66. Was dat een vrijwillige keuze? We zullen het nooit weten. Dit terzijde. Die rareschoenensmurf presteerde het tot drie keer toe de “tijdelijke wet maatregelen covid-19” te verlengen voordat de Tweede Kamer erover kon debatteren. En wat doet Ernstje? Precies hetzelfde. Zijn eerste onrechtsstatelijke ejaculatie, vierde verlenging in totaal. Vriendje Omtzigt benoemde die onrechtsstatelijkheid in alle toonaarden- en dito soorten. Het mocht niet baten. Wat opvalt is dat rechtsstatelijk een goed woord lijkt te zijn en onrechtsstatelijk verschijnt met die rode kringels eronder. Food for thought. Bij meneertje Kuipers dacht ik in eerste instantie: “Een stapje richting een soort van technocratie. Een arts op VWS”. Helaas. Zijn expertise valt onder het coalitie-juk. En Hugo? Die doet nu volkshuisvesting terwijl hij nooit twee stenen op elkaar gekregen heeft.
Als tweede benoem ik graag Aukje de Fries. Haar naam wordt stelselmatig fout gespeld, ook door haarzelf. Ze is geboren in Leeuwarden. Dit, wederom terzijde. Deze Friese blom is nu staatssecretaris van het Ministerie van Financiën voor toeslagen en douane. In het Fries luidt haar titel: “Staetssekratis van oanhingsels en fierljeppen”. Geloof het of niet. Aukje moet nu haar licht laten schijnen over de “Hersteloperatie Kinderopvangtoeslag”. Tijdens de commissievergadering van 2 februari j.l. hierover gaf zij mij de onomstotelijke indruk niet ook maar de flauwste notie te hebben waar het over ging en bleef hangen in dezelfde holle frasen die we gewend waren van haar voorgangster, Alexandra van Huffelen. Aukje geeft aan met ouders in gesprek te willen. Mijn hemel. Ga tanken bij Pieter Omtzigt en Renske Leyten. Die hebben het intellect, de kennis en de kunde in de materie. Of bekijk de documentaire Alleen tegen de staat. Nee, van Aukje word ik niet vrolijk. Eigengereide diepvries. Weer zo’n typisch bestuurder die paden wil gaan wandelen die allang bewezen hebben tot niets te leiden. Die gaat het verschil niet maken.
Ergo: Er is geen sprake van nieuw elan. Punt. Ernst is opgeslokt door het coalitie regime en mag zijn bek niet meer opentrekken. Aukje is een pursang bestuurder en zoals alle andere bestuurders in dit kabinet heeft ze geen idee wat ze bestuurt.
Ik leef nog en breng dit epistel tot een cata (concrete aansporing tot actie). Voor mezelf: Bloeddruk te hoog nu en ik laat de politiek gaan tot vriendje Omtzigt premier is. Ik hoop dat hij ooit het minister-presidentschap als zijn “functie elders” zal mogen gaan omarmen. En als cata voor de gewaardeerde lezer en de verzamelde pers: Besteed geen aandacht meer aan politiek. Slecht voor de gezondheid en wellicht als politici geen aandacht meer krijgen dat het voltallige kabinet op zoek gaat naar......jawel, die “functie elders”.
Ben jij ook creatief met woorden en heb je iets te vertellen? Meld je aan als columnist!
Zelf iets te melden? Tip de crew!