Tong's voetbalcolumn #62

Je hebt spitsen in alle soorten en maten. Ian Rush had het totale plaatje. Perfect tweebenig, geweldige kopper, snel op de eerste meters, een schlitsohr, meedogenloos in de 16.

Zijn palmares bij Liverpool is indrukwekkend. Vijf landstitels, vijf League Cups, drie FA Cups en als bonus twee Europa Cups 1. 1983/1984 was zijn beste seizoen. In de halve finale scoorde ie in de moeilijke uitwedstrijd tegen Rapid Boekarest twee keer goed voor een 1-2 zege. De finale werd gewonnen tegen AS Roma.

Het was een elftal met legendarische Liverpudlians. Kenny Dalglish, Phil Neal, Ronnie Whelan (RIP), Graeme Souness en andere helden. "King of the Kop" werd zijn bijnaam. Ze raakten niet uitgezongen als ie weer eens had gescoord op Anfield. De teller zou blijven staan bij 346 goals in 660 officiële wedstrijden. Als international voor Wales nam ie opvallend vaak de winnende treffer voor zijn rekening.

Het Liverpool-sprookje strandde een jaar later in de finale tegen Juventus. De club waar ie in 1987 voor uit zou komen. Na een jaar keerde hij terug naar Liverpool. Waar ie tot 1996 zou spelen. Tijdens het Heizeldrama brak een muur de zegereeks van de na Real Madrid en AC Milan succesrijkste club in Europa. Voor jaren uit Europa verbannen. De vloek of ban werd nog wreder toen de club op Hillsborough getroffen werd in het rode hart. Ian Rush staat naast deze feiten in hun geheugen gegrift. Net zoals het bordje boven de ingang in de spelerstunnel. "You'll never walk alone."