Tong's voetbalverhalen #21

Ewald Lienen was in zijn tijd een goede Bundesliga-voetballer. Zoals er zoveel waren, en nog altijd zijn. Hij behaalde successen met Borussia Mönchengladbach. Zoals het winnen van de UEFA-Cup in 1979. Hij leeft vooral voort door zijn gedrag buiten het veld. Zo kreeg profvoetballer Lienen internationale publiciteit, toen hij zijn vakantie als begeleider van gehandicapte kinderen invulde. Niet omdat hij moest van zijn club, maar omdat hij dat zelf wilde. Ook richtte de sociaal voelende Lienen in 1987 in Duitsland een vakbond voor profvoetballers op.

Toen de Amerikaanse president Ronald Reagan in Europa een nieuwe generatie lange afstandsraketten tegen de Sovjet Unie wilde plaatsen, liet Ewald Lienen een krachtig protest horen. Dat deed hij in het begin van de jaren tachtig, samen met een paar miljoen andere Europeanen. De tijd heeft hen gelijk gegeven, want in 1987 vloog de 19-jarige Duitser Matthias Rust in een sportvliegtuigje onopgemerkt van Helsinki naar Moskou, en landde op het Rode Plein. Zijn stunt kostte veel hoge Sovjet-militairen hun baan, waarna de Sovjet Unie enkele jaren later zelf ook uiteen viel.

Het meest markante moment uit Ewald Lienen’s vijftienjarige voetbalcarrière kwam op 14 augustus 1981, toen hij in een Bundesliga-wedstrijd tegen Werder Bremen grof werd geblesseerd. Tegenstander Norbert Siegmann ritste met zijn noppen Lienen’s dijbeen open, en de foto’s van deze indrukwekkende wond gingen heel Europa door. Lienen legde de verantwoordelijkheid bij Werder-trainer Otto Rehhagel, die zijn spelers onverantwoordelijk had opgehitst. Zijn actie leidde in het Duitse voetbal tot bezinning.