Er is geen begin en geen eind

Ooit schreef een filosoof: niets kan uit niets ontstaan en niets kan geheel vergaan. Ik ben vergeten wie het was en opzoeken op internet lukt niet. Ik krijg dan wel allerlei interessante onderwerpen over het niets en het heelal, maar ik zocht wie de spreuk heeft geschreven.

Ik ben het er namelijk mee eens, maar begrijpen is moeilijk. Je moet je dan kunnen voorstellen dat er geen begin is en geen eind. Dat er dus oneindigheid is.

Ik heb even wat artikelen opgezocht over het zogenaamde niets, omdat ik dat niets ook iets vind. Wat moet je je voorstellen als je aan een niets denkt? Een zwarte ruimte? Hoe groot is die dan en is die ruimte dan leeg?

Als ik in huis een lege kamer heb dan is er toch nog van alles in die kamer. Er komt stof in, er is lucht en er zijn deeltjes die je niet ziet maar er wel zijn. Kortom, die kamer is helemaal niet leeg. Maar hij heeft bijvoorbeeld wel een deur, een raam en muren om hem af te grenzen. Hoe zit dat dan met dat zogenaamde niets? Zijn daar ook grenzen aan? En als dat zo is, wat is er dan achter die grenzen?

Je moet er niet te lang over nadenken want je komt er toch niet uit.

Tegenwoordig gaan astronomen er vanuit dat er deeltjes zijn in de zogenaamde lege ruimte van waaruit de oerknal heeft plaatsgevonden. Kosmologen nemen aan dat de oerknal plaatsvond in iets dat al bestond en dus niet in een lege ruimte. In die ruimte gelden dan de wetten van de quantummechanica. Er zouden oneindig veel universa in ontstaan die dan uitdijen en ons universum is er dan eentje van. Ons universum was er trouwens ook al. Het zat in zijn volledigheid, inclusief alle ruimte en tijd in iets dat kleiner was dan een atoom. 

Dat laatste zou dus inhouden dat alles wat gebeurt eigenlijk al gebeurd is bij het ontstaan van het heelal. Daar ben je lekker mee. En wij maar ons bedrijf de schuld geven van een organisatie. Gelul, het was bij de oerknal al gebeurd.

Nou is dat helemaal niet zo’n gekke veronderstelling als het lijkt. Iemand heeft eens de tijd vergeleken met een rivier. Je moet je dan voorstellen dat je ergens met een bootje op die rivier zit, maar waar jij met je bootje bent, houdt de rivier niet op.

Zonder zweverig te willen doen kan ik daar wel in meegaan omdat ik heel af en toe in mijn leven een droom heb gehad die je voorspellend zou kunnen noemen.

In het begin van het jaar 2000 bijvoorbeeld. Dezelfde tijd als nu. Ik had gedroomd dat achter in mijn kleine tuin een soort demon of dood stond. Je weet wel, zo’n zombie met holle ogen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat hij een gat had gegraven en hij gooide vervolgens wormen in mijn gezicht. Ik had geen idee wat het zou kunnen betekenen. Meestal zijn dromen dingen die je in je bewustzijn hebt beleefd en die je meeneemt in je droom, maar daar kon dit niet onder vallen. Ik had ook niet naar een horrorfilm gekeken of iets degelijks.

Die dag ging ik er op de racefiets op uit. Ik had een route uitgestippeld via Zoetermeer, Bodegraven, Woerden, Oudewater, Gouda en zo weer terug naar Rijswijk, waar ik woon. Tussen Bodegraven en Woerden loopt een heel leuk smal fietspad langs het water. Op een gegeven moment kwam ik bij een bruggetje en het laatste wat ik weet is dat ik het bruggetje zag en even later wakker werd met mijn hoofd in een plas bloed. Mijn voorwiel bleek bij het oprijden van dat bruggetje uit mijn fiets te zijn losgeraakt en ik was met mijn gezicht voorover in de spaken gevallen. Ik ben met de ambulance naar het ziekenhuis in Gouda vervoerd en daar kreeg ik zeven hechtingen in mijn gezicht. De littekens zijn er nog. Het is dode huid. In de ambulance herinnerde ik me de droom weer. Ik had ook een kraag om mijn nek, maar gelukkig was er niets met mijn nek en konden geen zenuwen worden doorgesneden.

Je kunt er natuurlijk over discussiëren maar de dood die wormen in mijn gezicht gooit en de dode littekens in mijn gezicht vind ik iets te toevallig om te negeren.

Dat betekent dat je onbewust een seintje krijgt van iets dat al vaststaat, maar wat moet je ermee? Ik heb in mijn leven nog een paar van die dromen gehad. Je hebt er geen reet aan, want het gebeurt en je weet pas dat je het hebt gedroomd als het al is gebeurd.

Het geeft echter wel aan dat die zogenaamde rivier van tijd er al is. Of daarmee alles vast staat weet ik niet. Filosofen gaan wel uit van een vrije wil. Misschien bestaat dat tijdpad dat er al is uit verschillende richtingen die je kunt nemen. Ik ga daar echt niet achter komen.

Het betekent wel dat alles wat er met het heelal gebeurt ook al vaststaat. Als alles gaat zoals kosmologen voorspellen dan dijt het heelal net zolang uit tot het weer gaat inkrimpen en daarna dijt het misschien wel weer uit, want wat zou er anders zijn? Er zal altijd iets zijn, net zoals er altijd al iets was voor iets begint.

Ik kan het wel opschrijven, maar begrijpen? Dat gaat nooit iemand lukken. Het betekent hopelijk wel dat ikzelf ook niet eindig ben. Ja, als lichaam van een mens. Maar niet als energie. En je weet nooit wat die energie ooit nog eens gaat doen. Misschien kom ik dan wel als energie in een baby terecht die in een universum met een planeet met bergen, oerwoud, meren, zeeën, ongevaarlijke dieren, planten, bomen en heel veel mooie vrouwen wordt geboren en opgroeit. En die vrouwen hoeven van mij echt niet allemaal maagd te zijn.