Snobs

Vorige week was ik geveld door jicht. Ik kon vrijwel niet lopen en had ook een beetje een grieperig gevoel dat waarschijnlijk kwam door de jicht. Je lichaam moet dan toch een strijd leveren tegen de urinezuurkorrels die de voet teisteren.

Je kunt dan dus ook ’s avonds vrij weinig doen en dan kijk je maar een beetje duf televisie. Zo kwam het dat ik het programma ‘wereldse hotels’ van omroep MAX op mijn netvlies kreeg. Mijn God wat een snobisme.

De aflevering betrof het hotel Grand Resort Bad Ragaz in de Zwitserse Alpen. Het is naast hotel ook bedoeld voor gezondheids- en wellnesstoerisme.  Het hotel heeft meerdere restaurants, spa’s en golfbanen. Je kunt er sporten op Olympisch niveau, althans voor wat betreft de faciliteiten en er is een kliniek met tachtig medische stafleden. Natuurlijk wordt ook gebruik gemaakt van het ‘blauwe goud’. Dat is mineraalrijk water uit de nabije bergen.

Ik had het begin van het programma gemist dus wist ik niet wat een nacht in dat hotel kostte, maar ik dacht wel dat je een vermogen kwijt zou zijn. Ik heb het dus opgezocht en een driedaags verblijf in een tweepersoonskamer is 733 euro. Dan heb je drie nachten verblijf inclusief ontbijtbuffet, toegang tot de thermische Spa met het legendarische Helenabad, een welkomstdrankje aan de bar, dagelijks een vier gangenlunch- of diner, de catalogus van het hotel en een afscheidsgeschenk.

Dat is voor zo’n luxueus vijf sterrenhotel nog niet eens zo’n gekke prijs. De kosten zitten in de speciale programma’s. De meeste in de medische programma’s. En daar doen heel veel gasten aan mee, want wat ik in de documentaire zag was over het algemeen oud en gerimpeld. En vermoedelijk steenrijk.

Nou wil ik niet meteen zeggen dat het allemaal snobs waren, want dat kun je zo niet zien. Iemand die oud, gerimpeld en steenrijk is, hoeft geen snob te zijn. Maar als er tijdens een diner geklaagd wordt dat de ober het eten niet opdient zoals het hoort, dan ben je in mijn ogen wel een snob. Kijk, als de ober met zijn vingers in het glas de wijn opdient dan zeg ik er ook wat van. Zeker, als hij daar ook nog een wondje of een zweer heeft. Maar als hij toevallig de lepel boven de vork houdt, zal het me echt worst wezen.

De presentator van het programma mocht meehelpen tijdens de bediening van een diner voor en gezelschap en een vrouw had geklaagd dat hij iets fout deed bij het opdienen. Dan ben je in mijn ogen dus een snobberig kutwijf. Ik hou niet van dat soort mensen. Oké, ze hebben heel veel geld betaald om daar een paar dagen door te brengen, zeker als je er nog een medisch programma bij hebt, maar ga klagen als de arts je tieten te strak trekt en niet als de ober je links benadert in plaats van rechts.

Hoe heerlijk een verblijf in zo’n hotel ook zou zijn, ik zou me er niet thuis voelen. Ik hou niet van snobs en je loopt daar toch grote kans ze tegen te komen.

Ooit was ik met mijn vrouw gaan eten in een restaurant in Rijswijk waarvan ik niet wist dat het een haute cuisine restaurant was. Het was gelegen in de Bogaard en in zo’n gewoon winkelcentrum verwacht je nou eenmaal niet zo’n restaurant. Ik had het pas in de gaten toen we al een tafeltje hadden en een wijntje. Ik viel qua kleding behoorlijk uit de toon met mijn spijkerbroek en t-shirt met korte mouwen. Mijn vrouw was wat dat betreft nog wat beter gekleed met haar lange beige jurk.

Schuin aan de overkant van onze tafel zat een gezelschap en toen de ober kwam met een zilveren schaal met deksel en hij het deksel van de schaal haalde, ging het gezelschap applaudisseren. Ik wist niet wat ik zag en hoorde. Niemand had nog iets geproefd en op de schaal lagen wat kleine stukjes vlees met groen er omheen. Wel leuk opgemaakt, maar om daar nu voor te klappen. Als het vlees niet goed smaakt, heb je aan de opmaak niet veel.

Dat vind ik dus snobisme. In de kunst kom je dat soort snobs ook tegen. Dat zijn dan mensen die ‘aaah’ een ‘oooh’ uitroepen en in vervoering naar een schilderij kijken waarvan iedereen weet dat het een beroemd schilderij is. Ik heb het meegemaakt tijdens een tentoonstelling en ik weet dan zeker dat veel van dat soort mensen geen ene reet van schilderen afweten, maar alleen maar net doen alsof. Een echte kunstkenner roept dat soort dingen niet. Die geniet in stilte en weet waarom hij of zij geniet.

Dat soort mensen zijn niet echt. Ze spelen een spel. Ze willen iemand zijn die ze helemaal niet zijn. Als het om rijke mensen gaat dan zijn het vaak mensen die juist niet van zichzelf rijk zijn geworden. Misschien hadden ze een rijke oom of tante die ze een met enorme erfenis heeft achtergelaten. Ik ken wel wat mensen die rijk zijn geboren en die zijn vaak juist heel gewoon. Rijk zijn is ook heel gewoon voor ze.

In dat Zwitserse hotel zag ik ook wel mensen van wie ik het vermoeden had dat ze tot de geboren rijken behoorden, maar ik heb zo’n idee dat je er toch ook aardig wat snobs tegenkomt. Mensen die bijna 7000 euro uitgeven aan een medische keuring, kunnen niet allemaal aardig zijn. Ik heb een paar jaar geleden een medische sportkeuring gedaan waarbij bijna hetzelfde werd gedaan als bij de keuring in dat hotel. Alleen kostte die 190 euro en werd vergoed door het Zilveren Kruis. Het is maar waar je voor kiest.