Ben jij wel braaf geweest?

KAF-submit

Deck the halls with boughs of holly, falalalala la la la la. Terwijl ik de spartelende peuter nog iets verder met z’n neus in de sneeuw duw, vraag ik me af of ík dit jaar eigenlijk wel braaf geweest ben. Over enkele dagen komt de gezellige rode papzak al cadeautjes onder het karkas van een boom leggen, en de aanwezigheid of afwezigheid van al dat moois is afhankelijk van hoe ‘goed’ ik ben geweest.

Sinterklaas en de Kerstman houden er een soortgelijke werkwijze op na, waarbij ze al onze wandaden bijhouden in een groot boek. Als je partner elke keer driftig in een boekje zou krabbelen zodra je iets doet wat hem/haar niet aanstaat, om je daar aan het eind van het jaar mee te confronteren zou je dat redelijk sneu vinden, maar als twee rood geklede bejaarden het doen is het blijkbaar prima. Wie denken deze heren wel niet dat ze zijn, om een beetje morele arbiter van de wereld te spelen? Ik denk dat Sinterklaas, met de aanhoudende controverse rondom zijn franchise en werknemers, misschien eerst zelf orde op zaken moet scheppen voor hij weer mag vingerwijzen naar anderen. En de Kerstman is niet veel beter. Hij kan het vrolijk ‘Santa’s Workshop’ blijven noemen, maar uiteindelijk is het een vieze ouwe man met een sweatshop vol kinderarbeiders. En laten we niet vergeten dat de guitige dikkerd een emotioneel getraumatiseerd diertje letterlijk voor z’n (k)arretje heeft gespannen. Het valt overigens ook op dat beide heren elk jaar significant minder cadeaus geven aan arme kindertjes dan aan de rijken. Als je voor het tweede jaar op rij de oude boxershort van je broer als kerstcadeau krijgt moet je gewoon accepteren dat de Kerstman het meer op heeft met Erik-Jan in de villa aan de overkant.

Wat zijn überhaupt de regels van ‘goed zijn’? Laten we de peuter die zojuist een sneeuwbal van mijn achterhoofd deed stuiteren als voorbeeld nemen. Je zou kunnen zeggen dat het gooien van de sneeuwbal een slechte daad was, maar we weten niet wat het alternatief was. Misschien had Jantje net met veel moeite de neiging om een sneeuw-swastika te maken onderdrukt, en was de gegooide sneeuwbal een wanhopige ontlading van frustratie. Dat zou best goed zijn van Jantje, toch? Willem daarentegen is een braaf snotventje, bij wie goede daden doen vanzelf gaat, en tóch had hij laatst Bep niet geholpen om de gladde straat over te steken. Wat een lulletje. Wie zou de Kerstman het meest belonen?

Terwijl ik Jantjes hoofd weer uit de sneeuw haal besluit ik het heft in eigen handen te nemen. IK vergeef je Jantje, ook al doet de Kerstman dat niet. Ik stop hem een chocoladereep toe en fluister ‘fijne kerstmis’ in z’n bevroren oortje. Als ik tevreden de straat uit loop word ik getroffen door een tweede goedgemikte sneeuwbal. Kutkind.

Deze column werd geschreven door Maarten van schrijverscollectief Kaf.