[Tour] Waaiers? Geen waaiers

Jan (Bakoenin)

Het was bijna niet te zien
Hagen dacht: die is voor mij
Maar met een milimetertje
Kwam Kittel er nog net voorbij

Daar kwamen ze weer aan. Met de wind in de rug. Ineens was de streep daar. Onverwacht snel. Maar wie had gewonnen? Het was zelfs niet te zien in de skow-motion. Kittel hing in onzekerheid over zijn fiets, Boasson Hagen zagen we niet, maar die deed vast hetzelfde. En dan was daar de ontlading. Weer Kittel.

Dat was even schrikken toen ik d tv aanzette. Herman van der Zandt tikte op een luikje en toen dat open ging zag ik de gezichten  van Herbert en Maarten. Gelukkig duurde het niet lang voor we de renners zagen.

Volgens Maarten zouden er wel eens waaiers kunnen ontstaan in de laatste kilometers. Ik begon meteen te bidden. Het blijven echter toch de laatste kilometers en dat zou nog heel erg lang duren. We moesten het voorlopig dus doen met een kopgroep met Dylan van Baarle.

Herbert vertelde dat er wel vaker zulke saaie etappes zijn geweest. Bijvoorbeeld in1997. Dan was er echter meer spektakel om bijvoorbeeld in de kopgroep te komen. Ja, Herbert, maar toen stonden de renners ook bol van de EPO. Vandaag zouden voor de kopgroep de druiven van de Bourgogne zuur zijn. Dat wist ik zeker. 

Als er in een etappe niet veel gebeurt dan is alles welkom als afleiding en zeker als er een paar eendjes meerijden langs het parcours. En het waren geen lelijke eendjes. Het gekakel van Maarten wordt echter bij dit soort etappes steeds irritanter. Ik krijg soms het idee dat hij aan het einde van een zin niet meer weet hoe hij is begonnen.

De tussensprint kwam eraan. Gelukkig weer even afleiding. De kopgroep sprintte voor een gedeelte ook nog en Mori won. Colbrelli won zowaar de sprint van het peloton. Hij is trouwens toch ook wel iemand die voor de groene trui zou kunnen gaan, want hij klimt toch wat beter dan de meeste andere sprinters.

Na de tussensprint was al te zien dat de wind inderdaad een rol zou kunnen spelen, want er was een groep op achterstand geraakt. Het peloton ging ook steeds gegroepeerder rijden.

De ploegen zaten klaar voor de waaiers, maar het was nog niet zover op tachtig kilometer. Roglic had intussen een abonnement op valpartijen. Voor de tweede keer deze etappe lag hij op zijn kontje. Zijn broekje had toen al een scheurtje van een eerdere valpartij.

Nog voor het klimmetje op 66 kilometer voor de streep kwamen er toch al wat gaten in het peloton als gevolg van de wind. De voorsprong van de kopgroep werd steeds kleiner. Het werd spannender.

Op het klimmetje zelf gebeurde niets bijzonders. Bouet pakte het puntje op de top.

Alle klassementsrenners waren attent vanwege de wind, maar er gebeurde nog steeds niets op veertig kilometer van de finish. Wel werd de voorsprong van de kopgroep nog kleiner door de tempoversnelling in het peloton. Maar ja, morgen en overmorgen zijn lastige etappes en dan willen de ploegen niet al te moe worden. Dus geen waaiers, alleen attent op waaiers.

Herbert zat echt te wachten op de waaiers. Hij waarschuwde ons dat het bos verderop ophield en dat konden we ook zien, maar de renners gingen linksaf en daar liep het bos gewoon door, Herbert.

Toen de ploegen van de sprinters het op elf kilometer voor de finish het weer overnamen van de ploegen van de klassementsrenners wisten we zeker dat de hoop op waaiers was weggewaaid. Op zes kilometer was de kopgroep niet meer de kopgroep.

Maar op vijf kilometer ging de boel toch ineens op de kant. Orica probeerde het, maar tevergeefs. Het had echter wel tot gevolg dat Groenewegen, Kittel en hun treintjes zich suf moesten rijden om weer vooraan te komen. Voor Groenewegen was dat te veel. Voor Kittel bijna ook, maar omdat hij nu eenmaal met kop en schouders boven de rest uitsteekt kon hij het nog net afmaken.

Tweet van de dag: Martijn Horn: 136 km bewegend behang, nu live bij de NOS

Opmerking van de dag: Ik vrees dat het vandaag kastelendag wordt.

De rit van morgen

Morgen rijden de renners door de Jura en het zal geen gemakkelijke rit worden. De rit gaat naar Station des Rousses, een skioord en dan weet je het wel. Dat wordt klimmen. Niet echt het hooggebergte, maar de Haute Jura is moeilijk genoeg. Je zit daar zowel ’s zomers als ’s winters goed. In de winter kun je er skiën en vooral langlaufen. In de zomer kun je er met de mountainbike goed terecht en bovendien zit je niet ver van het meer van Genève en daar kun je alle watersporten beoefenen die je maar kunt bedenken. Of gewoon in een luie ligstoel aan het water liggen met een lekker drankje.

Genève is trouwens een leuke stad om te bezoeken. Aan het water vind je de beroemde fontein die meters hoog spuit. Ik zal er geen dubbelzinnige grappen over maken, het manneke pis is er maar een zielig spuitertje bij. Niet ver van die plek vind je een natte baby. Daar vindt de geboorte van de Rhône plaats. Niet dat de rivier daar begint. Hij begint in het Zwitserse kanton Wallis, maar heet vanaf daar eerst de Rotten. Na zo’n veertig kilometer stroomt hij in het meer van Genève. In Genève verlaat hij het meer en vanaf daar heet hij Rhône.

Verder heb je in Genève het Patek Philippe museum. Daar vind je de breedste en kostbaarste verzameling horloges ter wereld. Zwitserland is immers het land van de uurwerken. Er zijn er meer dan 2000. Je krijgt er allereerst tijdmeters uit de zestiende en zeventiende eeuw te zien en vervolgens zie je hoe de horloges steeds nauwkeuriger werden. De geschiedenis van het gerenommeerde merk Patek Philippe komt daar ook aan bod. Dat merk werd gekocht door onder andere koningin Victoria, Marie Curie, Albert Einstein en Rudyard Kipling. Dan heb je wel wat te bieden.

Station des Rousses heeft niet veel te bieden, maar als we het toch over horloges hebben: degene die de beste tijd heeft aan het einde van de rit, wint de etappe. De laatste die dat deed was Chavanel.