[Tour] Een elleboogje

Het werd een rare massasprint
Ze vielen hier, ze vielen daar
De sprinters lagen overal
Maar op de finish won Démare

‘Chute’, klonk het vlak voor de streep. Een valpartij in de laatste kilometer en meteen was er een bosje sprinters weg. Helaas voor ons Nederlanders was daar ook onze sprinthoop in bange dagen, Dylan Groenewegen, bij. En waar was Kittel daarna? Er bleven nog maar een paar topsprinters over. Die gingen dus strijden voor de etappezege.

Maar wat gebeurde daar? Een dikke elleboogstoot van Sagan aan Cavendish. Natuurlijk, Cavendish is ook geen lieverdje en hij probeerde in een gaatje zo groot als dat van een maagd te springen, maar dit was toch echt een onvervalste elleboogstoot. Démare won de sprint heel gemakkelijk, maar Cavendish kon naar huis.

Ik was zo’n tien minuten later dan het begin van de uitzending want ik wilde zelf ook met dit mooie weer wel even een vijftig kilometer fietsen op de racefiets. Toen ik de tv aanzette, zag ik de Gendt op kop, maar dit keer niet van de kopgroep maar van het peloton. Geen wonder dat hij gisteren geen etappe kon winnen, want eergisteren moest hij ook al bijna de hele etappe op kop van het peloton sleuren.

Ik vraag me deze Tour dan ook af of de ploegleiders wel capabel genoeg zijn. Gisteren zag ik Laurens Ten Dam kilometers op kop van het peloton sleuren. Ten Dam moet toch eigenlijk zoveel mogelijk krachten sparen om in de bergen Barguil bij te staan? Zij er in die ploeg geen andere jongens die dat werk kunnen doen dan? Dan is dat niet best. De Gendt kan belangrijke etappes winnen en dan moet hij nu steeds dit doen voor Greipel die niet wint. Daar zijn toch wel andere renners voor? Het zal wel aan mij liggen.

Na even te hebben gekeken wist  ik dat ik net zo goed honderd kilometer had kunnen fietsen omdat waarschijnlijk weer alleen de massasprint spannend zou worden. Er was één gek die in z’n eentje de kopgroep vormde: Guillaume van Keirsbulck. Een vogeltje voor de kat.

Lange tijd was het interessantste dat er onderweg gebeurde een meisje met een geel truitje en een meisje met een bolletjestruitje die boven op een auto stonden te dansen. Helaas bleven de truitjes aan.

Met nog zestig kilometer te gaan wilde de eenzame fietser voorop zijn strijd eigenlijk al wel staken. Zoiets zei hij in ieder geval tegen zijn ploegleider. Ik hoopte dat hij het deed, want dan zouden misschien nieuwe demarrages volgen en dan zou er in ieder geval iets te beleven zijn. Nu kon je alleen genieten van het landschap en ook dat viel een beetje tegen.

Er was nog wel een tussensprint die tot mijn verrassing werd gewonnen door van Keirsbulck. Die van het peloton was voor Démare. Volgens Maarten koos Cavendish voor de tactiek van de underdog. Waarom won hij dan gisteren wel de tussensprint, Maarten?

En dan was daar eindelijk de lang verwachte massasprint. Het werd echter een geamputeerde massasprint. Er ontbrak het een en ander. Op de zege van Démare viel niets af te dingen. Op het gedrag van Sagan wel.

In het voetbal krijg je meestal voor een elleboogstoot een rode kaart en ga je eruit. Sagan kreeg in eerste instantie een tijdstraf van dertig seconden en een declassering. Als het iemand anders was geweest, dan was hij zeker naar huis gestuurd. Klassenjustitie in de Tour dus, dacht ik. Een uurtje later zag ik echter dat Sagan uit de Tour was gehaald en naar huis moest. De jury had dus ingezien dat het echt een opzettelijke elleboogstoot was en dat er maar één straf op stond: Opzouten. Logisch. Ik dacht eerst nog dat Sagan zich inderdaad breed maakte zoals hij zelf zei, maar bij het zien van de beelden van achter was goed te zien dat het een bewust elleboogstoot was. Wegwezen dus. Jammer. Een leuke vent die Sagan, maar dit was te gek. Bora heeft nog wel protest aangetekend, maar als de jury dit besluit terugdraait is ze voor mij haar geloofwaardigheid kwijt.

Tweet van de dag: Jan de Haese: Laat Guillaume anders meerijden met de reclamekaravaan. Dan heeft hij er ook iets aan, en het doel blijft hetzelfde

Opmerking van de dag: Dan kom je er als sprinter uit en rijdt tegen die muur van wind aan die je zelf veroorzaakt.

De rit van morgen

Morgen mogen de klimmers hun kunsten gaan vertonen. Bij de mooie meisjes. Ze zullen wel merken dat ze er niet zomaar opkomen. Het zijn geen goedkope sletjes. Je moet er heel wat voor over hebben om ze te overwinnen. Froome deed het al een keer en daar waren ze niet blij mee. Ze hadden liever Contador gehad, denk ik. Die ziet er toch wat beter uit.

Het schijnt dat de berg zo heet omdat de mooie meisjes uit de dorpjes uit de omgeving de berg op vluchtten in 1635 om aan de Zweedse huurlingen te ontsnappen die daar in de buurt gestationeerd waren. Velen pleegden dan daar zelfmoord door in de diepte te springen.  Ze hebben dit keer geluk, want ik geloof niet dat er een Zweedse renner bij is.

Naast wielrennen kun je op die berg ook skiën, maar beter niet in hetzelfde jaargetijde. Het skiën is meer voor beginners, want er zijn slechts zes pistes en totaal 23 kilometer piste. Mocht je er zin in hebben als recreant, dan kun je je inschrijven voor Les Trois Ballons. Een bekend sportief evenement. Dit jaar eindigt de rit dan ook op la Planche des Belles Filles. Maar hij is nog wat zwaarder dan de rit van morgen. Het is een rit van 210 kilometer en je beklimt dan achtereenvolgens de Ballons de Servance, de Col d’Oderen, le Markstein, le Grand Ballon, le Ballon d’Alsace en dan de slotklim naar de mooie meisjes. Het zijn 4500 hoogtemeters. Er is ook een kortere afstand. Dan moet je ‘maar’ 124 kilometer afleggen met 2200 hoogtemeters.  

Bij die les Trois Ballons weet je niet eens of er wel een mooi meisje op je wacht daarboven. Wat dat betreft heet de winnaar van de rit in de Tour wel zekerheid dat hij gekust gaat worden door een lekker ding.